هنر مقوله‌ای است که خلوت می‌طلبد/ به اصالت کارم احترام می‌گذارم

به گزارش خبرنگار مهر، در ادامه سلسله نشست‌های فرهنگی هنری که در شهر کتاب قم برگزار می شود فرهاد آییش نویسنده، بازیگر و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون روز گذشته ۲۵ اردیبهشت ماه مهمان این نشست بود.

فرهاد آییش در این دیدار با اشاره به سابقه حضور خود عرصه هنر اظهار کرد: در زمینه های بازیگری، نویسندگی و کارگردانی در سینما، تئاتر و تلویزیون کار کرده‌ام و بنابراین ۹ شغل دارم اما بیش از همه چیز نوشتن را دوست دارم چرا که با نوشتن، خلوتی به دست می‌آورم که آن را برایم لذت بخش می‌کند. خیام بیش از هر کسی بر من تاثیر گذار بوده است. البته این امر کمی خطرناک است به دلیل آنکه گذشته را فراموش می‌کنم و به آینده هم خیلی فکر نمی‌کنم. در نوشتن و کارگردانی نیز به این امر پایبندم و به اصالت کارم احترام می‌گذارم.

وی بیان کرد: حدود ۱۳ نمایشنامه و دو فیلمنامه نوشته‌ام اما در نوشتن آثارم معمولا مسائلی را که برایم جذاب است در دفترچه ای یادداشت و درباره آن تأمل می‌کنم. در نهایت آنها را در ذهنم ترکیب می‌کنم.

آییش با تاکید بر اینکه نمایشنامه نوشتن برای او امری مقدس استف عنوان کرد: فرق نویسندگی با کارگردانی برای من این است که درکارگردانی نظرات همه افراد را دخیل می‌کنم و به همین دلیل خلوتی که به دنبال آن هستم دیگر در کارگردانی وجود ندارد اما در نوشتن حتی به خودم هم اجاره نمی‌دهم که در کار خودم دست ببرم. هنر مقوله‌ای است که خلوت می‌طلبد و انسان در خلوت است که به خلق کار هنری جلب می‌شود، من به همه این خلوت را توصیه می‌کنم، هر هنری را دارید باید در خلوت آن را بارور کنید که صداقت داشته باشد.

من عکاس نبودم

آییش با اشاره به سابقه عکاسی خود نیز گفت: تحصیلات تکمیلی‌ام در رشته  عکاسی و سینما است. سال ها عکاس روزنامه گاردین بودم و در حوزه‌های پرتره، ورزشی و به خصوص در عکاسی از اجسام تخصص داشتم.

وی ادامه داد: در دوران عکاسی رابطه مراد و مریدی با ویلیام کریس از عکاسان برجسته داشتم. او عکاسی سورئالیست است. فردی که در گروه عکاسان سورئالیست بعد از جنگ جهانی دوم جوان‌ترین عضو گروه به شمار می رفت. او بعد از سال ها ارتباط به من توصیه کرد کار عکاسی را کنار بگذارم چون عکاس نیستم.

آییش اعتقاد دارد عکاسان مانند نقاشی و شعر نتوانستند حق خود را از دنیای هنر بگیرند چرا که انگار همیشه از چیز دیگری الهام گرفته‌اند.

وی در پاسخ به سوالی در رابطه با کیفیت آثار اصغر فرهادی، عنوان کرد: اصغر فرهادی برای بازی در «درشهر» از من دعوت کرد. او با روش‌های خاص خود در کارگردانی باعث شد که یکی از بهترین بازی‌های عمرم را در این فیلم داشته باشم.

آییش افزود: از همان ۱۲ سال پیش متوجه شدم که در وجود او نبوغ فیلمسازی وجود دارد و او با افتادگی، صداقت و با دانشی که درکارش داشت توانست اولین ایرانی باشد که موفق به دریافت اسکار می شود. فرهادی باعث افتخار همه ما است اما اگر بخواهم یک فیلم ساز ایرانی را نام ببرم که بیش از همه دوست دارم باید از کیارستمی یاد کنم.

وی در رابطه با داریوش مهرجویی هم گفت: مهرجویی یکی از امضاهای سینمای ایران است و همیشه آرزو داشتم که با او کار کنم با اینکه شنیده‌ایم بد اخلاق است، جزو بازیگرانی هستم که به شدت به متن وفادار می‌مانم و تا آخرین توانای که دارم سعی می‌کنم که آن را انجام بدهم ولی تا حس نداشته باشم نمی‌توانم کارم را انجام دهم.

