به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از رايزني فرهنگي ايران در آنكارا، اين كتاب با مقدمه مؤلف شروع مي شود كه در آن از اهميت مثنوي در ادبيات اسلامي و از نقشي كه اين فرهنگ مي تواند در تشريح فلسفه مولانا ايفا كند، سخن به ميان آمده است.
به طوري كه مؤلف در همين مقدمه آورده، اثر به طور كلي با مثنوي مولانا جلالالدين ارتباط دارد و مؤلف كوشيده است كه به كلام مولانا صادق بماند. واژهها و تعابير و تركيبات برگزيده از مثنوي به ترتيب الفبا به طوري كه در مثنوي آمده، مورد اشاره قرار گرفته اند.
در پايان كتاب بخشي به آخرين كلام اختصاص يافته و طي آن از مقولاتي چون شب عرس (كه در زبان تركي به غلط شب عروس خوانده مي شود)، ذهنيت وصلت و مرگ نزد مولانا صحبت به ميان آمده است.
كتاب با واژه نامه كوچكي كه در آن معاني بعضي از كلمات داده شده است به پايان ميرسد. مؤلف در نگارش اثر علاوه بر ترجمه مثنوي ولد چلبي، از منابع ديگر نيز استفاده كرده كه در كتابشناسي آخر كتاب از آنها نام برده است.
مؤلف با توسل به ترجمه تركي مثنوي اثري فراهم كرده كه در آن روش علمي براي تهيه اين گونه آثار رعايت نشده است. نويسنده بهتر بود ابتدا به تأويل و تفسير واژهها از نظر معنا و عرفان مي پرداخت و سپس به مفهومي كه مولانا از آن داشته است، توجه مي كرد.
نظر شما