اين نويسنده و پژوهشگر ادبيات كودك و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر افزود : داستان نويسان ديني ما بايد دقت كنند تا به گونه اي شخصيت پيامبران و اهل عصمت را روايت كنند كه ايشان اسوه و الگو تلقي شوند؛ يعني از رهگذر پرداخت شخصيت ها مخاطب بفهمد همانطور كه آن فرد معصوم رفتار كرده، او نيز مي تواند الگوبرداري كرده و مثل او عمل كند.
حكيمي ادامه داد : داستان تاريخي ديني را بايد طوري نوشت كه مخاطب كودك با تصويري اسطوره اي از شخصيت هاي معصوم مواجه نشود و بتواند از آن الگوبرداري كند.
وي تصريح كرد : يكي از داستان هايي كه براي جامعه ما موثر است آثار عرفاني است. جايي كه داستان عرفاني راه پيدا كند تلاش براي طمع و حرص و صفات رذيله انساني كمتر صورت مي گيرد. اين داستان ها هم براي كودكان و هم بزرگسالان آموزه هاي فراواني دارد. البته در اينجا بايد توجه داشت كه اغلب داستان هاي عرفاني ما برگرفته از تذكره الاوليا هستند. اين متن از قصه هاي خوبي تشكيل شده ولي برخي از داستان هايش حتي مناسب بزرگسالان هم نيست. غير از اين كتاب در استفاده از ساير متون عرفاني هم بايد دقت شود تا هر نكته اي به داستان راه نيابد.
نويسنده " هزار و يك حكايت تاريخي " اضافه كرد : در بسياري از داستان هاي عرفاني ، دين غيرعقلاني توصيف مي شود. در اينجا مي توان از سخنان استاد مطهري درباره آموزش غلط درباره خدا به كودكان ياد كرد كه گفت : " چيزي كه در برخي تعليمات ديني و مذهبي مشاهده مي شود و متاسفانه كم و بيش در ميان خود ما هم هست اين است كه در ايام صباوت مفهومي با مشخصات خاصي با عنوان خدا به خورد كودك مي دهند. كودك وقتي بزرگ مي شود و دانشمند مي گردد مي بيند چنين چيزي معقول نيست و نمي تواند موجود باشد؛ تا خدا باشد يا غير خدا. كودك پس از آن كه بزرگ شد بدون آن كه فكر يا انتقاد كند كه ممكن است مفهوم صحيحي براي آن تصور كرد يكسره الوهيت را انكار مي كند. او خيال مي كند خدايي را كه انكار مي كند همان است كه خداشناسان قبول دارند، پس چون اين ساخته شده ذهن خود را كه اوهام عاميانه برايش ساخته اند قبول ندارد، خدا را هم قبول ندارد. او ديگر فكر نمي كند كه آنچه او انكار مي كند خداشناسان واقعي هم انكار مي كنند. انكار او انكار خدا نيست بلكه انكار همان است كه بايد انكار شود."
وي به تحريفات وارد شده در تاريخ اسلام و برخي روضه خواني ها اشاره كرد و گفت : مرحوم مطهري در كتاب ارزشمند حماسه حسيني اين موضوع را مفصل توضيح داد. البته انتقاد از تحريفات را نبايد به گونه اي عنوان كرد كه دشمنان از آن سوءاستفاده كنند. بايد كتاب ديني خوب بنويسيم ولي انتقاد از جنبه هاي ناسالم متون تاريخي مان را هم نبايد به دستاويزي براي مغرضان تبديل كنيم.
محمود حكيمي گفت : ما گنجينه اي ادبي داريم كه قدر آن را ندانسته ايم و از اين بابت خسران زيادي را متوجه خود كرده ايم. بد نيست در اينجا به شعري اشاره كنم كه بعد از بركناري اميركبير و آمدن آقاخان نوري به جاي او سروده شد و اميركبير هم وقتي آن را شنيد زبان به تحسينش گشود : " امروز بهاي هيزم و عود يكي است / در چشم خسان خليل و نمرود يكي است ، در گوش كساني كه در اين بازارند / آواز خر و نغمه داود يكي است. اين شعر مصداق محروم شدن از نعمت ها و ذخاير گرانقدر است. به تعبير ديگر، طبيعي است جامعه اي كه ارزش اميركبير را نشناسد به همين روز خواهد افتاد و آقاخان كه وابسته محض انگليس است بر جاي او مي نشيند.
نظر شما