به گزارش خبرگزاري مهر، شوراي امنيت روز 21 مهرماه به اتفاق آراء قطعنامه اي را تصويب كرد كه از گرجستان مي خواهد نيروهاي خود را كه به عنوان تهديدي براي آبخازيا محسوب مي شود، از اين منطقه خارج كند. اين شورا همچنين مدت ماموريت نيروهاي سازمان ملل متحد در گرجستان را براي شش ماه ديگر تمديد كرد .
يك روزپس ازاين اقدام در 22 مهرماه ، اين شورا قطعنامه اي را كه در آن تحريم هايي عليه كره شمالي اعمال شده است درپاسخ به آزمايش هسته اي 17 مهرماه كره شمالي به تصويب مي رساند.
نكته اي كه دراينجا مطرح است اينكه قطعنامه پيشنهادي نخست از سوي روسيه عليه گرجستان مطرح شده بود و دوهفته بود كه اين قطعنامه به علت مخالفت آمريكا و انگليس از آرالازم براي تصويب برخوردار نمي گرديد، اما به يكباره اين قطعنامه تصويب مي شود و طرفداران غربي گرجستان درعين ناباوري به كشوري كه پايه هاي نفوذ غرب درجمهوريهاي شوروي سابق محسوب مي شود، پشت مي كنند .
درآن سوي صحنه، روسها و چيني ها عليه متحد محوري شان كره شمالي به قطعنامه اي كه از سوي آمريكا و ژاپن ارائه شده بود ، راي مثبت مي دهند.
همه اين قضايا نشان مي دهد كه اعضاي شوراي امنيت درشرايط كنوني كه بازيهاي سياسي برمحور منافع وامتيازات دور مي زند، چگونه به تقارن منافع در يك سامانه سياستي متقارن با انجام معامله ، دست مي يابند.
حمايت روسيه ازكره شمالي و حمايت آمريكا ازگرجستان سياست متقارن اين دو قدرت درعرصه بين الملل مي باشد. ارايه قطعنامه عليه گرجستان هيچگونه تناسبي با سياست فوق نداشت، اما آزمايش اتمي كره شمالي ونيازآمريكا به تصويب قطعنامه عليه اين كشور، تقارني را با درخواست روسيه پديد آورد و نتيجه آن شد كه هردو كشور با انجام معامله اي به فاصله 24 ساعت قطعنامه هاي پيشنهادي خود را به تصويب برسانند.
رويدادهاي فوق نشان مي دهد كه قدرتهاي بزرگ هيچ منبع قابل اطميناني در عرصه بين المللي براي كشورهاي جهان نيستند و شوراي امنيت صرفا مكاني است كه در آن قدرتها براي تقسيم غنايم وفرصتها دورهم جمع شده اند و اين ماهيت براي شوراي امنيت بعد از فروپاشي نظام دو قطبي به يك روال سود آور براي پيشبرد منافع جهاني آنها به ويژه براي كشورهاي غربي تبديل شده است .
نظر شما