خبرگزاری مهر، گروه استان ها – محمدامین شعبانی: «سالن وحدت» شهرستان گرگان دوسال قبل در اجاره هیئت بدمینتون بود و به عنوان پایگاهی برای این رشته ورزشی محسوب می شد که امسال مسئولان هیئت به دنبال بازپس گیری این سالن ورزشی بودند اما رقم خوردن اتفاقات عجیب و غریبی موجب کناره گیری آنها شد.
بدمینتون استان در سال اخیر جزو ورزش های پرتحرک بوده و به موفقیت هایی نیز دست پیدا کرده که نمونه آن حضور دو تیم در لیگ برتر کشور است که از این نظر گلستان با تهران برابری می کند. اما اکنون که بدمینتون نتوانسته یکی از پایگاه های مهم استعدادیابی و آموزش را تصاحب کند، به عقیده دبیر استانی این هیئت ورزشی باید منتظر نابودی و زمین خوردن این رشته ورزشی باشیم.
«مهدی ضابط» در گفتگو با خبرنگار مهر نسبت به آنچه کم لطفی به ورزش بدمینتون استان می داند، به شدت عصبانی است و با لحنی آمیخته از ناراحتی به شرح ماجرا می پردازد.
* پیش تر اعلام کرده بودید به دنبال بازپس گیری سالن وحدت هستید و به همین دلیل عجیب بود که امسال در مزایده این سالن ورزشی شرکت نکردید!
من به دنبال شرکت در مزایده بودم اما پس از استعلام از بدهی سالن پشیمان شدم! قبض برق سالن از آبان ماه سال گذشته پرداخته نشده و فرد برنده مزایده باید دست کم پنج میلیون تومان بابت بدهی برق بپردازد. نکته جالب دیگر اینکه این مستاجر ریالی بابت قبض گاز هم نپرداخته و رقمی حدود دو میلیون و ۶۰۰ هزار تومان بدهکار است! بابت همین موضوع نزد معاون توسعه منابع انسانی اداره کل ورزش رفتم و به وی گفتم آیا ضمانتی بابت پرداخت بدهی های سالن از سوی مستاجر قبلی وجود دارد؟ که فرد مسئول با حالت جالبی بیان کرد «ضمانتی نگرفته ایم و ان شاءالله پرداخت می کنند!»
* پس از آن چه کردید؟
پس از آنکه متوجه شدم ضمانتی بابت پرداخت بدهی های سالن وحدت وجود ندارد به سراغ شرکت در مزایده سالن جانبازان و معلولین رفتم که در کمال تعجب ظهر همان روز همین آقای معاون اداره کل ورزش با من تماس گرفت و پرسید: «چرا در مزایده این سالن شرکت کرده ای؟! این سالن مختص جانبازان است» به وی گفتم اگر اختصاصی است پس چرا برای اجاره آن مزایده برگزار می کنید؟! پدر و برادر من نیز جانباز هستند و می دانم این عزیزان که به عشق وطن از جان خود گذشتن هیچ گاه دنیا را به خاطر آخرت خراب نمی کنند اما متاسفانه چهار نفر این وسط از اسم جانبازان سوء استفاده می کنند.
* معاون اداره کل راه چاره ای برای حل مشکلات سالن پیشنهاد نداد؟
وی به من گفت از شرکت در مزایده انصراف دهم و مشکل بدهی های سالن وحدت را پیگیری می کند. من وعده نسیه نمی پذیرم؛ از کجا معلوم پس از مدتی که سالن وحدت با این شرایط به ما واگذار شود مشکل قطعی آب و برق و گاز پیدا نمی کند؟ در این صورت دست ما به کجا بند است؟
* با این توضیحاتی که شما دادید یعنی هم حق شرکت در مزایده سالن جانبازان را نداشتید و از طرفی تضمینی برای رفع مشکلات سالن وحدت وجود نداشت.
دقیقاً. پس از کمی مجادله، وی مرا تهدید کرد که اگر از شرکت در مزایده سالن جانبازان انصراف ندهم به سراغ رئیس هیئت بدمینتون استان (محمود فرمانی) می رود. من همانجا به وی گفتم اگر رئیس هیئت ما بخواهد انصراف دهد آن وقت من یک دقیقه هم در بدمینتون نمی مانم و استعفا خواهم داد! نکته جالب اینکه پس از تماس معاون اداره کل با رئیس هیئت ما، آقای فرمانی به وی گفت حاضر هستیم از شرکت در مزایده سالن جانبازان انصراف دهیم اما همزمان استعفای خود را نیز تقدیم شما می کنم!
