به گزارش خبرنگار مهر، هر سال از اواخر پائیز با به نمایش درآمدن فیلم های جدیتر، بحث در این زمینه بالا می گیرد و طبعاً بخش زیادی از این بحث ها متوجه رشته بازیگری است. مسئله دیگر این است که بازیگران، چه مرد و چه زن، چطور در بخش بازیگری با هم رقابت می کنند. اینکه مثلاً مریل استریپ (شیطان پرادا می پوشد) یا فورست ویتکر (آخرین پادشاه اسکاتلند) را باید در رشته بازیگر اصلی مورد ارزیابی قرار داد یا در بخش بازیگر مکمل؟ این تصمیمی است پیچیده و در عین حال شخصی.
جک نیکلسن و لئوناردو دی‌کاپریو در "مردگان"
در نهایت این بسته به خود بازیگر است که تصمیم بگیرد خود را کجا قرار دهد. هر چند مدیران تبلیغاتی، کارگزاران و مشاوران در زمینه اسکار عموماً یک نظر دارند و اغلب انتخاب آنها کاملاً مشخص است.
برندگان اسکار سال گذشته ـ فیلیپ سیمور هافمن (کاپوتی) و ریس ویترسپون (قدم زنی در مسیر) ـ هر دو آشکارا نقش اصلی داشتند و برنده این رقابت هم شدند.
چطور می توان با فیلمی رو به رو شد که هیچکس در آن نقش اصلی ندارد؟
تکلیف خیلی از فیلم ها روشن است، اما همیشه این طور نیست. سال گذشته فیلم "تصادف" بدون هیچ ستاره درجه یک جایزه "بهترین گروه بازیگری" را از طرف انجمن بازیگران آمریکا دریافت کرد. شرایط طوری بود که خیلی سخت می شد از میان بازیگران پرشمار فیلم که همه حضوری تقریباً در یک حد داشتند، کسی یا کسانی برای رقابت در اسکار انتخاب شوند، هر چند ساندرا بولاک، تندی نیوتن و دان چیدل بیشتر به چشم می آمدند و در نهایت هم تنها مت دیلن در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد نامزد شد.
معمولاً استودیوها از بازیگران می خواهند تمایلات شخصی خود را نادیده بگیرند و اگر تعیین شد در بخش بازیگر نقش مکمل رقابت کنند این مسئله را بپذیرند، اما این اتفاق همیشه نمی افتد. در مورد اولین فیلم از مجموعه "ارباب حلقه ها"، نیولاین و مشاوران این استودیو در زمینه اسکار پیشنهاد کردند یان مکلن، بازیگر نقش شخصیت عاقل و مهربان گندالف، در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل رقابت کند.
انتخابی عاقلانه به نظر می رسید. مکلن در این فیلم سه ساعتی نقشی کوتاه داشت. شخصیت او قهرمان داستان نبود، ضمن اینکه هیچکس پول نداده بود فقط او را ببیند. اما آن طور که می گویند، مکلن که خود را شایسته رقابت در بخش بازیگر نقش اصلی می دید با این تصمیم استودیو به شدت مخالفت کرد. خیلی ها با او صحبت کردند تا نظرش را عوض کند و راضی به این کار شود. او پذیرفت و در نهایت نامزد هم شد، هر چند میدان رقابت را به جیم برودبنت (آیریس) واگذار کرد.
اگر در یک فیلم بیش از یک بازیگر نقش اصلی حضور داشته باشد، چه باید کرد؟
از آنجا که در بیشتر فیلم ها یک بازیگر نقش اصلی مرد حضور دارد، کار برای بازیگر زن آن فیلم دشوار می شود. نمونه آن جنیفر کانلی در "یک ذهن زیبا"ست. بدون شک، او در آن فیلم بازیگر نقش اصلی زن بود، با این حال تردیدی وجود نداشت که کانلی در بخش نقش مکمل رقابت خواهد کرد، آن هم به دو دلیل:
1. راسل کرو ستاره "یک ذهن زیبا" بود و هرچند کانلی به اندازه کرو نقشی مهم در آن فیلم برنده اسکار داشت، معرفی هر دو آنها برای نقش اصلی می توانست یک زیاده روی باشد و احتمالاً کار رای دهندگان را سخت کند. اینجا بود که یونیورسال تصمیم زیرکانه ای گرفت. آن دو را از هم جدا کرد تا رای دهندگان راحت تر تصمیم بگیرند.
