به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای رضوان؛شهید این هفته برنامهبه تماشای سرو ، « شهید جلیل حیدری»، شهیدی بود که در زمان پس از جنگ و در حین انجام خدمت مقدس سربازی به شهادت رسید. شهید حیدری ازدوران کودکی پدرش را از دست داده بود وهیچگاه حلاوت مهر پدری را نچشید. اما مادرش در این سال ها برای او و برادرش هم پدر بود و هم مادر...داریوش و کوروش نام هایی بود که پدر برای آنها انتخاب کرده بود اما کوروش را همه از کودکی «جلیل» صدا می کردند.
جلیل ازکودکی، فرزندی مسئولیت پذیر و مظلوم بود
مادر به گرمی درمورد شهید بـرای مـا می گوید:کوروش با اینکه از داریوش کوچک تر بود اما حس مسئولیت پذیری بیشتری داشت . به دلیل اینکه پدرشان فوت کرده بود و ما حامی مالی نداشتیم، از دوران کودکی آنها درآموزش و پرورش مشغول به کار بودم و خیلی مواقع آنها در خانه تنها بودند و همیشه این جلیل بود که برادر بزرگش را اداره می کرد.
مادر درباره چگونگی اعزام به خدمت سربازی فرزند شهیدش می گوید: جلیل خیلی اصرار داشت که به خدمت سربازی برود. او به اصفهان اعزام شد و دوره آموزشی را در آنجا می گذراند. به ما گفته شد ، یکی از فرمـاندهـان زمانی که در حــال تمیز کردن اسلحه اش بوده، اشتبـاهی دستش به ماشه می خورد و گلوله ای شلیک شده و به پهلو و قلب جلیل می خورد. وقتی خبــر شهـــادتش را به مــا دادند اصلا فکرش را نمی کردم که او را از دست داده باشم.
مادر آهی از ته دل می کشد و در ادامه می گوید: «از آن زمان به بعد بیشتر از همیشه تنهایی را حس کردم. حتی بیشتر از زمانی که همسرم را ازدست داده بودم. وقتی پیکر جلیل را آوردند او را شهید خطاب نکردند... بالاخره با پیگیری هایی که طی ۴ سال از بنیاد شهید انجام دادیم این اتفاق افتاد و فرزندم با عنوان «شهید جلیل حیدری» درگلزار مطهر شهدا درکنار سایر شهدا است.
مادر به محبوبیت جلیل در بین دوستان و همسایگانشان اشاره می کند و می گوید: جلیل را همه دوست داشتند. وقتی همسایه ها خبر شهادتش را شنیدند همگی گریه می کردند و ناراحت بودند. تشییع جنازه خوبی هم برای او برگزار کردند. همه حضور داشتند و همه چیز را مهیا کردند. مدرسه ای هم که جلیل درآن درس می خواند یادواره ای برای او برگزار کرد.
وی در مورد خوابی که از جلیل دیده بود می گوید: فقط یک بار خوابش را دیدم که به همراه تعدادی از دوستانش که لباس احرام پوشیده بودند در حال گذر از جایی بود. به او گفتم جلیل مادر کجا می روی. گفت من پیش دوستانم هستم و جایم همین جاست. بعد از آن دیگر خواب او را ندیدم.
مادر کیک تولد جلیل را برش می زند و خوشحالی در نگاهش موج می زند. او به مهمانان برنامه می گوید:« خیلی خوشحالم که شما به یاد فرزند شهید من بودید. ازاینکه تولدش را بعد از این همه سال جشن گرفتم واقعا خوشحالم. این کار شما خیلی پسندیده و زیبا است.»
جلیل تنها امید زندگیمان بود
داریوش حیدری هم درباره برادرش می گوید: جلیل با اینکه ازمن کوچک تربود اما خیلی مسئولیت پذیربود.
آن زمان هایی که مادرم ما را در خانه تنها می گذاشت من شیطنت می کردم و او مرا نصیحت می کرد.
برادر با بغض مانده در گلو و چشمانی اشک بارگفت:خیلی از شهادتش ناراحت شدم زیرا او فقط برادرم نبود. تنها امید زندگی من ومادرم بود.
تکریم و بزرگداشت خانواده معظم شهدا به منظور پاسداشت آرمان های اصیل انقلاب اسلامی همچون (ایثار، جهاد ، شهادت و مقاومت)، ثبت و ضبط خاطرات و زندگینامه شهدا از زبان والدین با تاکید بر سبک زندگی اسلامی، ایرانی و آشنایی نسل امروز با سیره اخلاقی شهدا و بازتولید خاطرات در قالب بروشور و توزیع آن در گلزار شهدا و محل زندگی خانواده شهید، از اهداف برگزاری ویژه برنامه « به تماشای سرو» است که از ابتدای تاسیس فرهنگسرا هر هفته روزهای دوشنبه در قالب دیدار پرسنل و رئیس فرهنگسرا به مناسبت سالگرد ولادت شهید در منزل خانواده معظمش برگزار می گردد.
علاقمندان جهت بهره مندی از برنامه های فرهنگسرای رضوان می توانند به نشانی: بهشت زهرا(س)، ورودی گلزارشهدا، مقابل جایگاه تاریخی جلوس امام خمینی(ره) مراجعه کنند، یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن: ۵۵۲۰۲۲۱۸ تماس گرفته و یا ازسایتRezvan.farhangsara.ir بازدیدکنند.
نظر شما