راه خودت را برو

آییش با اشاره به اولین تئاتری که روی صحنه برد، اظهارکرد: ۲۰ سال پیش که به ایران آمدم تئاتری با عنوان «۷ شب با مهمان ناخوانده» را روی صحنه بردم و در همه استان‌ها فقط قم بود که مرا برای اجرای تئاترم دعوت کردند که خیلی روی روحیه من تأثیر گذاشت.

این بازیگر تئاتر و تلویزیون بیان کرد: در جوانی سری پرشور داشتم، همیشه به دنبال فهمیدن بودم، ما باید همیشه راه‌های مختلفی برای یادگرفتن داشته باشیم، دانش نباید تنها گوشی باشد بلکه باید چشمی و قلبی باشد تا در وجود انسان بماند.

وی تاکید کرد: هر کدام از ما همانند اثر انگشتمان شخصیتی متمایزی داریم که باید اول از همه چیز آن را کشف کنیم. سال‌ها ژنده پوشی را دیدم که به درخواست خودم مرا نصحیت کرد که «راه خودت را برو» و این جمله را من در دوره‌ای شنیدم که با عده‌ای آشنا شده بودم که هنرشان خیلی بیش‌تر از من بود و من عاشق و شیفته آنها بودم و تلاش می‌کردم که خودم را به آنها نزدیک کنم اما از آن روز به بعد تصمیم گرفتم که راه خودم را بروم و این به من نشان داد که من هم برای خودم کسی هستم و این اعتماد به نفسی به من داد، هر انسانی مملو از ارزش است به شرطی که به خودش برسد.

کاری را دوست دارم که در آن خوش بگذرانم

این بازیگر تئاتر و تلویزیون بیان کرد: اگر بهترین کارگردان جهان هم به ما کاری پیشنهاد کند که بدانم به من خوش نخواهد گذشت و غرورم زیر پا گذاشته می‌شود این کار را قبول نمی‌کنم شاید قبلاً که جوان‌تر بودم این کار را می‌کردم اما امروز دیگر این کار را نخواهم کرد چرا که مرگ را بسیار به خود نزدیک احساس می‌کنم.

وی با تاکید بر سختی کار بازیگری، تصریح کرد: کار هنری کار پررسیکی است چرا که بازیگر راهی را می‌رود که نمی‌داند ادامه مسیرش چگونه خواهد بود، یک در میلیون این احتمال وجود دارد که فرد موفق می‌شود و ورود به این دنیا دنیای سخت و خطرناکی است.

نقش را زندگی می‌کنم

بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به پرسشی مبنی بر چگونگی رسیدن به نقش‌ها، اظهار کرد: معتقد هستم که ناخودآگاه بشری که به انسان به ارث بی نهایت عظیم است، انسان می‌تواند همه چیز را در درون خودش پیدا کند، زمانی انسان در کار هنری رشد پیدا می‌کند که از خودش مایه بگذارد، بازیگر زمانی که می‌خواهد نقش یک دزد را بازی کنم باید دزد درونش را کشف کند چرا که در وجود انسان می‌تواند هر چیزی بروز پیدا کند، بازیگر می‌تواند هیتلر وجودش را پیدا کند یاشریف ترین انسان موجود را در خود بروز دهد.

آییش در پاسخ به سوالی که آیا لزوما بازیگر موفق باید تربیت تئاتری داشته باشد، بیان کرد: بازیگر موفق لزوما نباید تربیت تئاتری نداشته باشد افراد زیادی را دیده‌ام که تربیت سینمایی و تئاتری نداشته‌اند اما خوب درخشیده‌اند، ممکن است این موارد استثنا باشد و بهتر است تربیت تئاتری وجود داشته باشد چرا که بازیگر را رشد می‌دهد و به بلوغ می‌رسد.

وی در پایان با تاکید بر کتاب خوانی، عنوان کرد: اگر کتاب در دسترستان است و اگر می‌توانید بخوانید حیف است که نخوانید. دنیای مجازی امروز رسم گذشته را که همیشه از کتاب در شب نشینی ها صحبت می‌کردیم از بین برده است، دنیای مجازی پدیده‌ای است که پله‌ای برای انسان برای رسیدن به فردا است اما باید حواسمان باشد که این پله ما را زمین نزده و به این فضا معتاد نشویم.