وي افزود: "يكي ديگر از دلايلي كه خوشنويسي نتوانست به دانشگاهها راه يابد ناآشنايي خوشنويسان با تكنيك و رايانه بوده است. متاسفانه هنرمندان خوشنويس كه به روز عمل كنند تربيت نشدند و اگر خوشنويسي پيشرفت نكرده به دليل اشراف نداشتن هنرمندان اين عرصه بر هنرهاي ديگر بوده است. اشراف به ساير هنرها درعملكرد خوشنويسان تاثيرات بسزايي خواهد داشت."
اين خوشنويس پيشكسوت در پاسخ به اين پرسش كه فكر مي كنيد اگر خوشنويسي به شكل آكادميك وارد دانشگاه شود حرفي براي گفتن دارد يا نه نيز گفت: "ابعاد علمي اين هنر توصيف نكردني است. خوشنويس چهار سال تمام به فراگيري فنون خط مي پردازد و براي رسيدن به درجات متعالي بايد معلومات زيادي كسب كند. اگر اين معلومات در سطوح دانشگاهي ميسرشود مي تواند نقش سازنده تري در موفقيت هاي خوشنويس داشته باشد."
مرزي خاطرنشان كرد: "بزرگان اين هنر مي توانند با رايزني هاي دولتي به حل معضلات خوشنويسي بپردازند. خوشنويسي نيز مي تواند همپاي هنرهايي چون مجسمه سازي، نقاشي و هنرهاي نمايشي در دانشگاهها تدريس شود. خوشنويسي شبيه گلي است كه با وجود مراقبت ها و حمايت هاي داخلي از قرارگرفتن در ويترين هنرهاي تجسمي به شكلي كه بايد بازمانده است. به بيان ساده تر وقتي خود ما قدر هنر خوشنويسي را نمي دانيم، داشتن انتظار كمك از ديگران بيهوده است."
اين استاد خوشنويسي گفت: "خط درست مثل شناسنامه هر ايراني به سينه او سنجاق شده است. شايد مهم ترين دليلش اين باشد كه برگرفته از تفكرات ايراني است و امروز نمادهاي موجود در اين هنر با رويكرد ملي و فرهنگي كاملا مشهود است.ما عادت كرده ايم با پررنگ كردن يك هنر به تحقير ساير هنرها مثل خوشنويسي بپردازيم و وقتي دست اندركاران دولتي در انديشه ارتقا خوشنويسي نيستند مسلما اين هنر پيشرفت نخواهد كرد."
نظر شما