به گزارش خبرگزاري مهر، اگر دولت با تصميمات خود در ريسك هاي سيستماتيك( ريسك بازار) وارد شود و سعي ننمايد شركت هاي حاضر در بازار را با روش مناسب، كه ورزش كردن و داشتن رژيم مناسب غذايي و تداوم سلامتي و بهداشت و داشتن وزن متناسب از آن جمله است، تعديل نمايد موجب خواهد شد كه بنگاه‌ها بي رويه چاق و لاغر شوند.
روزهاي گذشته ژن چاقي كه تحت عنوان فرصت از طرف دولت به بنگاه‌هايي مانند معدني هاي فلزي وارد شد (فروش خاك انگوران به نصف قيمت، علي رغم انكه بنگاه‌ها قيمت محصول خود را به قيمت جهاني مي فروشند) موجب گرديد تعدادي از اين شركت ها به قدري فربه شوند كه ديگر كمربندي قابل بستن به‌دور كمر آنها نباشد و البته اين چاقي يا اضافه وزن مشخص است كه به‌دليل ورزش و چارچوب سلامتي استوار نبوده و فقط رانت ارزان فروش دولت ، در اين بخش بوده است؛ در حقيقت توليد آنها تغيير خيلي زيادي نكرده، هزينه ها كاهش نيافته و فقط و فقط رانت ارزان گرفتن محصول اوليه ،كه از مخزن دولتي دريافت شده است .
اين در حالي است كه سيماني ها، بانك‌ها، ليزينگ ها و شركت هاي مواد لبني و خيلي صنايع ديگر شامل پيمان كاري ها مثل صدرا كه به قول مسئول خصوصي سازي در برنامه نگاه يك شنبه، به دليل گرفتن كارها از اين شركت توسط دولت، آنقدر لاغر شده است كه با گرسنگان آفريقا تفاوتي ندارند.
در شرايط فعلي پرسش كه مطرح است اينكه چرا دولت سياست‌هاي بازرگاني صنعتي و اقتصادي خود را به نحوي انتخاب نمي كند كه مثلا جلوي يك صنعت را براي صادرات بگيرد ومحدوديت آشكارو پنهان بر ان بگذارد؛ ليكن براي صادرات يك محصول كه قيمت مواد اوليه آن توسط دولت به نصف قيمت تحويل مي شود و به قيمت جهاني صادر مي شود حتي جايزه صادراتي در نظر بگيرد و يا محصول مونتاژي آن را مورد حمايت در يك بازار صادراتي خارجي قرار مي گيرد.
به عبارت ديگر، اگر صادرات خوب است براي همه كالاها بايد باشد اگر رانت مواد اوليه درست است بايد شامل همه كالاها باشد و در نهايت اگر قيمت گذاري مبناي مقايسه جهاني دارد بايد براي همه محصولات باشد كه چاقي و لاغري كاذب ايجاد نشود و سهامداران صنعت و توليد به صورت پايدار و مداوم بر بازار تحت تاثير هيچ ژن و هورموني مورد فرصت و تهديد قرار نگيرد.
نظر شما