به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وزارت راه و شهرسازی، حامد صالحی مشاور و کارگزار سازمان ملی زمین و مسکن در طرح توسعه چابهار درباره وضعیت حاشیه نشینی این منطقه و راه های برطرف کردن مشکلات این منطقه اظهار کرد: اگر در گذشته در تدوین طرح جامع شهری، طرح‌های ناحیه‌ای و اجرای آنها و طرح‌های هادی روستایی درست اقدام می‌شد و اگر برنامه ریزی مناسبی برای استقرار جمعیت، در قالب طرح های ساماندهی و آماده سازی اراضی تحت تصرف و سکونت مردم صورت می گرفت و حاشیه‌نشینان و بی بضاعت‌ها صاحب زمین شده و مورد حمایت قرار می گرفتند و صرفا با طراحی نظامات کالبدی، بدون توجه به بعد جمعیت، به رفع تصرفات و پراکندن مردم و متصرفان از اراضی شهری اکتفا نمی شد، شاهد وضعیت کنونی نبودیم.
وی با اشاره به مهاجرت بی رویه ناشی از وضعیت بد اقتصادی و معیشتی و خشکسالی‌های گسترده و از بین رفتن کشاورزی در نواحی مرکزی سیستان و بلوچستان و جذابیت منطقه آزاد چابهار و امید به اشتغال در آن که سبب شده تا نرخ رشد جمعیت چابهار حداقل دو برابر متوسط کشور باشد، گفت: دولت در مواجهه با استقرار جمعیت مهاجر و حاشیه نشین، اغلب به اقدامات قهری و سلبی متوسل شده و با پراکندن این جمعیت و رفع تصرف اراضی، صرفا به جابه جایی و گسترش آنها دامن زده است. در حالی که باید برای اسکان مناسب این جمعیت و توانمندسازی آنها اقدامات لازم صورت می گرفت.
مشاور سازمان ملی زمین و مسکن افزود: مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۰ به سازمان ملی زمین و مسکن اجازه می دهد تا اراضی متصرف شده از سوی مردم را به آنها واگذار کرده و به مردم متقاضی سند بدهد. این سازمان نیز برای اجرای این قانون با بررسی وضعیت موجود محدوده و اراضی حریم شهر که شامل ۱۲ هزار هکتار متعلق به سازمان ملی زمین و مسکن است را شناسایی کرده و کمیته ای متشکل از معاونت معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی و شرکت عمران و بهسازی شهری ایران ایجاد می کند در حال حاضر نیز مصوبات این کمیته در حال اجراست.
این مقام مسئول در سازمان ملی زمین و مسکن با بیان اینکه کمیته راهبری توانسته در چابهار ۱۲ سکونتگاه غیررسمی شناسایی کند، تصریح کرد: این سکونتگاهها در کاربری‌های مختلف پراکنده هستند. بعضی‌ها مانند منطقه جنگلوک چابهار در کاربری‌های اداری شکل گرفته‌اند. برخی در کاربری فضای سبز، در مسیل کانال‌ها، در معابر و برخی در کاربری‌های مسکونی هستند. سکونتگاه‌هایی که در کاربری‌های مسکونی واقع شده اند، قابلیت درجا سازی دارند و باید در این چارجوب ساماندهی و توانمدسازی شوند. درجاسازی این سکونتگاهها، دستور کار برنامه مشترک سازمان ملی زمین و مسکن و شرکت عمران و بهسازی شهری است که منجر به واگذاری اراضی و ساماندهی و بازآفرینی این محلات می شود. باید طرح های تفصیلی در این محلات اجرا و کاربری های عمومی و معابر را آزاد کنند و در نهایت بقیه زمین‌ها را به مردم واگذار کنند. یک سری از سکونتگاه‌های دیگر هم که در فضاهایی هستند که امکان واگذاری آنها وجود ندارد نیز در قالب طرح‌های جابه‌جایی به سکونتگاه جدید منتقل می شوند.
به گفته صالحی برنامه سازمان ملی زمین و مسکن این است که سکونتگاه‌های غیررسمی چابهار در قالب ساماندهی از این وضعیت دربیایند و خدمات‌شهری دریافت کنند و بتوانند به عنوان یک منطقه مسکونی و یک سکونتگاه رسمی، مأمن زندگی و معیشت شایسته برای جمعیت ساکن باشند.
نظر شما