خبرگزاری مهر، گروه استان ها - عاطفه قلعریز: خبرنگاری اگر چه سابقه طولانی در ایران دارد و امروزه صدها رسانه مکتوب و غیر مکتوب داریم و حامیان رسانه ها در قالب انجمن های مختلف به خود هویت بخشیدند و همیشه خبرنگاری را جزو مشاغل فرهنگی محسوب می کردند و این حرفه را زیر مجموعه وزارت ارشاد نامیدند اما امروز خبرنگار مانده است و قلمش و دفترش.
امروز حکایت خبرنگار حکایت آن کوزه گر و کوزه شکسته، شده است. خبرنگار کسی است که حلال مشکلات همه رده های صنفی است. یک صنف حقوقش به تاخیر می افتد یاد خبرنگار می افتد آن دیگری پیشنهادش مشکل قانونی پیدا می کند با خبرنگار تماس می گیرد یک صنف دیگر با مشکل بازار روبرو می شود خبرنگار را صدا می زد یکی دیگر سخنی را می خواهد به گوش مردم برساند، خبرنگار را دعوت می کند به هر حال تمامی اصناف و چهره ها از سیاسی تا اجتماعی از قاضی تا استاندار از پزشک تا مدیر یک شرکت از در دل یک شهروند تا مشکلات کشوری همه و همه با قلم و اندیشه همان خبرنگاری به نتیجه می رسد که کمترین میزان حمایت را دریافت می کند.
خبرنگار یعنی یک دنیا شور و هیجان شوری که به دل مانده است و هیجانی که دیگر رمقی از آن نمانده است خبرنگار که در هر زمان و هر لحظه حامی تمامی چهره ها، مردم، اصناف و سازمان ها و دستگاه ها اعم از خصوصی و دولتی و غیره است امروز بی حامی مانده است.
امروز اگر ریشه پایه چهارم دموکراسی خشکانده شود و این جامعه خبری همچنان در حاشیه بماند و فکر عاجلی برای صنف خبرنگاران و روزنامه نگاران و عکسان و اصحاب رسانه و فعالان مطبوعاتی نشود به طور قطع ریشه این صنف ضعیف و ضعیف تر می شود و اگر جامعه ای بدون خبرنگار بماند به طور حتم تمام مردم از هر قشر و گروه و چهره و خاص و عام بی حامی خواهد ماند.
خبرنگاران سالهاست برای مردم، قلم زده اند و به دلیل عدم حمایت جدی از این صنف هر کس خود به فکر چاره‌ای افتاده و با تغییر شغل، گرایش به بازاریابی یا با قناعت به نان بخور و نمیر آخرین نفس های خود را در راه عشق به خبرنگاری می می کشد.
امروز خبرنگاری باید شغل سوم یا چهارم اهالی رسانه باشد و این مسئله بدترین ضربه را هم بر خبرنگار و هم جامعه رسانه ای و همچنین اجتماع وارد کرده است و تمامی مردم به تبع عدم امنیت برای خبرنگاران و حمایت جدی از آنها آسیب خواهند دید.
خبرنگاری همچون شغل قضات است که باید با فکری آسوده و امن به چالش های اجتماع بپردازد و به نقش اصلی خود که پایه چهارم دموکراسی است ایفا کند و جامعه ای بیدار و سازنده بسازد و این عدم حمایت و فراهم کردن امنیت روانی و فکری برای این جامعه باعث شد که آسیب های جبران ناپذیری بر اجتماع وارد شود.
به امید روزی که خبرنگاران به جایگاه اصلی خود برسند و از امنیت شغلی برخوردار باشند.
نظر شما