خبرگزاری مهر، گروه بین الملل - فاطمه محمدی پور: در حالی که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در نخستین سفر دوره‌ای خارجی‌اش، اوایل ماه جاری به عربستان سعودی سفر کرد، رسانه های عربی، با پوشش لحظه به لحظه دیدارهای وی در عربستان، اهداف زیادی برای این سفر متصور شدند که امضای قراردادهای تسلیحاتی میلیارد دلاری و مقابله با رشد ایران در منطقه در صدر آنها قرار داشت.
بهمن ماه گذشته، روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال فاش کرد: دولت ترامپ در حال مذاکره با متحدان عربی(آمریکا) است تا آنها یک ائتلاف نظامی تشکیل دهند؛ ائتلافی که برای مقابله با ایران دشمن مشترکشان، با اسرائیل تبادل اطلاعاتی خواهد داشت.
در این گزارش به نقل از ۵ مقام کشورهای عربی دخیل در مذاکرات بین دولت ترامپ با کشورهای عربی آمده است: «ائتلاف مذکور کشورهایی از قبیل عربستان سعودی و امارات عربی متحده که به صورت اعلانی دشمنان اسرائیل هستند و همچنین مصر و اردن که از مدتها قبل معاهدات صلح با اسرائیل دارند را شامل خواهد شد. امکان آن وجود دارد که دیگر کشورهای عربی هم به این ائتلاف بپیوندند».
این مقامات تاکید کردند که ائتلاف مذکور برای کشورهای عربی، شبیه به ناتو یک مولفه دفاع متقابل خواهد داشت که بر مبنای آن، «حمله به یک کشور عضو، به مثابه حمله به همه اعضا تلقی خواهد شد».
این پیمان نظامی از همراهی و حمایت اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل و آمریکا نیز برخوردار خواهد بود. هدف از این پیمان نظامی، ایجاد همبستگی بین کشورهای عربی و سنی مذهب در برابر ایران و جلوگیری از نفوذ آن در منطقه اعلام شده است. بر اساس این طرح، عملا وظیفه اصلی مقابله با دشمن مشترک به بازیگران محلی و متحدان منطقه‌ای آمریکا واگذار می‌شود.
پروفسور «سیمون رایش» استاد دانشگاه راتگرز ایالات متحده امریکا در خصوص طرح ناتوی عربی و احتمال تحقق آن به خبرنگار مهر گفت: درک این نکته که تاکنون هیچ قراردادی در مورد پیمان امنیت دسته جمعی بین امریکا و کشورهای خلیج فارس امضاء نشده، مهم است.
وی افزود: رئیس جمهور ترامپ در طی سفر به عربستان در مورد امکان توافق نظامی، به طور غیر رسمی صحبت کرده است. اما این بحث نیز مانند دیگر صحبت های او در خارج از کشور، در حال حاضر موضع سیاسی رسمی و حقوقی در بر نداشته است.
وی تأکید کرد: ایجاد ناتو عربی توسط مفسران و برخی مقامات کاخ سفید طراحی می شود که بر سه موضوع دلالت می کند: اولا، تمرکز بر رویکردی چند جانبه مانند ناتو، دوما در پیش گرفتن رویکرد سیاسی منسجم تر جهت مبارزه با سازمانهای تروریستی، عمدتا القاعده و داعش توسط کشورهای خلیج فارس، سوما شکل گیری اپوزیسیونی متحد علیه فعالیت های منطقه ای ایران.
رایش تصریح کرد: من باور دارم که تشدید عملیات نظامی امریکا از طریق بمباران نیروهای تحت حمایت ایران در سوریه تصادفی نیست. می توان گفت هدف این عملیات نظامی دائمی و تحولات منطقه ای، مبارزه علیه شبه نظامیان سنی و ارسال پیام به مقامات ایران مبنی بر عدم تحمل فعالیت های منطقه ای آن است.
وی در خصوص این موضوع که در خصوص ناتوی عربی یک بحث باید وجود تهدید مشترک نزد اعضای این ائتلاف نظامی باشد. اما برای نمونه عربستان و قطر در خصوص گروههایی چون اخوان المسلمین دیدگاه مشترک ندارند. با توجه به این موضوع آیا ناتوی عربی قادر خواهد بود به عنوان یک ائتلاف نظامی مطرح باشد؟ گفت: ناتو از ۲۸ عضو تشکیل شده است. کشورهای عضو ناتو نیز در مورد بسیاری از مسائل اختلاف نظر دارند. به عنوان مثال، آنها در مورد مسئله کردها اختلاف نظر دارند.
وی افزود: ایالات متحده امریکا کردها را مسلح می کند این در حالی است که ترکیه آنها را به عنوان یک شبکه تروریستی به جهان معرفی می کند. درست مانند ناتو که زاییده تنش ها در اروپاست، شورای همکاری خلیج فارس نیز فرزند تنش های طولانی مدت در منطقه خاورمیانه است.
استاد دانشگاه راتگرز آمریکا تصریح کرد: صحبت های فعلی و تحولات متعاقب آن صرفا به این دلیل مطرح می شوند که تنش های منطقه را در اولویت قرار دهند.
وی افزود: قطر به عنوان یک دولت کوچک با منابع طبیعی سرشار، ذخایر مالی عظیم و کادر دیپلماتیک با استعداد فاقد توانایی نظامی لازم است اما با این وجود به طور ماهرانه ای توانسته است روابط خود را با ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس متعادل کند. اما قطعا چنین رویکردی در دنیای سیاسی امروز دیگر پاسخگو نخواهد بود.
رایش تأکید کرد: تلاش فزاینده ایران این است که حمایت قطر از نیروهای تحت حمایت ایران در منطقه را کسب نموده اما «دونالد ترامپ» به طور واضح اعلام کرده است که چنین رفتاری را تحمل نخواهد کرد.
وی در پایان تصریح کرد: قطر در حال حاضر مجبور شده متحد خود را انتخاب کند. به باور من انزوای فعلی قطر به این دلیل در نظر گرفته شده که اطمینان حاصل شود قطر موضع دوگانه خود را در مورد مسائلی مانند اخوان المسلمین رها کرده و سیاست های بیشتر سازگار با عربستان سعودی و مصر را در منطقه دنبال کند. من شک دارم این استراتژی نتیجه ای مثبت در بر داشته باشد.
نظر شما