به گزارش خبرنگار مهر، هفتاد و یکمین نشست کتابفروشی آینده با همراهی کانون زبانی فارسی، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و مجله بخارا به دیدار و گفتگو با «سیدرضا محمدی» شاعر، روزنامه‌نگار و رئیس اتحادیه نویسندگان افغانستان، اختصاص داشت.
در ابتدا علی دهباشی مدیرمسئول و سردبیر مجله «بخارا» ضمن خوشامدگویی به حاضرین در این مجلس، بخشی از بیوگرافی میهمان این برنامه را قرائت کرد و گفت: آقای محمدی متولد سال ۱۳۵۸ در غزنین، بزرگ شده مشهد و یزد و فارغ التحصیل رشته «جهانی شدن» از دانشگاه متروپولیتن لندن و همچنین فلسفه از دانشگاه بیرکبیک است.
به گفته وی، محمدی در ایران با روزنامه و مجلات ادبی همکار بوده و در کابل مجله روزنه و در لندن مجله سیمرغ را سردبیری کرده است. چهار کتاب از او به زبان فارسی با نام‌های: «سه پلک مانده به شب»، «کاغذ باد»، «بازی با عزرائیل» و «پادشاهی شعر» و دو کتاب ترجمه شعرهایش به زبان‌های یونانی، آلمانی، فرانسوی و بنگالی نیز ترجمه و منتشر شده است. محمدی همچنین داور جشنواره شعر کمبریج و عضو بورد مجله «اشین ریوو» در آکسفورد است و سمت ریاست اتحادیه نویسندگان افغانستان را به عهده دارد.
سپس سیدرضا محمدی، شاعر، نویسنده و رئیس اتحادیه نوینسدگان افغانستان، ضمن بیان سخنانی در مورد دوران کودکی تا مهاجرت خود به ایران و زندگی در یزد، مشهد و فعالیت‌های مطبوعاتی خود، گفت: اتحادیه نویسندگانش افغانستان در طی سی سال جنگ فرو پاشیده بود و در دوره جدید هم به علت مشکلات ناشی از جنگ داخلی، تشکیل اتحادیه کمی سخت به نظر می‌رسید.
وی با بیان اینکه در افغانستان چندین زبان بزرگ وجود دارد که مردم به آنها تکلم می‌کنند مانند «فارسی»، «پشتو»، «ازبکی» و «ترکمنی»، افزود: به این خاطر سخت بود که نویسندگان و شاعران و محققان ادبی را که هر کدام به یک حوزه زبانی تعلق داشتند، گرد هم جمع کنیم چرا که زبان حیثیت سیاسی پیدا کرده بود. اتحادیه چندین بار انتخابات برگزار کرده بود و هر سه بار این جلسات به دلیل عدم توافق منحل شد. البته چون من از بیرون آمده بودم و هنوز گرایشی به هیچ یک از این دسته بندی‌ها نداشتم، به اصرار و محبت دوستان کاندید شدم و مسئولیت گرفتم.
رئیس اتحادیه نویسندگان افغانستان اضافه کرد: آن زمان، دویست و هفتاد و چند انجمن ادبی وجود داشت و برخی از آنها همانند انجمن ادبی هرات و بیدل دهلوی سابقه ای سیصد ساله داشتند. سعی داشتیم همه این‌ها را زیر یک چتر با یکدیگر متحد سازیم. از طرفی برنامه بعدی ما ترجمه آثار به زبان‌های مختلف بود. برای اولین بار در سال گذشته شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی، دیوان فروغ فرخزاد، مجموعه شعرهای احمد شاملو، بخشی از اشعار سهراب سپهری و کتاب طلا در مس رضا براهنی به زبان پشتو ترجمه شد که در نوع خود یک کار نو بود چرا که بخشی از این کدورت‌ها به دلیل عدم آشنایی بود.
محمدی گفت: ما بسیاری از آثار نویسندگان را به فارسی ترجمه کردیم که البته چون در دل محیط فرهنگی این زبان بالیده بودند، شباهت‌های بسیاری داشتند اما تفاوت‌های شگفتی هم در ذات زبان پشتو وجود دارد. مثلا قالب‌های شعری که از جمله یکی از آنها «لَندی» است که ترجمه شد. این قالب شعری شباهتی به‌هایکوی ژاپنی دارد و شامل سه مصرع و سطر است و معمولاً عاشقانه است اما از درون این داستان‌های عاشقانه مسائل سیاسی و اتفاقات اجتماعی انعکاس می‌یابد. درباره زبان و فرهنگ بلوچی، هفته این زبان را برگزار کردیم، چون زبانی بود پر از راز و زیبایی و اساطیر دلنشین اما متأسفانه مهجور مانده بود. ما سعی داشتیم زبان رسمیت پیدا کند. همچنین برای دوری از سایه سیاست، در ترکی جغتایی بخش پر کاری ایجاد شد.
وی گفت: امروز گروه بزرگی از نمایندگی صدارت ترکیه در کابل در جهت اشاعه زبان ترکی فعالیت می‌کند. اما این فعالیت‌ها به نوعی جنگ طلبانه هستند و در حقیقت دشمنی با زبان فارسی است. آنها اصرار بر این دارند که زبان دری، زبانی مستقل و متفاوت از فارسی است و ما اگر در افغانستان فارسی صحبت می‌کنیم، زبان ما متفاوت از زبان مردم ایران است. این را حتی توانسته اند به دولت افغانستان تحمیل کنند. مثلا اگر حافظ و سعدی می‌خوانیم باید آثار آنها را به دری ترجمه شود! جالب است حتی یکی از رئوس برنامه وزیر فرهنگ سابق ما این بود که ترجمه از فارسی به دری باشد. در چنین وضعیتی کار کردن کمی سخت است اما شیرینی هم دارد.
در پایان این برنامه، یکی از آثار منتشرشده بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار با عنوان «افغان نامه» تآلیف دکتر محمود افشار به سیدرضا محمدی تقدیم شد و محمدی هم ضمن تشکر از برگزارکنندگان این مجلس از رابطه فرهنگی میان ایران و افغانستان ابراز خرسندی کرد.
نظر شما