به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین مصطفی جعفرطیاری قائم‌مقام ریاست و معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه ادیان و مذاهب، در سومین جلسه از سلسله نشست‌های «منبرهای عاشورایی» بر بقای اسلام به واسطه قیام امام حسین(ع) اشاره کرد و گفت: همه این عبارت معروف را شنیده‌ایم که «الاسلام محمدی الحدوث و حسینیٌ البقاء». تأسیس اسلام با پیامبر اکرم(ص) بود و تداومش با امام حسین(ع). واقعاً باید اندیشید اگر قرار بود اسلام به دست من و امثال بنده حفظ شود، آیا الان خبری از اسلام بود؟ و آیا اصلاً خود من و امثال من مسلمان بودیم و نامی از اسلام برده می‌شد؟ واقع این است که امام حسین(ع) و نهضت کربلا در بقای اسلام نقش اساسی و بی‌بدیل دارد. این عشق و علاقه به امام حسین(ع) یک عشق و علاقه بسیار ارزشمند است.
وی در ادامه گفت: بعضی اساتید بزرگوار می‌فرمودند ما باید با این قصد در جلسات روضه و منبر شرکت کنیم که خودمان بهره‌مند شویم. اگر چیزی هم در مجلس می‌گوییم، به وظیفه خود عمل می‌کنیم. این فرصتی بسیار طلایی و مهم است که از علاقه به امام حسین(ع) حداکثر بهره را حتی بهره شخصی ببریم.
جعفرطیاری هم‌چنین به اندک بودن روایات نقل شده از امام حسین(ع) اشاره کرد و گفت: از امام حسین(ع) مثل امام باقر(ع) و امام صادق(ع) روایات زیادی نقل نشده است. این یکی از مظلومیت‌های امام حسین(ع) است. اما سخنرانی‌هایی که از مدینه به مکه و از مکه به کربلا داشته‌اند و دیگر دعاهای منقول از ایشان مثل دعای عرفه و زیارت عاشورا، پر است از معارف اسلامی.
وی سپس فرازهایی از دعای عرفه منقول از امام حسین(ع) را قرائت کرد و در تفسیر این فرازها گفت: حضرت در قسمتی از دعای عرفه، خداوند متعال را حمد و سپاس می‌کند. این در حالی است که می‌دانیم حضرت در چه شرایطی بودند. آن حضرت طبق علم امامت خودشان همه چیز را می‌دانستند. بر اساس محاسبات ظاهری و سیاسی هم بسیاری چیزها را می‌دانستند و مطلع بودند که با چه مشکلاتی روبه‌رو خواهند شد اما در این حالت حمد خدا را می‌گویند و شکرگزار هستند. این در حالی است که امثال بنده به محض این که با مشکلی کوچک مواجه می‌شویم، ناشکری می‌کنیم.
جعفرطیاری بر تأسی از امیرالمؤمنین و امام حسین(ع) مبنی بر شکرگزاری در شرایط دشوار، گفت: امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند که اگر نعمت‌ها به سوی شما سرازیر شد، مبادا با کمی سپاسگزاری، دنباله نعمت‌ها را از خود فراری دهید. امام حسین(ع) هم در این شرایط بسیار سخت شکرگزاری می‌کردند. حضرت در دعای عرفه یک به یک نعمت‌های خدا را می‌شمارد. از کوچک‌ترین نعمت‌های مادی گرفته تا بالاترین نعمت‌های معنوی. باید از امام درس گرفت.
معاون فرهنگی ـ دانشجویی با قرائت فرازهایی دیگر از دعای عرفه گفت: حضرت در بخشی دیگر از دعای عرفه، ذات اقدس الهی را معرفی می‌کند و صفات خداوند را برمی‌شمارد. سپس حضرت خود را به عنوان بنده‌ای از بندگان خداوند معرفی می‌کند. حضرت در اوج عصمت، معرفت، علم، ایمان و در حالی که حجت خدا است، این‌گونه خود را معرفی می‌کند. سپس می‌فرماید مرا به گونه‌ای قرار ده که اگر چیزی را در من به تأخیر انداختی، من تعجیل نکنم. باید دعا و اصرار کنیم ولی توجه داشته باشیم که همان‌گونه که امام در دعای عرفه می‌فرمایند، در آن‌چه خداوند تأخیر می‌کند، تعجیل نکنیم و در آن‌چه خداوند دوست دارد انجام شود، تأخیر نکنیم.
نظر شما