به گزارش خبرنگار مهر، اگرچه خیلی دیر اما بالاخره رقابتهای رسمی و بین المللی اسکی در نخستین ماه از سال ۹۵ برگزار شد تا پایانی باشد بر روزهای خاموش اسکی ایران و البته آغازی برای همدلی دوباره فدراسیون و اسکی بازان.
شاید همه چیز درست از لغو با توجیه نه چندان منطقی رقابتهای بین المللی خارجی اسکی آغاز شد و اسکی بازان که حضورشان در مهمترین رویدادهای بین المللی از جمله قهرمانی جهان آمریکا کنسل شده بود انگیزه ای برای فعالیت در لیگ داخلی نداشتند. قطع همکاری فدراسیون با برخی مهره هایی که طی سالیان متمادی همواره برگزار کننده رقابتهای بین‌المللی اسکی بودند باعث شد تا شرایط برای برگزاری این مسابقات در پیست‌های اسکی نیز فراهم نگردد.
صرف نظر از اتفاقاتی که در اسکی افتاد بدون اینکه به دنبال مقصر بگردیم ادامه شرایط سابق در فدراسیون اسکی به نفع این ورزش زمستانی نبود. نه به نفع رئیس فدراسیونی که از خانوادگی بودن اسکی می گفت و به دنبال ایجاد شرایطی نو با حذف تمام مهره های قبلی بود و نه برای اسکی بازان و بومی هایی که از روی لجبازی حتی حضور در رویدادهای داخلی را نیز تحریم کرده بودند.
آمدن سعادتمند در فدراسیون اسکی اما می تواند نقطه عطفی در این رشته باشد. آن چه تجربه این چند روز نشان می دهد نیز گواهی بر آن است. گویا همه اسکی بازان و تیم گذشته با وجود اینکه سمتی هم در فدراسیون ندارند آمده اند تا بگویند اگر اجازه دهید ما هستیم!
رقابتهای بین المللی اسکی اگرچه در این برهه از زمان برخی استانداردهای لازم را ندارد اما بهترین تصمیمی بود که فدراسیون اسکی گرفت تا یخ اسکی بازان باز شود. سعادتمند به خوبی می داند المپیک زمستانی نزدیک است و برنامه ها فشرده. البته به نظر نمیرسد وزارت ورزش و جوانان زمان طولانی برای سرپرستی وی در ورزش نوسانی اسکی در نظر گرفته باشد اما پیش بینی می شود او خودش نیز بتواند یک گزینه پر شانس برای انتخابات ریاست فدراسیون اسکی باشد.
آن چه مسلم است اسکی بازان و ملی پوشان این رشته دوباره به فضای رسمی اسکی بازگشته اند و حالا می ماند برنامه ها و اعزام هایی که فدراسیون اسکی برای کسب پوئن فیز(امتیاز جهانی) و در ادامه کسب سهمیه المپیک زمستانی باید داشته باشد.
نظر شما