ای داد که بدجور کلاهی سرمان رفت

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

هم آمدنش عالی و هم رفتنش عالی

با بانگ اذان آمد و با بانگ اذان رفت

یک ماه خلایق همه خوردند و نخوردیم

دائم ز لب و لوچه ما آب دهان رفت

تا عذر بیابند، مگر روزه نگیرند

پرویز پی دکتر اعصاب و روان رفت

محمود پی دکتر قلب و غدد و پوست

پروانه پی دکتر اطفال و زنان رفت

گفتند که بایست سفر کرد در این ماه

اصغر به لواسان و سیاوش همدان رفت

گفتند صواب است بگیرید بخوابید

خوابیدم و بیدار شدم نصف زمان رفت

آن نصف دگر نیز لمیدم بر کولر

دیگر چه بگویم که چنین رفت و چنان رفت

خیلی هیجان داشت دم لحظه افطار

ماه رمضان رفت و پِیَش هم هیجان رفت

ده روز نخستش که به تندی سپری شد

باقیش ولی کند همانند ژیان رفت

تا دیده شود روی هلال مه شوال

از هیکل درمانده ما تاب و توان رفت

جاندار که جان داشت در این ماه سر ظهر

با چشم خودش دید که یک مرتبه جان رفت

یک ماه فقط فکر شکم بودم و در خواب

ای داد که بدجور کلاهی سرمان رفت

این ماه پک کاملی از رحمت حق بود

دیدید که کم بهره گرفتیم از آن رفت

وقتی که به خود آمدم افسوس، سرآمد

گفتم که کجا میروی ای ماه؟بمان! رفت