شكست آمريكا در جلب حمايت گروه شش براي تحريم ايران

به گزارش خبرگزاري مهر، شبكه روابط و امنيت بين الملل ( ISN ) در تحليلي نوشت :همچنانكه ايران و مذاكره كنندگان اروپايي به سريال ديدارهايي با هدف هموار كردن راه براي ازسرگيري گفتگوها بر سر برنامه هسته اي ايران ادامه مي دهند، به نظرمي رسد كه شانسهاي تحميل سريع تحريمهاي تنبيه كننده كم كم از بين برود.

"دومينيك موران"( Dominic Moran) نويسنده اين تحليل خاطر نشان مي كند : پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل متحد و آلمان هفته گذشته تصميم گرفتند تا به " خاوير سولانا" مسئول سياست خارجي اتحاديه فرصتي را تا ماه اكتبر بدهند تا در زمينه توافق با " علي لاريجاني" دبير شوراي عالي امنيت ملي و رئيس تيم مذاكره كننده ايران پيشرفتهايي را در مورد دور جديد مذاكرات ايجاد كند و اين اقدامي بود كه نتيجه عمل در مورد بن بست هسته اي ايران را به تاخير مي اندازد و "ضعف " موضع شش كشور را نشان مي دهد.

به گزارش مهر، اعتراف نويسنده در واقع نشان دهنده شكاف عميقي است كه بين شش كشور ( انگليس، فرانسه، آلمان، چين، روسيه و آمريكا) در حل برنامه هسته اي ايران ايجاد شده است.

در ادامه اين تحليل آمده است : آمريكا با پيوستن فرانسه به چين و روسيه و مخالفت آشكار با اقدامهاي تنبيه كننده، در جلب حمايت از تحريمها در شوراي امنيت سازمان ملل شكست خورده است.

"ژاك شيراك" رئيس جمهوري فرانسه اخيرا مخالفت خود را با اعمال تحريم عليه ايران اعلام كرد و "جرج بوش" رئيس جمهوري آمريكا نيز گفت:" من اين مسئله را براي ايران روشن كردم كه ما زماني با ايرانيها خواهيم نشست كه آنها برنامه غني سازي را به گونه اي قابل تاييد تعليق كرده باشند."

نويسنده معقتقد است كه به طور كلي مقامهاي آمريكايي آهنگ ملايم تري را طي هفته هاي اخير اتخاذ كرده اند و حمايت محدودي را از اقدامهاي ديپلماتيك اتحاديه اروپا به عمل آورده اند.

موران مي نويسد: مقامهاي ايراني همواره بر حق خود در توسعه برنامه هسته اي تحت معاده منع گسترش سلاحهاي هسته اي ( ان پي تي ) تاكيد كرده اند و با وجود تغيير آهنگ خود طي روزهاي اخير و ازسرگيري گفتگوهاي ديپلماتيك، اما همچنان در مواضع خود شفاف سازي ندارند.

به گزارش "مهر" در ادامه اين تحليل آمده است : با توجه به اينكه سه كشور اروپايي فرانسه، آلمان و انگليس تمايل خود را براي ورود به گفتگوها پيش از تعليق غني سازي اورانيوم اعلام كرده اند، بايد ديد كه آيا سولانا در اعمال فشار بر ايران در اين زمينه موفق خواهد بود.

نويسنده اين تحليل تعليق غني سازي را عامل مهمي براي تلاشهاي ديپلماتيك و مشاركت مستقيم آمريكا در روند ديپلماتيك مي داند و ادعا مي كند : شكست براي رسيدن به تعليق غني سازي به عنوان يك شرط لازم براي مذاكرات كامل ، احتمالا ناسازگاري ايران را افزايش مي دهد و به تعميق بحران منجر مي شود.