خبرگزاری مهر، گروه دین واندیشه؛ بدون شک یکی از اختصاصات دنیای امروز را می توان در «متشکل بودن» غالب فعالیت ها، حرکت ها و جریان ها دانست. در عصر تشکیلات هرجریان غیر تشکیلاتی دیر یا زود محکوم به فناست چرا که اکثر روابط اجتماعی نیز به رفته رفته بر مدار ضوابط تشکیلاتی در حال شکل گرفتن است.
در بررسی زندگانی و سیره اهل بیت عصمت و طهارت نیز تاکید بر تشکیلات اسلامی در گفتار و کردارشان به وفور دیده می شود، تا جایی که مقام معظم رهبری، امام صادق علیه اسلام را مرد تشکیلات می نامند
تجربه نشان داده است که رشد و بالندگی عناصر در بستری غیر از تشکیلات تقریبا امری محال است. اگرچه «تشکیلات» با «عناصر تشکیل دهنده اش» همچون «جامعه» و «افراد» ارتباطی دوسویه دارند و دررشد و توسعه همدیگر تاثیر مستقیم دارند اما عده ای معتقدند که با حرکت های فردی هم می شود به نتایجی که از فعالیت های تشکیلاتی متصور می شود؛ دست یافت.طرفداران این نظریه در حوزه فرهنگ اگر چه به ظاهر مخالف «خودمحوری» هستند اما عملکردی غیر تشکیلاتی را دنبال می کنند که فعالیت های آنان را تحت الشعاع قرار می دهد.
در ادامه به آسیب های عمده ای که دامنگیر فعالان فرهنگی غیر تشکیلاتی خواهد شد اشاره می شود:
*از بین رفتن توان و استعداد مدیران
یکی از معمول ترین آسیب های خود محوری در حوزه فعالیت های فرهنگی مضمحل شدن توان و استعداد شخص است. آنها در تقابل «توان شخصی» و «رشد استعداد»ها اگر بخواهند استعدادهایشان را پرورش دهند می بایست بار سنگین تری از مسئولیت را که مستلزم صرف توان بیشتری است را حتی بیش از توان خود به دوش بکشند. این در حالیست که در فعالیتهای تشکیلاتی بار مسئولیت ها بین اعضاء تقدیم می شود و استعداد افراد با توان مجموعه رشد خواهد کرد.
*ارتباط با جامعه مخاطب محدود
در حوزه فعالیت های فرهنگی ارتباط گیری صحیح و مستمر با مردم و توسعه جامعه مخاطب یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذاری اقشار مختلف مردم است. افرادی که فعالیت های فرهنگی خود را خارج از تشکیلات انجام می دهند،عموما از جامعه مخاطب فعال وسیع که در بردارنده تاثیر گذاری وافر است محروم می شوند.
*محرومیت از موهبت تجربه
از دیگر عواملی که به رشد و توسعه فعالیت های فرهنگی کمک می کند، «تجربه» است. در واقع تجربه همان چیزی است که باعث می شود شخص، اشتباه جدیدی را به جای اشتباه قبلی مرتکب نشود. اما این تنها راه کسب تجربه خصوصا «تجربه های تشکیلاتی» نیست. افراد متشکل همواره از تجربیات همکاران خود بهترین بهره و توشه را می برند که افراد غیر متشکل از این موهبت محروم اند.
* آهسته رشد کردن «عقل»
«عقل» یکی از مهمترین ملاک های ارزش گذاری انسان هاست که برای رشد آن چه در حوزه نظری و چه در حوزه عملی، نیاز به همفکری و تضارب آراء دارد و در روایات تاکید شده سرانجام کسانی که مشورت نمی کنند هلاکت و نابودی است. از طرفی امام جعفر صادق علیه السلام ملاک برتری دوستان و برادران دینی را « تذکر دهندگان» معرفی می کنند. که این امر در رشد عقول تاثیر مستقیم دارد.
*رزائل اخلاقی در کمین فعالان فرهنگی غیر تشکیلاتی
خودمحوری در فعالیت های فرهنگی ناخودآگاه انسان را به سوی رزائل اخلاقی سوق می دهد. تجربه نشان داده آفاتی چون؛ خودبرتربینی، حسد، غرور و ... در کمین فعالان فرهنگیِ خود محور است. تنها در فضای تشکیلات اسلامی است که می توان حیات طیبه را تجربه کرد و از گزند بیماری های اخلاقی ای که زائیده «خودمحوری» است در امان ماند.
* حسرت غیر متشکل ها در عصر ظهور
در واقع کسانی که در فعالیت های فرهنگی اصرار بر خودمحوری و امتناع از حضور در تشکیلات اسلامی دارند، هیچ گاه نمی توانند در تشکیلات حضرت ولی عصر، ایفای نقش کنند، چراکه حضرت مهدی موعود درصدد ایجاد حکومتی اسلامی است که جز مدیران متشکل متعهد، کسی نمی تواند ایفای نقش کند.
نظر شما