به گزارش خبرگزاری مهر، آمریکا با این اقدام، بار دیگر به افکار عمومی نشان داد که همچنان می تواند از این قدرت برای تحمیل رویکرد امپریالیستی بردنیا بهره ببرد.
این پیش نویس را قطر(که عضو غیر دائم شورای امنیت است) به نمایندگی از کشورهای عربی به شورای امنیت ارائه کرده بود که در آن رژیم اسرائیل به خاطر جنایت خود در شهر بیت حانون محکوم شده بود.
در جلسه روز شنبه، 10 عضو از 15عضو شورای امنیت به نفع پیش نویس قطعنامه رای مثبت و چهار عضو نیز رای ممتنع دادند.
"جان بولتون" نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد در توجیه اقدام غیر قانونی کشورش در وتوی این قطعنامه ابراز عقیده کرد: متن پیش نویس قطعنامه متوازن نبوده و جانبداری علیه اسرائیل می باشد و در پس پرده آن انگیزه های سیاسی وجود دارد.
آمریکا وتوی قطعنامه‌های شورای امنیت در مورد بحران اعراب- اسرائیل را از سال 1972 آغاز کرد و تا قبل از این تاریخ این کشور در صدد وتوی قطعنامه‌هایی در رابطه با فلسطین برنیامده بود.
همچنین در دهه 90 میلادی، آمریکا در رابطه با بحران اعراب - اسرائیل در سازمان ملل متحد،سیاست جدیدی در پیش گرفت بدین معنا که این کشور اجازه نمی داد حتی مسائل مربوط به فلسطین در صحن شورای امنیت مطرح و بررسی شود و پیشاپیش آن را وتو می کرد به همین سبب و به خاطر اتخاذ چنین رویکردی از سوی آمریکا در دهه مذکور شاهد کمترین طرح مسئله بحران اعراب - اسرائیل در شورای امنیت هستیم.
از سال 1972 تا سال 1990 یعنی تا زمان اتخاذ سیاست جدید آمریکا در شورای امنیت، در مجموع 42 مورد وتوی پیش نویس طرح قطعنامه توسط اعضای دائم شورای امنیت وجود داشت که 28 مورد آن (حدود 70 درصد) مربوط به مسئله اعراب و اسرائیل بوده و توسط آمریکا صورت گرفته بود.
سال 1982 اوج حمایت آمریکا از رژیم اسرائیل در شورای امنیت بود؛ در این سال آمریکا 6 مورد قطعنامه در مورد محکومیت و یا اعتراض و نکوهش اسرائیل در حمله به لبنان و مسائل داخلی فلسطین را وتو کرد. همچنین در سال 1988 نیز آمریکا حمایت بی دریغ خود را از اسرائیل آشکار کرد. این سال و اندکی قبل از آن مصادف است با شروع اولین موج انتفاضه در فلسطین.
در تمام قطعنامه‌های وتو شده و یا طرحهایی که آمریکا مانع از طرح آن در صحن شورای امنیت شده است ؛ همگی در راستای محکومیت، اعتراض و یا ابراز نگرانی شورای امنیت از سیاست های اسرائیل در فلسطین و یا کشورهای همسایه عربی بوده است.
دولت آمریکا برای جلوگیری از قرار گرفتن مسائل مربوط به اعراب و اسرائیل در دستور کار شورای امنیت از دهه 90 به بعد اینگونه توجیه می کرد که طرح مسائل اعراب - اسرائیل در شورای امنیت به روند صلح خاورمیانه ضربه وارد خواهد کرد و دو مورد مطرح شده در سال 2001 را نیز وتو کرد.
البته در چنین شرایطی افکار عمومی نیز از مجامع بین‌المللی انتظار دارد که صرفاً به صدور قطعنامه و بیانیه‌هایی علیه این رژیم اکتفا نکنند و با اتخاذ تدابیری نظیر اعمال تحریم‌هایی علیه نظام آپارتاید در دوران تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی، رژیم صهیونیستی را نیز تحت فشار قرار دهند.
بی تردید هرگونه کوتاهی نهادهای سازمان ملل متحد در زمینه برخورد جدی با رژیم صهیونیستی به علت دخالتهای آمریکا، بیش از پیش سازمان ملل متحد را در مظان اتهام برخورد دوگانه با مسائل سر‌‌نوشت ساز قرار خواهد داد.
نظر شما