به گزارش خبرنگار اقتصادي مهر، سهم گروه هاي پايين درآمدي در ايران نسبت به كشورهاي در حال توسعه و توسعه يافته پايين است به طوريكه شكاف نسبت هزينه دهك ثروتمند ترين به دهك فقيرترين در ايران با سوئيس 50 درصد، فرانسه 53درصد، اندونزي 65درصد و فيليپين 18 درصد است يعني براي رسيدن به وضعيت كشورهاي در حال توسعه اي كه داراي اقتصاد مشابه با ايران اين شاخص بايد 18 تا 65درصد بهبود يابد.
كارشناسان ساماندهي سيستم توزيع باز درآمدي و هدفمند كردن يارانه ها در كنار اجراي سياست هاي كارآمد مالياتي به منظور كاهش سهم دهك هاي ثروتمند را از جمله راهكارهاي بهبود اين شاخص عنوان مي كنند.
آمار نشان مي دهد كه سهم ثروتمندترين قشر در كشور ( دهك بالا) از كل درآمدها 30 درصد و سهم فقير ترين (دهك پايين) تنها 5/1 درصد است.
جستارهاي آماري حاكي است : متوسط درآمد سالانه يك خانوار شهري بر حسب انواع منابع تامين درآمد سال گذشته 33 ميليون و 104 هزار و 868 ريال بود.
درآمد خالص مزد و حقوق بگيري بخش عمومي ، تعاوني و خصوصي شامل دريافت هاي مستمر و غير مستمر پولي و غير پولي پس از كسر ماليات و بازنشستگي در اين سال به 10 ميليون و 669 هزار و 425 ريال رسيد ودرآمد مشاغل آزاد 9 ميليون و 878 هزار و 14ريال بود.
در بخش روستايي متوسط درآمد سالانه خانوار حدود 19 ميليون و دو هزار و610 ريال بود كه پنج ميليون و 99 هزار و 480 هزار و 349 ريال آن ناشي از درآمد مزد و حقوق بگيري ،9 ميليون و 99 هزار و 179 ريال ناشي از درآمد مشاغل آزاد و چهار ميليون و 423 هزار و 82 ريال آن ناشي از درآمد هاي متفرقه بود.
در اين سال متوسط هزينه هاي خالص سالانه يك خانوار شهري 34 ميليون و 971 هزار ريال و خانوار روستاي 21 ميليون و 395 هزار ريال بود. هزينه هاي غير خوراكي خانوار شهري در اين سال 26 ميليون و 91 هزار ريال و هزينه اي خوراكي و دخاني هشت ميليون و 880 هزار ريال بود.
توزيع درصد هزينه هاي خالص سالانه هر خانوار شهري نشان مي دهد كه مسكن 20/32 درصد، خواركي و دخاني 39/25درصد ، حمل و نقل و ارتباطات 22/11 درصد، بهداشت و درمان 35/7 درصد، پوشاك و كفش 57/6 درصد، لوازم ، ملزومات و خدمات خانوار 79/5 درصد، تفريحات و سرگرمي ها و خدمات فرهنگي 37/3 درصد و كالاها و خدمات متفرقه 10/8 درصد از كل هزينه هاي خانوار را به خود اختصاص مي دهد.
هزينه هاي غير خوراكي خانوار روستايي 12 ميليون و 615هزرا ريال و هزينه هاي خوراكي و دخاني هشت ميليون و 780 ريال بود.
جستارهاي آماري نشان مي دهد كه شاخص رفاه اجتماعي در سال 1381 با هفت درصد رشد به 453 واحد رسيد كه نشان از بهبود توزيع درآمد در كشور دارد.
خط فقر نسبي در سال 1380 براي هر خانوار پنج نفره در جامعه شهري يك ميليون و 248 هزار و 686 ريال و در جامعه روستايي 710 هزار و 828 ريال بود.
هزينه ناخالص خانوار در مناطق روستايي پايين تر از مناطق شهري و حدود 65درصد است به اين معني كه اگر خانوار شهري و روستايي با هزينه خود بخواهند يك سبد استاندارد كالا را خريداري كنند، خانوار روستايي در مقايسه با خانوار شهري مي تواند 65 درصد آن را خريداري كند كه اين اختلاف يكي از دلايل عمده مهاجرت به شهرها و عدم تعادل هاي منطقه اي است به طوريكه سال هاي 1380 و 1381شاهد حداقل رشد 49 درصدي در جمعيت شهرنشين كشور بوديم.
10 درصد ثروتمندان حدود 20 برابر فقرترين خانوار ها مصرف مي كنند به عبارتي 10 درصد ثروتمندترين اقشار درآمدي در كشور حدود 30 درصد از كل مصرف جامعه را به خود اختصاص مي دهند در حالي كه اين سهم براي 10 درصد فقيرترين قشر حدود 5/1 درصد است.
کد خبر 39305
نظر شما