خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه-علی کریمی: بالاترین درجات برای افرادی که از دائره عصمت چهارده ولیّ خدا خارج اند این است که به عنوان «عبد صالح» معنون ومزیّن گردند و در عالم هستی سرآمد این افراد «عبّاس فرزند علیّ بن ابی طالب» است، شخصیّتی که علاوه بر این مقام، جایگاهی نزد خدای متعال دارد که بنصّ کلام حجّت الهی «... یغبطه بها جمیع الشهداء»، تمامی شهدای عالم به او غبطه می خورند. اکنون باید دید اینگونه درّ گران بهایی در طول حیات خویش مهمترین سرفصل های زندگانی خود را چه قرار داده؟
از مهمترین آنها می توان بدین موارد اشاره نمود:
اوّل: طاعت وبندگی: تا آنجا که در تاریخ چهره حضرتش را این گونه مصوّر نموده اند که «بین عینیه اثر السّجود» یعنی بین دو چشمان مبارکش اثر سجده نمایان بود.
دوّم: ولایت مداری: آنقدر در این مرتبه شاخص بود که در زیارت نامه اش می خوانیم: «المطیع للّه و لرسوله و لامیرالمومنین والحسن والحسین... »
سوّم: بصیرت ژرف: از خصائص بارز حضرت سقّا، ژرف اندیشی و بصیرت نافذشان بود، آن قدر که رئیس مذهب امام ششم فرمود: «کان عمّنا العبّاس نافذ البصیره».
چهارم: شجاعت: شجاعتی که در وصفش نقل نمودند: «کالجبل العظیم»، مانند کوهی استوار بود که «لا تحرّکه العواصف ».
پنجم: وفاء و فداکاری: وفاء از بارزترین صافات مردان الهی در طول تاریخ است و حضرت باب الحوائج در این مقوله نیز سرآمد روزگار می باشد. وفاداری ای که در داستان ردّ امان نامه، سخنان شب عاشوراء، آب آوری در شطّ فرات و حتّی در اعتراف دشمنان زبانزد و نمایان است، آنجا که وقتی پرچم عبّاس را به مجلس یزید ملعون آوردند از تعجّب سه بار برخاست و نشست و گفت: بدین بیرق بنگرید که چگونه تمام آن هدف ضربات نیزه و شمشیر گشته امّا جای دستگیره که علمدار آن را حمل می نموده سالم است و این دلیل براین است که صاحب پرچم تا آخرین لحظه ی حیات بیرق را سرپا نگاه داشته است. پس به راستی باید گفت: السّلام علیک ایّها العبد الصّالح!
( مصادر: مقتل الحسین ابی مخنف /بحار الانوار /فلک النّجاه / معالی السّبطین )
نظر شما