به گزارش خبرنگار خبرگزاري مهر از وين، بطور مثال به موجب ماده 18 پروتكل الحاقي كه در حال حاضر شواري حكام تصويب كرد كه ايران امضا نمايد در حالي ايران داوطلبانه مشغول اجراي آن است، تاسيسات هسته اي اساسا به جايي اطلاق مي شود كه بطور معمول مواد هسته اي بيش از يك كيلوگرم موثر در آن مصرف مي شود. حال آنكه كل آنچه به عنوان تخلف و قصور ايران ذكرمي شود ذيل اين تعريف است وعلاوه بر آن ايران قانونا در حال حاضر متعهد به معاهده NPT ونه پروتكل الحاقي است و تعريف ماده 18 پروتكل بسط سخت گيرانه تري از مواد NPT است.
همچنين طبق قرارداد بازرسي 153 ايران با آژانس، بسياري از فعاليتهاي ايران كه در گزارش آمده معاف از بازرسي نظارت و اظهار بوده است. در مورد بزرگنمايي پنهاني بودن پروژه هاي نطنز و اراك نيز كه متاسفانه توسط آقاي البرادعي بطور مكرر بيان شده، بايد گفت: اقدامي غير منطقي است، زيرا علاوه بر اينكه سال گذشته و پس از جو سازي CNN به استناد اظهارات يك عضو گروهك تروريستي منافقين البرادعي صراحتا گفت"كه كاملا در جريان فعاليتهاي ايران در مراكز مذكور است وافشاگري CNN چيز جديدي نيست"، ايران طبق قرارداد بازرسي 214 خود با آژانس موظف به اعلام بخش عظيمي از فعاليتهاي آن و يا حتي به عنوان "تاسيسات هسته اي" در تعريف جديد پروتكل الحاقي نبوده است.
از جمله در مورد گزارش ماه سپتامبر به آقاي البرادعي در مورد عدم اظهار 1800 كيلوگرم اورانيوم طبيعي در سال 1991 طبق همين قرارداد بازرسي 214، ايران تكليفي براي اظهار خريداري اورانيوم طبيعي بدون فرآوري غني سازي و باز پردازش نداشته است.
نكته ديگر اينكه گويا آقاي البرادعي فراموش كرده است كه بسياري از عمليات تحقيق و توسعه علمي ايران در زمينه سوخت هسته اي متضمن كاربرد مواد هسته اي نبوده واتفاقا دادن گزارش كامل اين بخش ازفعاليتها به تنهايي براي حسن نيت متقابل مديركل مصري آژانس بين المللي انرژي اتمي كافي بود.
ضمن اينكه در مورد ايران مشكل اصلي آژآنس و آقاي البرادعي نگاه از پشت عينك منفي واستناد بر اطلاعات منابع غير رسمي بويژه منافقين به عنوان اپوزيسيون دولت ايران و يك گروه تروريستي بين المللي، به جاي نگاه مثبت واتكا به گزارشات رسمي ايران به عنوان يك دولت عضو مي باشد.
حال آنكه گزارشات آژانس بايد با متكي به اطلاعات رسمي ارائه شده توسط كشور عضو باشد و يا ره آورد بازرسي هاي تيم بازرسي آژانس، در حالي كه در مورد ايران منابع فاقد مشروعيت و صلاحيت از نظراساسنامه سازمان در ليست منابع موثر قرار گرفتند.
از زوايه اي ديگر، هيچ كجاي اساسنامه آژانس و پادمانها، نظارت و كنترل را معطوف به همكاري و گزارش دهي كشور عضو نكرده بلكه اين مساله را در اختيار بخشي بازرسي آژانس نهاده است. از همين رو ضعف بازرسي و نظارت آژانس نبايد به حساب تخلف يا حتي قصور دولت عضو گذاشته شود. درمواردي از گزارش آقاي البرادعي چنين مواردي نيز قابل ذكر است.
اين نكته هم در خصوص آخرين گزارش مديركل آژانس بين المللي انرژي اتمي قابل ذكر است كه آنچه او ارائه داد متكي بر اطلاعات كامل، جامع و شفافي بوده كه ايران داوطلبانه و براي اثبات حسن نيت خود در اختيار آژانس نهاده است نه آنچنان كه او گفت توانايي شگرف بازرسان و فناوري نوين!
به هر حال در برابر اين پرسش كه زشت و زيباي بازيگري محمدالبرادعي در پرونده هسته اي ايران چيست؟ بايد پاسخ داد او متزلزل ومردد نشان داده است. گاهي بي طرف، گاهي متمايل به ما، گاهي در قامت عضوي از هيات آمريكا در شوراي حكام، گاهي مستقل، گاهي سخت، گاهي نرم و گاهي... به نحوي كه اگر او همواره مستقل و بي طرف مي ماند بررسي و تاييد پرونده هسته ايران تا اين اندازه زمانمند نمي شد، متاثر از فشارها و لابي هاي قدرت ها نمي گرديد و يا اينكه لااقل يكبار صابون چسبناك آژانس به عنوان مرجعي براي تحقق اراده ملتها براي ريشه كن شدن سلاح هسته اي به تن غده گستاخي چون رژيم صهيونيستي هم فرو مي نشست. موارد نقض قدرتها از پيمان NPT و اساسنامه آژانس مطرح شده و قدرتهاي هسته اي عضو و غير عضو IAEA مجبور به گردن نهادن به اراده جامعه جهاني مي شدند.
نظر شما