به گزارش خبرنگار مهر، بیست و پنجمین نمایشگاه قرآن کریم تا ۲۶ خردادماه در مصلای تهران برپاست. بخشی از این نمایشگاه که خارج از فضای شبستان است، به اسباب بازی اختصاص پیدا کرده و آن قدر اطلاع رسانی درباره این قسمت، ضعیف بوده که تعداد کمی از مراجعه کنندگان به نمایشگاه قرآن به بخش مربوط به اسباب بازی ها سر می زنند تا در میان انبوه عروسک ها و ماشین ها و توپ های چینی، به دو یا سه غرفه برسند که تولیدات داخلی را به فروش می رسانند.
طراوت حسینی یکی از کسانی است که در نمایشگاه قرآن، بخش اسباب بازی شرکت کرده و برخلاف بسیاری از غرفه ها که محصولات چینی عرضه می کنند به ارائه اسباب بازی های ایرانی چون تاب، توپ های رنگی، سبدهای پیک نیک، کامیون و ماشین پرداخته است.
از او درباره همچنین جدا بودن بخش اسباب بازی از شبستان و خوبی ها و بدی های آن می پرسی و او در جواب می گوید: خوب است که بخش مستقلی را به اسباب بازی اختصاص داده اند اما ای کاش اطلاع رسانی بیشتر و بهتری می شد. هستند کسانی که نمایشگاه قرآن می آیند اما نمی دادند که فضای مستقلی هم، خارج از شبستان، در اختیار تولیدکنندگان و فروشندگان اسباب بازی قرار گرفته است.
«ایتا ایتا» هم یکی دیگر از تولیدکنندگان داخلی است. راسخ هروی، مدیر این شرکت تولیدکننده پازل و سرگرمی می گوید: «ایتا» در زبان گیلکی به معنای یکی است و «ایتا ایتا» به معنای «یکی یکی» است. ما این نام را به دو دلیل انتخاب کردیم؛ نخست این که پله ها را یک به یک باید پشت سر گذاشت؛ دوم این که ما پازل تولید می کنیم و تکه های پازل، باید دانه به دانه کنار هم چیده شوند.
هروی می گوید: روز اول به ما گفتند، بیایید و دستگاه کارتخوان بگیرید. خود من ناچار شدم به بانک عامل نمایشگاه بروم و حساب باز کنم تا دستگاه کارتخوان بگیرم اما نتوانستم از این دستگاه استفاده کنم چراکه تا موجودی تو در بانک مورد نظر به بالای یک میلیون تومان نمی رسید نمی توانستی از کارتخوان استفاده یا مبلغی را کارت به کارت کنی. برای مثال من اگر روز اول و دوم ۶۰۰ هزار تومان فروش داشتم، نمی توانستم این مبلغ را برداشت و یا برای کس دیگری، کارت به کارت کنم؛ بلکه باید منتظر می ماندم تا موجودی من از مرز یک میلیون تومان می گذاشت در نتیجه من دستگاه پوز را تحویل دادم و عطایش را به لقایش بخشیدم؛ چون دلیلی برای بلوکه کردن پول خود نمی دیدم.
این تولیدکننده اسباب بازی می گوید: حمایت از تولید ملی،در حد شعار باقی مانده است. کافی است به همین نمایشگاه نگاه کنید؛ به جز سه یا چهار غرفه، باقی اسباب بازی چینی می فروشند. بهتر نیست از تولیدکننده های داخلی حمایت کنند و حداقل امکاناتی را در اختیارشان بگذارند؟ چرا باید از منی که پازل چوبی و بازی فکری تولید می کنم همان اندازه اجاره غرفه بگیرند که از فروشندگان اسباب بازی های چینی؟
نگاهی به اطراف می اندازی. فضایی کم نور در اختیار فروشندگان و تولیدکنندگان اسباب بازی قرار گرفته که هیچ جذابیتی برای بچه ها ندارد. اطلاع رسانی درست و دقیقی هم وجود ندارد که خانواده هایی که با بچه های خود به نمایشگاه قرآن می آیند به این بخش مراجعه کنند. از همه اینها گذشته بیشتر غرفه ها در اختیار اسباب بازی های چینی است و تعداد تولیدکنندگان، حتی فروشندگان اسباب بازی های داخلی به انگشتان یک دست هم نمی رسد.
نظر شما