به گزارش خبرگزاري مهر ، "تد گالن كارپنتر" معاون مطالعات دفاعي و عملكرد خارجي موسسه كيتو با اشاره به بسته تشويقي غرب، مي گويد: "شروع يك جنگ ديگر كه به بي ثباتي بيشتر منطقه خليج فارس و تهديد جان و سعادت ميليونها نفر انسان مي انجامد، تنها كاري است كه ما نبايد انجام دهيم"
چندي پيش "موسسه كيتو"، پژوهشي تحت عنوان "برنامه هسته اي ايران: گزينه هاي عملي آمريكا"، منتشر كرد. در اين پژوهش، كارپنتر،هزينه ها و فرصت هاي عملي آمريكا در مورد فعاليت هاي هسته اي ايران را، تجزيه و تحليل كرده است.
بنا به اظهار وي، بسته تشويقي معقول ترين عملكرد مي باشد، اما در صورتي كه ايران اين پيشنهاد پرسود به زعم وي را نپذيرد، راه پذيرش و پيشگيري، طريقي مناسب خواهد بود كه به گفته وي جنگ راه حل مناسبي براي اين كار نيست.
كارپنتر در اين گزارش كه پايگاه اينترنتي واشنگتن پريزم منتشر ساخته ،مي گويد: گرچه اين امكان وجود دارد كه گفتگو بين قدرتهاي بزرگ جامعه جهاني و ايران در مورد مسئله دردسرساز برنامه هسته اي ايران به نتيجه برسد، اما احتمال اينكه چنين گفتگوهايي با شكست روبرو شود، بيشتر است كه به گفته وي اگر چنين اتفاقي رخ دهد، سياستمداران و تصميم گيرندگان آمريكايي با گزينه هايي بسيار نارسا روبرو خواهند بود.
اين كارشناس در ادامه ياد آور مي شود: يك گزينه - كه به احتمال قوي نخستين انتخاب نيز خواهد بود-، اين است كه آمريكا در پي قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد براي اعمال تحريم عليه تهران باشد. اين در حالي است كه تجربه هاي پيشين نشان داده كه تحريم، كشورها را از مسائلي كه برايشان از اهميتي بالا برخوردارند، باز نمي دارد.
وي مي گويد: حتي اگر بتوان روسيه و چين را تشويق كرد كه بر بي ميلي خود غلبه كنند و با تحريم موافقت نمايند، احتمال چنداني وجود ندارد كه اين گونه اقدامات، ايران را از خواست خود براي دستيابي به فناوري هسته اي بازدارد.
وي گزينه دوم آمريكا براي برخورد با ايران را تشديد تلاشها براي تضعيف نظام جمهوري اسلامي ايران از طريق دست زدن به اقدامات مداخله جويانه و تنش آفريني در ايران مي داند و مي گويد: در حال حاضر واشنگتن تحت "قانون حمايت از آزادي"، برنامه اي نه چندان شديد براي نيل به همين هدف دارد. اين تحليلگر درعين حال با اعتراف به بي نتيجه بودن اقدامات خرابكارانه واشنگتن خاطرنشان مي كند: متأسفانه چنين راهبردي ممكن است، نتيجه عكس بدهد و به مشروعيت مخالفان ايراني در داخل كشورشان، لطمه بزند. به علاوه، اطميناني وجود ندارد كه يك ايران دمكراتيك نيز، خواهان كشوري بدون قدرت هسته اي باشد.
وي دراشاره به حمايت قاطع مردم ايران از برنامه هسته اي صلح آميز كشورشان، بر اين باور است كه تجربه هاي پيشين نشان داده كه تحريم، كشورها را از مسائلي كه برايشان از اهميتي بالا برخوردارند، باز نمي دارد
سومين گزينه به عقيده اين تحليلگر آمريكايي اين است كه به تأسيسات هسته اي ايران، حملات هوايي پيشگيرانه انجام شود كه تاكيد مي كند بي خردانه ترين انتخاب نيز، همين است.چرا كه به گفته وي، چنين حمله اي در نهايت برنامه تهران را به تأخير مي اندازد، اما آن را از بين نمي برد. در عين حال به عقيده اين كارشناس ، اين خطر بزرگ هم وجود دارد كه ايران با تمام قوا و آن چه در چنته دارد، دست به مقابله به مثل بزند و از جمله به نيروهاي آمريكايي درعراق حمله كند. همچنين حمله به ايران، با ايجاد چشم انداز واقعي جنگ تمدنها، سبب دشمني جمعيت مسلمانان سراسر جهان (با آمريكا) خواهد شد.
كارپنتر، گزينه چهارم را پذيرش - توأم با بي ميلي- ايران، به عنوان عضوي از باشگاه هسته اي، با اتكاء بر قدرت بازدارنده زرادخانه هسته اي وسيع آمريكا مي داند.
تحليلگر مؤسسه معروف كيتو بهترين گزينه را ورود به معامله اي پرسود با ايران مي داند.
به اعتقاد وي آمريكا بايد پيشنهاد عادي سازي روابط سياسي و اقتصادي با ايران را ارائه دهد. در مقابل تهران نيز موافقت كند راه را براي بازرسيهاي آزاد، دقيق و مورد تقاضاي بين المللي از برنامه هاي هسته اي خود باز كند، تا ضمانتي باشد كه اين برنامه ها، از مقاصد صلح جويانه به ساخت سلاحهاي هسته اي تبديل نشود.
نظر شما