* پس در نهایت در مزایده سالن جانبازان شرکت کردید؟
بله، نکته ای جالب به شما بگویم؛ مبلغ پایه کارشناسی شده برای اجاره سالن جانبازان و معلولین ۵۰ هزار تومان است! تمامی سئانس های هردو سالن جانبازان و وحدت پُر و مبلغ سئانس ها نیز یکسان است اما بهای اجاره این دو چرا این همه اختلاف دارد؟! این چطور کارشناسی است؟
* شما چه رقمی زده بودید؟
من برای اینکه در مزایده این سالن برنده شوم، مبلغ ۶۰۰ هزار تومان را نوشتم و در پاکت قرار دادم اما در کمال تعجب متوجه شدم فرد پیروز مبلغ ۷۰۰ هزار تومان را زده بود! به جز من و آقای فرمانی، فرد دیگری از مبلغ پیشنهادی اجاره ما خبر نداشت و من وقتی نتیجه را دیدم شگفت زده شدم! اصلا مگر چنین چیزی ممکن است؟ چطور می شود فردی بالاتر از من که ۱۲ برابر رقم کارشناسی را زده ام، زده باشد؟ چطور باید بپذیرم که در این ماجرا تخلف یا تقلبی صورت نگرفته؟!
* مگر شما خودتان در زمان بازگشایی پاکت ها حضور نداشتید؟
خیر، زمان بازگشایی پاکت ها از ما دعوت نکرده بودند و خودشان این کار را انجام دادند و من نمی دانم با چه کیفیتی این اتفاق صورت گرفته است.
* سالن وحدت با چه مبلغی به فرد برنده رسید؟
فرد برنده مزایده سالن وحدت که مبلغ ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان را زده یک شخص حقیقی بوده و مسلّماً تنها به فکر درآمدزایی است و سال بعد سالن را واگذار می کند. رقم کارشناسی مزایده ها سال به سال افزایش پیدا می کند و مطمئناً برای سالن وحدت در سال آینده به چهار میلیون تومان می رسد. در این شرایط هیئت هایی مانند بدمینتون که توان پرداخت چنین مبلغی را ندارند باید خواب اجاره سالن را ببیند!
* بدمینتون استان در یکسال اخیر در مسیر رشد و پیشرفت حرکت کرده و فکر می کنم داشتن یک سالن به صورت استیجاری حق این رشته باشد.
بدمینتون استان تا دوسال قبل اسیر حواشی بود اما از زمانی که ما در راس کار قرار گرفتیم عملکردمان را بررسی کنید که چگونه بوده. امسال برای اولین بار لیگ بدمینتون استان را راه اندازی کردیم و به پایان رساندیم. برای نخستین بار دو تیم لیگ برتری در کشور شرکت کردند و دو بازیکن گلستانی به جمع ۱۵ بازیکن برتر کشور راه یافتند. همچنین برای نخستین بار کلاس بین المللی آموزشی برگزار کردیم. حال که این همه بدون چشمداشت زحمت می کشیم و این چنین پاسخ زحمات ما را می دهند انصافاً کم لطفی است.
* به نظر شما علت این «کم لطفی» چیست؟
والله نمی دانم! شاید اگر ما نیز مانند برخی رشته های ورزشی استان جایگاهی در کشور نداشتیم، تا این حد ناراحت نمی شدم اما ما اکنون دو تیم لیگ برتری داریم که در تاریخ استان سابقه نداشته. ما چه افتخاری باید کسب کنیم که بدمینتون را هم جزو ورزش های موفق به حساب آورند و به آن توجه کنند؟
* البته شاید تکلیف وزارتخانه ای دست و بال مدیران و تصمیم گیران ورزش ما را بسته باشد.
وزارت ورزش که چنین قانونی را تکلیف کرده از وضعیت استان ما اطلاعی ندارد و یک قانون کلی را ابلاغ کرده و فردی که مجری قانون است باید شرایط موجود را در نظر بگیرد و مطابق آن اقدام کند. مگر می شود وزارت ورزش در ازای درآمدزایی راضی به تضعیف رشته های ورزشی باشد. متاسفانه مسئولان ما پول را به پیشرفت ورزش ترجیح داده اند. مطمئن باشید که از این به بعد بدمینتون به سمت نابودی پیش می رود.
* اگر سالن وحدت را به شما اجاره می دادند، تا چه اندازه برای خود بدمینتون استفاده می کردید؟
ما سالن وحدت را برای درآمدزایی نمی خواستیم و به دنبال برگزاری اردوهای تیم ملی و میزبانی مسابقات رنکینگ کشوری بودیم که چنین بلایی سر بدمینتون آوردند! تنها ۶ سئانس در هفته در اختیار هیئت شهرستان قرار داده اند که ما سه نوبت را به پسران و سه نوبت را هم به دختران اختصاص داده ایم. این ۶ سئانس به چه کار ما می آید؟ اگر سالن در اختیار ما بود از صبح تا شب به طور کامل در اختیار بدمینتون قرار می دادیم و استعدادیابی می کردیم. اما حالا چه؟
* در پایان اگر صحبتی باقی مانده بفرمائید.
هیچ ترسی از تبعات حرف هایی که زده ام ندارم. در نهایت ممکن است که بگویند مرا نمی خواهند که اصلاً من هم در چنین شرایطی رغبتی به ادامه کار ندارم.
نظر شما