كوفي عنان و چالش هاي خاورميانه

دبيركل سازمان ملل همچنين پيش و بعد از ديدار از ايران، ازكشورهاي لبنان، فلسطين اشغالي، اردن، سوريه، قطر وعربستان نيز ديدار كرد.

كوفي عنان در سفر به ايران و ساير كشورهاي منطقه 4 موضوع مهم منطقه اي را مورد توجه قرار داد.

موضوع نخست مسئله لبنان و نحوه اجراي قطعنامه 1701 شوراي امنيت بود كه بيش از ساير موضوعات، ذهن دبيركل سازمان ملل را به خود مشغول كرده است.

با اينكه هيچگونه ترديدي در مورد حسن نيت آقاي كوفي عنان نسبت به مسائل جهان به ويژه مسائل مربوط به جهان سوم وجود ندارد ، اما به نظر مي رسد دبيركل سازمان ملل بايد پيش از اينكه نگران امنيت اسرائيل باشد، مسئله خطراتي كه زرادخانه اتمي اين رژيم متوجه منطقه مي كند،مورد توجه جدي قراردهد.

واقع امر اين است كه اسرائيل با داشتن 250 كلاهك هسته اي صلح وامنيت منطقه وجهان را به شدت مورد تهديد قرار مي دهد، زيرا هر 57 كشوراسلامي موجود در جهان با جمعيتي بالغ بر يك ونيم ميليارد نفراز گسترش سلاحهاي اتمي وميكربي در اراضي اشغالي فلسطين بيمناك هستند.

رژيم اسرائيل در طول 33 روز جنگ با ملت لبنان از انواع سلاح هاي كشتار جمعي و مخرب استفاده كرد، اما متاسفانه به دليل ضعف ساختاري نهادهاي بين المللي از جمله سازمان ملل هيچگونه قطعنامه ويا بيانيه اي عليه جنايات  اين رژيم صادر نشد.

بنا براين، آقاي كوفي عنان كه قصد دارد قطعنامه 1701 را دقيقا به مورد اجرا بگذارد، بايد پاسخي منطقي به نگراني هاي مشروع ملت هاي مسلمان در قبال فعاليت هاي هسته اي اسرائيل بدهد، زيرا بدون منع رژيم صهيونيستي از توليد وتكثير سلاح هاي كشتار جمعي، منطقه خاورميانه هرگز به يك آرامش وصلح پايدار دست نخواهد يافت.

موضوع ديگري كه عنان به آن پرداخت، مسئله فعاليت هسته اي صلح آميز ايران بود.اين موضوع متاسفانه به علت برخوردهاي سياسي قدرت هاي تاثير گذار ازيك موضوع صرفا فني به يك مسئله سياسي بين المللي وچالش انگيز تبديل شد، در حالي كه ساده ترين راه اين است كه دبيركل سازمان ملل با استفاده از اختيارات قانوني خود موضوع را در چارچوب آژانس انرژي هسته اي حل و فصل كند.

دخالت شوراي امنيت سازمان ملل در يك حوزه فني مربوط به آژانس انرژي هسته اي و بزرگنمايي خطر فعاليتهاي هسته اي صلح آميز ايران سبب مي شود كه ساير كشورهاي جهان براي رسيدن به اين فناوري حياتي به شيوه هاي مخفي كاري روي آورند ودر آن صورت صدها آزمايشگاه زير زميني هسته اي درسراسرجهان به علت نگاه دوگانه قدرت هاي سلطه گر به اين نوع تكنولوژي ، شكل خواهد گرفت.

در اينجا لازم است آقاي عنان كه در حقيقت به پايان دوره دبيركلي خود نزديك مي شود، درچارچوب قوانين بين المللي استقلال ذاتي شوراي امنيت را حفظ كند و موضوع هسته اي ايران را از مدار تصميم گيري هاي عجولانه اين شورا خارج كند، زيرا در غير اين صورت اساس وماهيت تشكيل آژانس انرژي هسته اي مخدوش خواهد شد.

از مسائل ديگري كه دبيركل سازمان ملل به آن پرداخت، مسئله عراق وفلسطين بود كه اين دو موضوع، امنيت منطقه را به شدت تحت تاثير قرار داده است .

تشديد نا امني ها در عراق نه تنها اوضاع داخلي اين كشور را دچار بحران امنيتي كرده، بلكه اين بحران  بدون ارائه يك راه حل عملي از سوي سازمان ملل مي رود  به مرزهاي خارج عراق نيز سرايت كند.

در مورد فلسطين نيز، حكومت منتخب حماس كه در يك انتخاب دموكراتيك وآزاد تحت نظارت نمايندگان سازمان ملل به پيروزي دست يافته، اكنون در دولت سازي خود با كارشكني ژيم صهيونيستي روبرو شده است.

اسرائيل پس از ماهها محاصره اقتصادي وسياسي دولت حماس، اينك اقدام به ربودن دولتمردان اين جنبش اسلامي كرده وعلاوه بر رئيس پارلمان، شماري از وزراء ومسولان دولت حماس را بدون هيچگونه توجيهي باز داشت نموده است.

اين عمل نقض آشكار قوانين بين المللي است و پيامدهاي خطرناكي به دنبال خواهد داشت، زيرا اگر حماس نتواند از مرحله دشوار فعلي عبور كند، ممكن است ناچار شود بار ديگر به فاز نظامي وعملياتي باز گردد ودر اين صورت موج خشونت فلسطين ومنطقه را در بر خواهد گرفت.

بنا بر اين هم عراق وهم فلسطين در اين مرحله بايد به سمت ثبات وآرامش حركت كنند و با وجود حضور نيروهاي اشغالگر در عراق و ارتش اسرائيل در مناطق فلسطيني، امكان برقراري يك امنيت پايدار در اين دو كشور وجود نخواهد داشت.

دبيركل سازمان ملل بايد موضوع خطر حضور نيروهاي اشغالگر درعراق را قويا در دستور كار خود قرار دهد، تا با خروج اين نيروها از عراق از بروز يك فاجعه انساني در اين كشور جلوگيري كند.