محمدرضا گودرزي در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، ضمن بيان اين مطلب افزود : صنف ها و كانون هاي ادبي حتي اگر غلط هم عمل كنند هيچ ضرر و آسيبي نه به ادبيات و نه به هيچ حركت يا شخصي نمي زنند و اين بخاطر اين است كه هدفمند و حول خط مشي اي مشخص حركت مي كنند.
وي با اشاره به دشواري هاي سياسي و اقتصادي و اجتماعي كه روز به روز جوانان و اهل ادبيات را از توجه و پرداختن جدي به اين مقوله باز مي دارد، اضافه كرد : امروز ناشران اعلام مي كنند كه آمار فروش كتاب نسبت به سال قبل نصف شده است و اين نشان دهنده كاسته شدن استقبال از كتاب و به تبع آن بي انگيزگي نويسندگان و علاقه مندان اين حوزه است.
اين نويسنده تصريح كرد : كانون هاي ادبي در كشف استعدادها، معرفي و مطرح كردن نويسندگان مستعد و با انگيزه و همچنين ترويج فرهنگ نويسندگي و نقدپذيري در جامعه بويژه جامعه ادبيات نقشي موثر دارد. دانشگاه ها در اين ميان مهم تر و موثرتر عمل مي كنند چرا كه در فضاي نخبه گرايانه و روشنفكري حضور دارند و در فضايي پويا و ديناميك به مسائلي از اين دست توجه نشان مي دهند.
نويسنده مجموعه " به زانو در نيا " ادامه داد : دانشجويان ما ابتدا هدفي كاربردي را در دانشگاه ها دنبال مي كنند به اين معني كه با هدف اخذ مدرك تحصيلي و يافتن شغل مناسب و دست يافتن به مدارج بالاي تحصيلي كه تامين و تضمين كننده آينده زندگي است وارد محيط دانشگاه مي شوند و چندان اهداف فرهنگي و هنري و دغدغه هاي ادبي را مدنظر قرار نمي دهند.
وي افزود : اغلب مشاهده مي كنيم كه دانشجويان رشته هاي غيرهنري مثل پزشكي در زمينه ادبيات و شركت در كانون ها و جشنواره هاي ادبي دانشجويي فعال تر عمل مي كنند. تجربه هاي شخصي من در حضور در جشنواره ها و مشاهده فعاليت كانون هاي دانشجويي اين نكته را برايم مسجل ساخته كه هر چقدر دانشجويان دانشكده هاي مختلف گرايش هاي ادبي داشته و در تلاش براي راه اندازي و پيشبرد كانون ها و اصناف خود هستند، بالعكس مسئولان و روساي دانشگاه ها اعتقادي به اين كار ندارند و براي درنظر گرفتن بودجه ها و امكانات هرچند اندك براي اين قبيل كارها بسيار تنگ نظرانه و بي اهميت برخورد مي كنند.
اين منتقد ادبي به لزوم توجه بيشتر به كانون ها و نهادهاي صنفي شهرستان ها اشاره كرد و گفت : شهرستان ها به دليل عدم دسترسي به اساتيد و كتاب و امكانات داراي مشكلات زيادي هستند. آنان اغلب براي رفع نيازهاي ادبي خود چه در راه آموزش و يادگيري و چه تهيه كتاب هاي مورد نياز به تهران مي آيند و طبيعي هم هست كه اين كار را بكنند چون تمركز در تهران است.
مسئول نشست هاي كانون ادبيات ايران ادامه داد : شهرستاني ها عمدتا به واسطه كانون ها و محافل شكل گرفته توسط نهادهاي دولتي نظير حوزه هنري وارد اين عرصه مي شوند در حالي كه علاقه مندان و پيگيران ادبيات رغبت چنداني به حضور در نهادهاي وابسته به دولت ندارند و اين امر تناقض و پارادوكسي را ايجاد مي كند كه براي رفع آن مي بايست سراغ كانون هاي غيروابسته و خودجوش از نوع دانشجويي را گرفت.
گودرزي ماندن در وادي ادبيات را به دليل حرفه اي نبودن نويسندگي و عدم درآمدزايي مناسب آن ، امري دشوار دانست و تصريح كرد : عمدتا محافل ادبي با ريزش مواجه هستند. اين احتمال هم وجود دارد كه دانشجويان تنها در مقطع تحصيل خود به فعاليت ادبي در كانون ها بپردازند و با اتمام دوره تحصيل آن را كنار بگذارند. به هر حال دغدغه هاي معيشتي و مشكلاتي كه مسئوليت زندگي و خانواده بر گردن علاقه مندان ادبيات مي گذارد نويسندگان - به ويژه نويسندگان مرد - را دچار مشكل كرده و موجب دوري تدريجي آنها از عالم ادبيات مي شود كه اين مساله اغلب به دليل عدم اجبار خانم ها براي كسب درآمد با افت كمتري نزد زنان نويسنده مواجه است .
نظر شما