به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر شیده احمد زاده، در سخنرانی خود با عنوان "تخیل هنری از منظر ژاک لاکان" ضمن بیان این مطلب گفت: نظم خیالی دوره ای است کاملاً پیش زبانی ، قبل از اینکه سوژه در معرفی فراگیری زبان قرار بگیرد. این مرحله در تئوری لاکان از اهمیت خاصی برخوردار است، چرا که پیامدهای مربوط به آن، برای همیشه در هسته مرکزی وجود انسان باقی می ماند.
وی با تأکید بر اینکه تخیل هنری از دیدگاه ژاک لاکان بر سه محور اصلی توهم، واقعیت و تخیل است ادامه داد: پایه و اساس هویت سوژه، بر مبنای توهم او از تصویرش صورت می گیرد و کاربرد خود (ego) در این است که این توهم را تقویت کند. چرا که خود (ego) همیشه در حکم سدی است تا سوژه از حقیقت وجودی خودش آگاهی نیابد.
احمد زاده تصریح کرد: واقعیت در لاکان زبانی است، و واقعیتی خارج از زبان وجود ندارد. در نظم نمادین ما با زبان صحبت نمی کنیم بلکه این زبان است که از طریق ما صحبت می کند. با ورود به نظم نمادین، سوژه به تدریج تصویر کاملی از خود به دست می آورد و هویت فردی خویش را می سازد. فردیت همانا هدیه زبان است و در تئوری های لاکان حتی ناخودآگاه نیز ساختار زبانی دارد.
وی پیرامون عقاید لاکان درباره نظم گفت: نظم واقعی دنیای ناشناخته است، که درست در مرز دنیای نشانه ها (دنیای زبانی) قرار گرفته است؛ از نظر لاکان واقعیت آن بخشی از وجود نفسانی ما است که غیرقابل نمود است و همیشه در ما باقی می ماند و حقیقت وجودی ما را تشکیل می دهد و فقط از طریق تخیل قابل بازسازی است.
این مدرس دانشگاه خاطر نشان کرد: فانتزی یا تخیل از آنجایی شروع می شود که سوژه در غیاب ابژه گمشده آن را جایگزین می کند. این در حالی است که در نظم واقعی خلاء، پشت ابژه پنهان می شود چرا که سوژه قدرت بازنمایی آن را ندارد.
وی در پایان گفت: آنچه مهم است این است که ابژه گمشده باز یافتنی نیست و هیچگاه آن را نخواهد یافت. به همین دلیل تمایل به وجود می آید. سوژه فقط می تواند به درک وجود این فقدان برسد و از این طریق آن را بازنمایی کند. در این میان فانتزی، کانالی است که ارتباط ناممکن سوژه با ابژه گمشده را تعریف می کند.
نظر شما