اين سفرازاين جهت حائز اهميت است كه عراق مرحله دشواري را چه در بعد امنيتي و چه در بعد سياسي پشت سر مي گذارد.
افزايش موج خشونتها، محاكمه ديكتاتورسابق عراق، وضعيت نيروهاي اشغالگر،بازسازي عراق، مسئله چگونگي پرداخت غرامت هاي جنگي به ايران، نحوه هماهنگي مواضع دو كشور نسبت به مسائل منطقه وجهان،كنترل مرزهاي مشترك آبي وخاكي ودورنماي روابط ايران وعراق موضوعاتي هستند كه در جريان سفر نخست وزير عراق مورد بحث وتبادل نظر قرار گرفته است.
روابط ايران وعراق در طول نزديك به 3 دهه همواره شاهد فراز وفرودهاي زيادي بوده است.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي وهمزمان با كودتاي آرام صدام حسين ديكتاتور سابق عراق عليه احمد حسن البكر رئيس جمهوري سابق عراق در سال 1979 يك سلسله تحريكاتي از سوي حزب بعث عراق عليه مناطق مرزي جمهوري اسلامي ايران آغاز شد.
همه تحليلگران جهاني براين عقيده هستند كه ظهور صدام در صحنه سياسي عراق با توافق دو ابر قدرت آن زمان يعني شوروي سابق وآمريكا بوده كه نتيجه آن تحميل يك جنگ 8 ساله بر انقلاب اسلامي ايران بود.
با اين كه امتداد عقيدتي ميان دو كشور و وجود عتبات مقدسه در عراق دو عامل بسيار مهمي براي همگرايي دو ملت ايران وعراق به شمار مي آيد،اما رژيم ديكتاتور عراق تلاش كرد تا از طريق جنگ تحميلي پيوندهاي عاطفي موجود ميان دو ملت را به كلي قطع كند.
پس از سرنگوني رژيم بعث عراق برخي كشورهاي منطقه وعناصر رژيم سابق اين كشور تلاش كردند تا از همسويي دو ملت ايران وعراق جلوگيري كنند،اما هوشياري مراجع تقليد در عراق و مواضع هوشمندانه مسولين جمهوري اسلامي اين توطئه ها را نقش برآب كرد.
در طول نزديك به 42 ماهي كه از سقوط رژيم صدام مي گذرد،جمهوري اسلامي ايران نهايت تلاش خود را براي كمك به برقراري امنيت درعراق به كار گرفت وهمين تلاشها بود كه تاكنون از گسترش دامنه حوادث عراق به ساير كشورهاي همسايه و بروز فتنه هاي قومي ومذهبي جلوگيري كرده است.
از سوي ديگر حضور نيروهاي اشغالگر درعراق مانع شده كه امنيت در اين كشور برقرار شود واين امر يكي از مهمترين چالش هايي است كه دولت فعلي عراق با آن روبرو است.
علاوه بر آن نيروهاي اشغالگرتلاش مي كنند تا ازطريق تشديد نا امني ها ودامن زدن به اختلافات مذهبي حضور خود را در عراق توجيه كنند، در حالي كه خروج اين نيروها سبب خواهد شد تا دولت عراق برنامه هاي ملي خود را براي ايجاد وفاق ميان همه طيف هاي عراقي به مرحله اجرا در آورد.
در هر حال حضور آقاي نوري المالكي در تهران با توجه به آشنايي واشراف دقيقي كه به مسائل ايران و عراق دارد، مي تواند فصل جديدي در روابط ايران وعراق بگشايد.
ايران بدون ترديد با نگراني اوضاع عراق را دنبال مي كند ، زيرا امنيت اين كشور را جزئي از امنيت خود مي داند واگر تجربه دموكراسي ودولت سازي وحركت سياسي درعراق با شكست روبرو شود،مسلما پس ازملت عراق،جمهوري اسلامي ايران بيش از كشورهاي همسايه عراق،آسيب خواهد ديد.
قطعا اين سفر به حل برخي مسائل موجود ميان دو كشور كمك خواهد كرد وبسياري ازنقاط مبهم در زمينه هاي امنيتي وسياسي واقتصادي را بر طرف خواهد كرد ونشان خواهد داد كه روابط دو كشور تحت تاثير حركت هاي كور تروريست ها وقدرت هاي منطقه اي و فرا منطقه اي قرار نخواهد گرفت .
اين قدرت ها با توجه به ساختار اجتماعي وبافت قومي موجود در عراق تلاش مي كنند تا اين كشور را به سمت يك جنگ داخلي سوق دهند،زيرا بروز چنين جنگي نه تنها حقوق اكثريت ملت عراق را پايمال مي كند بلكه آرايش سياسي منطقه را به سود " اقليت زيان ديده" عراق برهم خواهد زد.
به همين دليل است كه جمهوري اسلامي ايران پيوسته مايل است تا دولت آقاي نوري المالكي هر چه زودتر درعراق قوام بگيرد تا از اين رهگذر فرصتي فراهم شود كه دو ملت با توجه به علقه هاي مذهبي بتوانند در مسير بازسازي عراق گام بر دارند.
نظر شما