به گزارش خبرنگار مهر، حصيربافی يا بافت بوريا، پیشنه‌ای کهن دارد. پروفسور آرتور پوپ، کسی که معماری ایران را به مردم جهان معرفی کرده، معتقد است که نخستين زيراندازهای بشری از نی و گياهانی که در باتلاق‌های بين النهرين روئيده، تهيه می‌شده است؛ از اين رو با قاطعيت می‌توان گفت نخستين زيراندازهای تهيه شده توسط انسان، بافته‌های حصيری بوده و اولين سرپناه‌ها نیز به کمک نی و حصیر پديد آمده است.
حصیربافی در ایران نیز، پیشینه‌ای کهن دارد. و از شمال تا جنوب کشور را دربرمی‌گیرد. مردمان در گیلان، مازندران، خوزستان، هرمزگان، بوشهر، کردستان، کرمان، یزد و سیستان و بلوچستان، حصیر می‌بافند.
آنان که در شمال ایران زندگی می‌کنند از نی و ساقه خشک گیاهان برای بافت بوریا بهره می‌برند و جنوبی‌ها با برگ درخت خرما زیرانداز و سبد و کیف می‌سازند و در اختیار من و تو قرار می‌دهند.
حصیر دستباف زنان و مردان ایرانی که در گذشته‌ای نه چندان دور، کف پوش بیشتر خانه‌های شهری و روستایی بوده، امروزه با رشد امکانات ماشینی به فراموشی سپرده شده است.
امروز مردم، چه در شمال و چه در جنوب ایران، کمتر از زیراندازهای حصیری استفاده می‌کنند یا در سبدهای حصیری میوه می‌گذارند و از مهمان خود پذیرایی می‌کنند.
امروز همه چیز تغییر کرده؛ بیشتر حصیربافان قدیمی از دنیا رفته‌اند و جوان‌ها، علاقه چندانی به فراگرفتن این هنر ندارند.
مردم هم علاقه‌ای به استفاده از بوریا ندارند و دلشان می‌خواهد در ظرف و ظروف بلوری از مهمان‌های خود پذیرایی کنند، این‌گونه است که حصیربافی کمرنگ می‌شود.
نوروز فرصت خوبی است تا به شمال یا جنوب ایران برویم و علاوه بر گشت و گذار، زیرانداز یا سبدی حصیری با خود به ارمغان آوریم.
نظر شما