به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر فاطمه حیدری در تشریح اهمیت ضرورت غربالگری شنوایی نوزادان، اظهارداشت: زبان و گفتار، غالب ترین روش ارتباطی است که پیش نیاز فراگیری آن، سلامت دستگاه شنوایی است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، افزود: معمول ترین آسیب حسی مادرزادی در نوزادان، کم شنوایی حسی-عصبی است.
وی گفت: برای فراگیری زبان و گفتار و تکامل بخش مرکزی دستگاه شنوایی، دوره بحرانی دریافت محرک های صوتی تعریف می گردد که محدوده آن تا ۳ سالگی است. بر خلاف تصور اشتباه برخی والدین که بر این باورند نوزاد تا ماه ها بعد از تولد نمی شنود، باید خاطرنشان کرد نوزادی که متولد می شود، از هفته بیستم جنینی، توانایی شنیدن را کسب کرده است.
این کارشناس ناظر فنی غربالگری شنوایی نوزادان بهزیستی استان تهران، ادامه داد: امروزه با بکارگیری دستگاه های تمام خودکار، وضعیت شنوایی نوزادان در ساعت های اولیه پس از تولد در وضعیت خواب، با استفاده از آزمون های غربالگری شنوایی قابل ارزیابی است.
حیدری افزود: در دهه های اخیر، برنامه جهانی کشف و مداخله زودهنگام آسیب شنوایی، با هدف به حداکثر رساندن توانایی زبانی و تکامل آن در نوزادان کم شنوا و کاهش اختلالات ارتباطی، شناختی، عاطفی-اجتماعی و مشکلات تحصیلی در کودکان اجرا می شود.
خوشبختانه این برنامه در ایران نیز با متولی گری سازمان بهزیستی کشور در حال انجام است.
وی گفت: در این برنامه، شنوایی همه نوزادان متولد شده باید تا قبل از یک ماهگی غربال شود. آن دسته از نوزادانی که در غربالگری شنوایی رد می شوند، باید تا سه ماهگی تحت ارزیابی کامل شنوایی شناسی قرار گیرند و نوزادانی که کم شنوایی آنان تایید می گردد، تا ۶ ماهگی مداخله مناسب را دریافت نمایند.
حیدری ادامه داد: به دست آوردن پاسخ ردی در آزمون های غربالگری شنوایی همیشه به معنای کم شنوایی نیست و باید که با استفاده از آزمون های تشخیصی در مراکز شنوایی شناسی به نتیجه صحیح رسید. اجرای موفق برنامه غربالگری شنوایی نیازمند همکاری تیمی متخصصین شنوایی شناسی، اطفال، گوش، گلو و بینی، پرستاران و مراقبین سلامت است که نقش اصلی اجرایی غربالگری در این تیم، بر عهده شنوایی شناسان است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، گفت: از جمله چالش های برنامه کشف و مداخله زودهنگام شنوایی در ایران، عدم قرارگیری آزمون های غربالگری شنوایی در دستور روتین متخصصین اطفال به ویژه مقیم در بیمارستان، نبود و یا کامل نبودن پوشش بیمه ای آزمون های غربالگری، تشخیصی و مداخله شنوایی است.
حیدری تاکید کرد: نکته حائز اهمیت، عدم پذیرش مشکل شنوایی نوزاد از سوی برخی والدین است که همین مسئله سیر زمانی برنامه را طولانی می کند و زمینه ساز تاخیر و نقص تکامل زبان و گفتار را در فرزندشان فراهم می آورد.
وی افزود: به نظر می رسد با توجه به اهمیت کشف و مداخله زودهنگام کم شنوایی نوزادان و میزان شیوع کم شنوایی در ایران (حدود ۲۷۰ نوزاد در هر ۱۰۰ هزار تولد)، ایجاد فرهنگ سازی از طریق رسانه های جمعی، همکاری بیشتر پزشکان متخصص مرتبط با این برنامه، بالابردن پوشش بیمه ای، همکاری وزارت بهداشت از بعد اجرای برنامه در تمام بیمارستان های دولتی و خصوصی، مراکز سلامت جامعه و عملیاتی شدن این برنامه به عنوان برنامه ملی کشوری، می تواند راهگشای شنوایی شناسان در مسیر کشف و مداخله زودهنگام نوزادان دچار کم شنوایی و به حداقل رساندن عوارض ناشی از آن باشد.
نظر شما