2. نقش کانلی آنقدر مهم و مدت حضورش روی پرده به قدری طولانی بود که عملاً دیگر بازیگران بخش بازیگر نقش مکمل زن را تحت الشعاع قرار می داد. هر چند، کمیت همیشه مهمتر از کیفیت نیست. به یاد داشته باشیم در 1999 جودی دنچ فقط با سه دقیقه حضور در "شکسپیر عاشق" توانست اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به خود اختصاص دهد. با این حال اگر رای دهندگان در انتخاب نامزدها دچار تردید شوند، مدت زمان حضور می تواند کمک کند.
امسال هم چند سناریو جالب به چشم می خورد.
مدت حضور فورست ویتکر در "آخرین پادشاه اسکاتلند" به مراتب کمتر از میزان حضور جیمز مک آووی است، بازیگری تازه از راه رسیده و توانا که نقش یک پزشک اسکاتلندی را بازی می کند که سر از اوگاندا درمی آورد و با عیدی امین، دیکتاتور این کشور دوست می شود. با این حال در بیشتر نقد هایی که بر فیلم نوشته شده، نقش آفرینی ویتکر چنان مورد تحسین قرار گرفته که به نظر می آید فاکس سرچ لایت ترجیح دهد او در بخش بازیگر نقش اصلی مرد رقابت کند.
مسئله دیگری که این کار را توجیه می کند سابقه کاری 25 ساله اوست. ویتکر با وجود درخشش در فیلم هایی مثل " پرنده" و "بازی گریه آور" هرگز نامزد اسکار نشده است. بنابراین حضور او در بخش بازیگر نقش اصلی فرصتی است برای تجلیل از یک دوران کاری که نقش مکمل نمی تواند حق مطلب را درباره اش ادا کند.
اگر پای یک ستاره مطرح در میان باشد چه باید کرد؟
این نکته به خصوص در مورد "شیطان پرادا می پوشد" مصداق دارد. بدون تردید، آن هاتاوی شخصیت مرکزی فیلم در بیشتر صحنه هاست. هر چند حضور مریل استریپ آن قدر مسحورکننده است که با وجود تمام بحث هایی که در فاکس در مورد انتخاب برای اسکار شد، استودیو به این نتیجه رسید که مردم به خاطر استریپ به سینما می آیند. پس قرار گرفتن نام او در میان نامزدهای نقش اصلی منطقی است.
فورست ویتکر به نقش عیدی امین در "آخرین پادشاه اسکاتلند"
دست اندرکاران برادران وارنر در مورد "مردگان" تصمیم های جالبی گرفته اند. چیزی که مشخص است جک نیکلسن در این فیلم نقش مکمل دارد، اما لئونارد دی کاپریو و مت دیمن می توانند شانس حضور در رشته نقش اصلی را هم داشته باشند. اما این کار شاید شانس هر دو بازیگر را کم کند.
استودیو منتظر است ببیند نمایش "الماس خونین" با بازی دی کاپریو چه واکنشی در پی دارد. اگر فیلم، پر سر و صدا از کار درآمد، استودیو فعالیت تبلیغاتی خود را متوجه بازی دی کاپریو در این فیلم خواهد کرد و در مورد "مردگان" شانس را به مت دیمن می دهد.
اما در "بابل"، فیلم بسیار جذاب الخاندرو گونزالس ایناریتو، دو نام بسیار جذاب حضور دارند، برد پیت و کیت بلانشت که در کنار ستاره نوپا - گائل گارسیا برنال – نقش آفرینی کرده اند. در این فیلم هم مانند "21 گرم" فیلم قبلی ایناریتو، هیچکدام از بازیگران نقش اصلی ندارند، چرا که فیلم سه خط داستانی جداگانه را پی می گیرد و در نهایت آنها را به هم پیوند می دهد.
با این توصیف، قاعدتاً هر سه بازیگر باید به یک اندازه شانس داشته باشند و هیچیک نباید به دیگری ترجیح داده شود. اما درست مثل دنیای سیاست، همه چیز در هالیوود بسته به استنباط است نه واقعیت.
واقعیت، 23 ژانویه (3 بهمن)، روز اعلام نامزدها مشخص می شود. آن بازیگرانی که آن روز صبح متوجه می شوند نامزد شده اند و بعد در گفتگو با خبرنگاران می گویند: "شوکه شدم!" یا "اصلاً خبر نداشتم قرار است اسامی نامزدها امروز اعلام شود" حتماً دروغ می گویند.
نظر شما