خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- اکبر قاسمی (سفیر پیشین در اوکراین): یکی ازمولفه های تعیین کننده درتطبیق تئوری های بین المللی، موضوع چگونگی شیفت پارادایمی ازسوی قدرتهای بزرگ جهانی در بحرانهای مهم و به زبان قابل فهم تر جا انداختن امتیازات طرفهای اجماع ساز و برتر بر طرف رقیب است.
جالب است این مصداق، هفته گذشته متعاقب اینکه تصادم سنگینی بین امریکا و روسیه بر سر موضوع حلب بروز نموده و طرفین از تفاهمات خود عقب نشینی و واشنگتن از مذاکره با روسها بطور یکجانبه، توقفی ایجاد کرد و در این چهارچوب در قالب رایزنی ائتلاف گروه دوستان سوریه و ظاهرا با درخواست عربستان برای پا درمیانی فرانسه با هدف گرفتن قطعنامه ای که بشارالاسد را نهایتا حذف می نمود، زمینه استفاده از نفوذ مقامات فرانسه را در پرتو تعامل مثبت پاریس با مسکو، را بکار می گیرند و در واقع برای انجام این شیفت پارادایمی یکبار دیگر روسها را ازمایش می کنند، انهم درست در خصوص مهمترین پرونده بین المللی و بحران سوریه و در حلقه سرنوشت سازحلب متداخل می سازند.
ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه سفر خود به فرانسه را لغو کرد. علت این روند امور چه بود و چه عاقبتی می‌تواند داشته باشد؟
علت لغو شدن دیدار این بود که روسیه در شورای امنیت سازمان ملل از تصویب قطعنامه پیشنهادی فرانسه در شورای امنیت سازمان ملل جلوگیری کرد. در پاسخ کشورهای غربی عضو شورا قطعنامه پیشنهادی روسیه را بلوکه کردند.
ضمناً وزیر امور خارجه فرانسه قبل از مطرح شدن پیشنویس قطعنامه به مسکو سفر کرده بود تا متن آن را با طرف روس هماهنگ کند. در خاتمه دیدار وی این تصور بروز نکرد که متن قطعنامه برای روسیه غیر قابل قبول خواهد بود.
ولی بعد مقام فرانسوی به واشنگتن سفر کرد تا برخی نکات دیگر را هماهنگ کند. در نتیجه ویتالی چورکین نماینده دائمی روسیه در سازمان ملل فهماند که پیشنویس قطعنامه در شورای امنیت تصویب نمی‌شود. قطعنامه به این شکل در اوضاع کنونی می‌توانست به تله‌ای برای اسد تبدیل شود. چنانچه زمانی رهبر لیبی به این تله افتاده بود. ضمناً آن وقت هم فرانسویها سردمدار امر بودند. روسیه آن وقت اجازه داد این قطعنامه تصویب شود زیرا به غرب اعتماد داشت. اما غرب با استفاده از فرصت بدست آمده، بسرعت از محدوده قطعنامه خارج شده و از طرف شورشیان اسلامگرا وارد جنگ شد. نتیجه آن هم فروپاشی کشور بود که تاکنون در آن حکومتی وجود ندارد. حالا مسکو نخواست اشتباه سابق را تکرار کند.
در نتیجه فرانسویها «رنجیدند». ابتدا وزیر امور خارجه و سپس رئیس‌جمهور فرانسه از «جنایات جنگی» سخن به میان آوردند. فرانسه می‌خواهد مجازاتهای جدیدی علیه روسیه اعمال شود. فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه بطور علنی از مناسب نبودن ملاقات با پوتین سخن راند.
کرملین دراین میان به این اقدامات جواب خیلی ملایمی داد: و گفته شد اگر برای اولاند «مناسب نیست»، وقتی ملاقات می‌کنیم که برایش «مناسب باشد».
امروز رسانه‌های گروهی غربی تمام توجه خود را به مسئله فاجعه انسانی در حلب معطوف کرده‌اند. مثل اینکه داعش از بین رفته باشد، مثل اینکه شبه‌نظامیان اپوزیسیون از نواحی شرقی حلب به سوی مردم بیگناه در بخش غربی شرق شلیک نمی‌کنند.
اما حمله عربستان سعودی به مراسم تشییع جنازه در یمن از طرف کسی در غرب «فاجعه انسانی» و البته «جنایت جنگی» نامیده نمی‌شود. کسی قصد ندارد از دست ریاض به دادگاه لاهه شکایت کند. در حالی که مقامات سعودی چند سال است بدون هر مجوز از سازمان ملل عملیات سرکوبگر خود را در یمن اجرامی‌کنند.
علتش این است که غرب همراه با کشورهای پادشاهی سنی خلیج فارس نمی‌خواهد اجازه دهد اسد حلب را تصرف کند. این امر نه تنها به معنی بروز لحظه عطف در جنگ خواهد بود بلکه موجه بودن اقدام مسکو در دخالت در بحران سوریه را اثبات می‌کند. یعنی پوتین خواهد توانست، خواسته خود برای حل درگیری را «تحمیل کند». بنظر می‌رسد این امر برای غرب هولناکتر از پیروزی داعش است.
آمریکایی‌ها، عراقی‌ها، ترکها و کردها این روزها قصد دارند برای تصرف موصل اقدام کنند و مثل اینکه هیچ کسی نمی‌خواهد برفراز آن حوزه عدم پرواز اعلام کنند. بنظر می‌رسد همه در استانداردهای دوگانه و سه گانه گمراه شده‌اند. این کلافه دورویی و عدم اعتماد می‌تواند باعث جنگ شود و نه صلح.....
نظر شما