به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای این جلسه و پس از نمایش فیلم ها، جعفری درباره این دو اثر گفت: "دو فیلمی که شما دیدید دو تفاوت عمده با هم داشتند. "کریستین" بر اساس خواسته های خودم شکل گرفت، ولی فیلم بعدی به سفارش رضا میرکریمی و بخش فرهنگ و ادب شبکه چهار ساخته شد."
وی ادامه داد: "فیلم "به یک یقه دوز ساده نیازمندیم" که اثری درباره فیلم "نیاز" علیرضا داودنژاد بود، جدا از سفارشی بودن بخش پرداختن به علی سوری در فیلم برای من جذابیت خاصی داشت و بسیار علاقه داشتم به این موضوع بیشتر بپردازم. اما چون قرار بود به چگونگی تولید "نیاز" توجه شود، نمی توانستم بر این بخش توجهی ویژه نشان دهم."
دانش نیز درباره این دو فیلم گفت: "وقتی تعریف فیلم مستند دچار تحول شد و به گونه ای آن را بازآفرینی خلاقانه واقعیت تعریف کردند، می توان گفت این دو فیلم نمونه ای مناسب از این تعریف در سینمای مستند هستند. "کریستین" از نسلی صحبت می کند که در طی 40 سال فرهنگ انها تغییر می کند. دختری که تا دیروز در این خانواده ها مایه ننگ به حساب می آمد، بعد از گذشت زمان همان آدم ها می خواهند خود را به این دختر نزدیک کنند و او را عضوی از خانواده خود می بینند."
وی در ادامه افزود: "در 10 دقیقه آخر فیلم دوم این کارگردان نگاه خلاقانه وی را به خوبی می توان دید. آخرین سکانس فیلم و نشان دادن علی سوری در هویت سیاه و سفید تهران نشان از دید مناسب محمد جعفری به کاراکترهای موجود در فیلم است. این موضوع و توجه او به شخصیت ها در آثارش از خصایص ویژ این کارگردان است."
در ادامه جعفری درباره آثار مستند و جایگاه آن در سینمای ایران گفت: "من در ساخت "کریستین" انگیزه های بسیاری داشتم. تولید این پروژه سه ماه طول کشید. اما تمام آن عشق و علاقه به دلیل نبود حمایت از طرف مسئولان و متولیان و کمبود مخاطب این نوع سینما از بین رفت."
دانش نیز در این ارتباط عنوان کرد: "سینمای مستند ما با مظلومیت مواجه شد، البته این موضوع به همه ما مربوط می شود. نگاه جعفری به حوادث معمولی نشان از عمق نگاه اجتماعی اوست. او به تماشاگر خود بسیار اهمیت می دهد و شما این موضوع را به خوبی در آثار وی می بینید. فیلم های او آنچنان لایه لایه و منشوری است و به گونه ای در آن ابهام وجود دارد که مخاطب را از سر تعمد به تفکر وامی دارد."
وی درباره فیلم "کریستین" افزود: "در این فیلم به نیت خانواده هایی که به دنبال کودک گمشده خود آمده اند بسیار توجه شده است. این موضوع که جامعه از نظر موقعیت اجتماعی در چه شرایطی قرار گرفته به خوبی در فیلم به تصویر کشیده شده و مخاطب به این سئوال می رسد که تکلیف بچه هایی که در سال 36 سر راه گذاشته شده اند چه می شود. این فیلم ذهن را کنجکاو می کند."
این منتقد سینما در ادامه بیان کرد: "جعفری در دو فیلم خود می خواهد واقعیت ها را کشف کند. در هر دو اثر آدم ها در ارتباط با موضوعی صحبت می کنند. در این فیلم ها مخاطب از شلوغی به خلوت و از این خلوت به شلوغی می رود. نسل اینده با این آثار می تواند درباره وی قضاوت درستی بکند. او تعهد ویژه ای به سینمای مستند دارد. او نگران سینمای مستند است."
نظر شما