علي اصغر شيرزادي در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، ضمن بيان اين مطلب افزود : اگر نظام آموزشي روزآمد و پاسخگوي نيازها و خواسته شود خواه ناخواه به مساله ادبيات داستاني نيز توجه صورت مي گيرد . اما از آن جايي كه اين نظام در هيچ سطحي پاسخگو نيست ، بوي عقب ماندگي از آن به مشام مي رسد و چندين دهه از ضرورت هاي دوراني كه در آن قرار دارد عقب تر است پرداختن به موضوعات ادبي و هنري هم در آن جايگاهي ندارند.
نويسنده " طبل آتش " تصريح كرد : در چنين فضايي كارگاه هاي ادبي هستند كه جايگزين نظام آموزشي در پرداختن به ادبيات مي شوند.
وي ادامه داد : تجربه شخصي من در مورد كارگاه ها اين است كه اگر نويسنده صاحب قريحه و ذوق باشد و در كارگاه ها نيز با ديد باز و نگاهي پويا و ديناميك شركت كند و وضعيت هم به گونه اي باشد كه همه هم شان و هم تراز با يكديگر حاضر شوند كاركرد واقعي آموزش جلوه گر مي شود.
شيرزادي دوري از حب و بغض و پيش شرط هاي ايدئولوژيك و پرداختن به نقد اصيل ادبي را جزء خصوصيات ضروري كارگاه هاي آموزشي داستان نويسي دانست و گفت : بايد اين نكته را در نظر داشته باشيم كه كارگاه ها متعلق به دوره معيني هستند و زماني كه نويسنده خود صاحب سبك و روشي مطلوب شد ديگر نيازمند چنين محافلي نيست .
نويسنده " يك سكه در دو جيب " اضافه كرد : متاسفانه بسياري از كساني كه نام و تخصص و هنري ندارند دكان دونبش داستان نويسي باز كرده اند و پولي مي گيرند و تئوري هاي درهم و برهم آموزش مي دهند. اين دست اقدام ها با شعار جذب جوانان و كار فرهنگي و ... اقداماتي بيهوده و بي حاصل است. البته افرادي هم هستند كه با توانايي و تجربه كافي به برپايي كلاس هاي آموزشي داستاني اقدام مي كنند و از آن جايي كه خاستگاهي صحيح و تخصص محور دارند و با علاقه و عشق آن را دنبال مي كنند تاثيرات مثبتي در آشفته بازار ادبيات مي گذارند .
نظر شما