مشارکت سینما و ادبیات به نفع هر دو جریان است

سعید ابراهیمی فر درباره گرایش کمتر نسل جوان فیلمسازان ایرانی به اقتباس ادبی به خبرنگار مهر گفت: "علت این گرایش کمتر به نظر من به این نکته برمی گردد که نسل جوان امروز نسل رایانه و فیلم و رسانه های اینچنینی است. در حالی که نسل قبل گرایش بیشتری به کتاب و کتابخوانی و اقتباس ادبی دارند و این گرایش در تفاوت آثار این دو نسل به چشم می خورد."

این فیلمنامه نویس و کارگردان درباره رویکرد بیشتر به اقتباس از آثار ادبی خارجی افزود: "ادبیات معاصر ایران قبل و بعد انقلاب همیشه با چاشنی سیاست همراه بوده است. به همین دلیل سخت بتوان داستان و قصه خوبی برای اقتباس انتخاب کرد. اگر بخواهیم یک اقتباس وفادارانه از متن بکنیم یا به لحاظ سیاسی قابل طرح در سینما نیست یا حق مطلب ادا نمی شود. یک فیلم 100 دقیقه ای نمی تواند کتاب 200 صفحه ای را در خود بگنجاند و تغییر مدیوم از ادبیات به سینما لحن و جزئیات ساختاری را هم تغییر می دهد."

ابراهیمی فر با اشاره به این دو دلیل ادامه داد: "به این ترتیب هم نویسنده چندان راغب نیست اثرش اقتباس شود هم فیلمنامه نویس. در مورد آثار ادبی خارجی هر چند کار مشکلتر است و چون اقتباس صرفاً به تغییر مدیوم برنمی گردد بلکه باید قصه به نوعی ایرانیزه هم بشود، ولی تنوع ادبیات خارجی بیشتر است و حضور نداشتن نویسنده مشکلات حقوقی کپی رایت و ... را ایجاد نمی کند."

وی با مفید دانستن تشکیل دفاتر و مراکز حمایتی از جریان اقتباس ادبی گفت: "تشکیل این مرکز در فارابی خود به خود تشویقی برای فیلمنامه نویسان، فیلمسازان و حتی نویسندگان است. مشارکت بیشتر ادبیات و سینما از هر جهت خوب است، ولی اگر قرار باشد سلیقه یک عده محدود اعمال شود، کار مشکل می شود. این افراد مسلماً باید مطالعه زیادی داشته باشند تا آثار ادبی را منصفانه قضاوت کنند که البته کاری مشکل و با عملکرد یک شورای معمولی فیلمنامه خیلی متفاوت است. به هر حال شروع هر کاری سخت است، ولی حتی اگر دو فیلم هم در این دفاتر تولید شود بهتر از هیچ است."