به گزارش خبرنگار مهر، محمدعلی فتح اللهی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: امامت تکوینی که یکی از اصول دین است، غیر از امامت سیاسی به معنی حکومت است. اعتقاد به امامت تکوینی لازم است و نبود آن به عقیده توحید هم خلل وارد می کند. عدم اعتقاد به این مرتبه از امامت باعث ابطال اعمال عبادی خواهد شد، اما ولایتی که در غدیر خم اعلام شد عبارت انتصاب امام علی(علیه السلام) به حکومت بود و به معنی ولایت سیاسی است، البته این ولایت در عرض سایر احکام و فروع دینی نیست؛ بلکه حاکمیت و اجرای آن احکام می باشد.(ما نودی بشیئ مثل ما نودی بالولایه) ولایت، به نوعی رابط بین اصول دین و فروع آن است. تنزل یافته اصول است که پای در فقه و فروع دین دارد.
وی افزود: پیام غدیر خم، اعلام ولایت مطلقه الهی بود. گشودن راههای نوین زندگی دینی، تداوم حکومت دینی و به استقبال آینده رفتن، نیازمند ولایت مطلقه امام علی(علیه السلام) بود. در غدیرخم معلوم شد که فقه، رشد یابنده است و در این رشد خود نیازمند اختصاص حکومت به عترت طاهره سلام الله علیهم می باشد.
فتح اللهی در ادامه سخنانش گفت: با پایان نزول قرآن کریم، تأسیس فقه اسلامی پایان نپذیرفته بود و بلکه باید در طول زمان و با استنباطهای جدید فقهی، این تأسیس دوام می یافت. «حسبنا کتاب الله» باعث می شد که متناسب با پیشرفت های زندگی بشر، امکان تحقق حکومت دینی هم کمتر گردد. برعکس، ولایت مطلقه فقیه به نیابت از معصومین(علیهم السلام)، این امکان را بیشتر می نماید.
وی با بیان اینکه پیامبر اسلام(ص) دارای ولایت مطلقه بودند و مدینه نبوی را ایجاد کردند، اظهارداشت: تداوم مدینه نبوی به واسطه نور ولایت مطلقه، مردمسالاری دینی را تثبیت می کرد، ولی در سقیفه مانع تداوم آن شدند و خواستند که ولایت، مقید به دوران پیامبر(ص) باشد. کسانی که با مدینه پیامبر جدایی داشتند، ختم نبوت را به عنوان ختم مدینه و ختم فقاهت معنی کردند و نگذاشتند که مدینه نبوی رشد نماید، البته وجود ائمه معصومین(علیهم السلام) مانع از آن شد که بساط مدینه و فقاهت، به طور کامل برچیده شود و علیرغم حکومتهای جور، راه فقاهت اسلامی و تشکیل مدینه نبوی را در مسیر تاریخ هموار نمودند.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: ولایت مطلقه آن است که دست قدرت الهی برای مدیریت زندگی سیاسی و اجتماعی، آشکار و مشاهده شود. فقیه هم با درک این مدیریت الهی و یکی شدن با مدینه ایمانی است که به ولایت می رسد و اقدام به رهبری جامعه می کند.
وی با تأکید بر اینکه نصب امام علی(علیه السلام) به حکومت از طرف خداوند متعال، درواقع ماهیت حاکمیت الهی را تبیین و روشن کرد، گفت: معنویت و قداست علی(علیه السلام) به گونه ای بود که بحث غلوّ نسبت به شخصیت ایشان حتی در زمان پیامبر اسلام(ص) هم وجود داشت. این چنین غلوّی نسبت به خود پیامبر اسلام(ص)، صورت نگرفت.
استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بیان کرد: چنین درک اجتماعی از شخصیت و جایگاه امام(علیه السلام) نشان می دهد که تنها انتصاب حضرت به حکومت می توانست ماهیت حکومت الهی را برای مردم ملموس سازد و اختصاص حق حاکمیت به خداوند را در ادراک عامه تثبیت نماید. مخالفتها با ولایت امام علی(علیه السلام) هم مخالفت با چنین درک از حق الهی حاکمیت و عدم تحمل آن بود.
نظر شما