به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به عراق، وارد خاک عراق که می‌شوی دیگر میهمان اربعین محسوب می‌شوی و خدمت به زائرین اربعین مهمترین برنامه این روزهای مردم عراق است.
کمی بعد از مرز، درست در نقطه ورود به خاک عراق با جمعیت عظیم زائرین ترافیک جمعیتی ایجاد می‌شود. مردم عراق با لهجه‌های عربی نصفه و نیمه فارسی صحبت می‌کنند. عده‌ای سعی در ارائه خدمت و بقیه سعی در برقراری ارتباط دارند.
«بفرما زائر ـ بفرما زائر» از هر سو به گوش می‌رسد و آب بین زائرین خسته توزیع می‌شود. گویا آنها معنی تشنگی در گرما را خوب می‌دانند...
زائرین را برای ناهار دعوت می‌کنند و به توزیع غذا می‌پردازند. کامیون‌ها و اتوبوس‌ها در حال سوار کردن مسافران رایگان به سمت نجف هستند. جوانان با انرژی وصف‌نشدنی درتلاشند تا به زائرین خدمت کنند.
اتوبوس‌های کاروان‌ها از پیش هماهنگ شده است. برای جلوگیری از ایجاد ترافیک اتوبوس‌ها در گاراژهای شماره ۱ و ۲ منتظر مسافران هستند.
اینجا اما مخصوص زائرانی است که می‌خواهند راحت‌تر عبور کنند. از مهران تا نجف ۴۰ هزار تومان، کاظمین ۳۰ هزار تومان و کربلا ۴۰ هزار تومان کرایه می‌گیرند. مسافران در حال چانه زدن و بالا و پایین کردن قیمت‌ها هستند.
به همراه پزشکان و هم کاروانیان راهی گاراژ شماره ۲ می‌شویم. کار سخت‌تر از چیزی است که انتظارش را داشتیم. ساعت یک ظهر، گاراژ شماره ۲ به اتوبوس می‌رسیم. قرار است ما را تا شهر مسیب و حرم طفلان مسلم برسانند.
نزدیک به یک ساعت بعد میهمان زنان شهر کوت هستیم. نان محلی می‌خوریم و اندکی به گفتگو می‌نشینیم. دیدن دوربین‌ها و ازدحام جمعیت کودکان روستا و شهر را به وجد آورده است. گویا در خدمت‌رسانی به زوار رقابت می‌کنند.
خشکی، فقر و جنگ‌زدگی مهمترین شاخصه این روزهای عراق است. این سه واژه نقطه مشترک همه زائرین است اما نکته جالب این است که با همه فقر و شرایط موجود هیچ خستگی در این مردم وجود ندارد. دست و دل بازی مثال‌زدنی‌ای دارند این مردم دردآشنا.
ازدحام جمعیت در عراق ایجاد ترافیک کرده است و مجبور می‌شویم شام را هم میهمان این مردم باشیم.
نماز جماعت را با هم می‌خوانیم و راهی می‌شویم. سه ساعت بعد می‌گویند نزدیک مسیب هستیم، اما به دلیل مسائل معیشتی راه‌های منتهی به حرم طفلان مسلم بسته شده است. گفته می‌شود باید راهی نزدیک به ۳۰۰ کیلومتر را در تاریکی و پیاده طی کنیم.
ترس در دل‌ها افتاده است، خیلی از همسفران اولین باری است که به عراق سفر می‌کنند، عده‌ای با خود چمدان‌های حجیمی دارند که پیاده حمل کردن آن دشوار است. به هر حال این کاروان مهمان ستاد بازسازی عتبات قزوین هستند و مسئولین در تلاشند راهی برای حل این مشکل پیدا کنند.
با وقفه‌ای چند دقیقه‌ای خودروهای ون برای حمل همراهان آماده می‌شوند، پنج دقیقه بعد به شهر مسیب می‌رسیم، مسیب مقر قزوینی‌ها در کشور عراق است.
ادامه دارد...
نظر شما