به گزارش خبرنگارمهر، هرچند از نظر فنی برخی از مربیان اعتقاد دارند که این تعداد اعزام خارجی، اردو و مسابقات بین المللی برای تیمی که سالها از میادین بین المللی دور بوده و تنها در مواقع ضروری به این دیدارها اعزام می شده، کم است اما باید این نکته را هم درنظر گرفت که با همین رشد نسبی در اعزامهای برون مرزی، حضور مربیان خارجی و تجهیزات مدرن این نتیجه درشان این تیم نبود.
متاسفانه تصمیمات نادرست کادر فنی و فدراسیون باعث فنا شدن این تیم در این رقابتها شد. کادر فنی در مدت برگزاری اردوها زمان کمتری را درکنار تیم بودند. اختلافات بین مربیان داخلی و خارجی نیز شاید یکی ازدلایل عدم کسب نتیجه تیم تیراندازی بوده باشد. مربیان داخلی ایران برنامه مربیان خارجی را قبول نداشتند. البته این را هم باید در نظر بگیریم که مربیان استخدام شده برای رشد تیم ملی ایران به اندازه لازم با کفایت نبوده اند.
یکی از مسائلی که طی مدت حضور این تیم در مسابقات دوحه مطرح شد ، بحث عدم حضور مربیان خارجی تیم در کنار تیراندازان بود. متاسفانه شاهد بودیم که در این اعزام مربیان خارجی همراه ورزشکاران نبودند بلکه سرپرستان و مسئولین فدراسیون ورزشکاران را همراهی می کردند.
فدراسیون تیراندازی قبل از قطعی شدن حضورش تنها دلیل برای کسب نتیجه در بازیهای آسیایی را در اعزام تیم کامل می دانست و بس. در حالیکه اگردر انتخاب نفرات خود و رشته های مسابقاتی آنها دقت کامل می کرد با همین تعداد هم موفقیتش حتمی بود. سابقه نشان می دهد که در چنین مسابقاتی شانس ما در رشته های بادی کمتر است و شاید اگر بیشتر روی اسلحه های جنگی کار می کردیم حداقل تیرانداز ما از بین 47 نفر عنوان چهل و ششم را نمی آورد.
کاروان اعزامی تیراندازی ایران به بازیهای آسیایی نتیجه ای ضعیفتر از مسابقات جهانی و آسیایی سال گذشته خود داشت. این تیم در بخش اهداف ثابت برخلاف تمام پیش بینی ها، نتیجه ضعیفی ثبت کرد ونشان داد زحمتهای کشیده شده در هشت ماه اردوی پیاپی برای این تیم بی فایده بوده است. البته شاید فدراسیون تیراندازی در اعلام وضعیت خودش در بازیهای آسیایی، زود قضاوت کرده باشد و برای از دست ندادن چنین موقعیتی به تبلیغ مدال و نتیجه پرداخته باشد. باید در بخش اهداف ثابت دو موضوع را هم یادآور شد یکی اینکه تجهیزات تیم به نسبت گذشته مرغوب تر شده بود و دیگری هم را در عدم استفاده تیم ملی از سالنهای استاندارد دانست . دراین مورد باید فدراسیون را مقصر دانست که مطمئنا می توانست با کمی برنامه ریزی از تمام پتانسل موجود درکشور استفاده کند که در عمل تنها به امکانات فدراسیون بسنده کرد در حالیکه امکانات سالنی فدراسیون یا فرسوده بود یا در حال تعمیر. اما هر چه هست این نتیجه مطابق با پیش بینی ها نبود و تیرهای رویایی ورزشکاران به هدف نخورد.
در رشته اهداف پروازی برخلاف نظر فدراسیون و سازمان نتایج بهتر و درخشان تر بود. در این رشته که مدت دوسال است به طور حرفه ای در کشور استارت خورده و تنها یک زمین استاندارد را در کشور دارد، یک مقام چهارم در بخش مردان و یک مقام هفتم در بخش زنان بدست آمد. این نتیجه در شرایطی بدست آمد که درست یک ماه قبل از اعزام این تیم، قرارداد مربی استرالیایی اش به اتمام رسیده بود و با نظر فدراسیون به دلیل رکوردهای ضعیف، قرار دادش تمدید نگردید.
در مجموع این نتیجه را می توان به بهانه مشکل سالن های تیراندازی درکشور بخشید اما در مقابل مسائلی را می بینیم که به هیچ عنوان نمی تواند این نتیجه را برای جامعه ورزش مثبت جلوه دهد، تیراندازان ایرانی بهترین تجهیزات اسلحه ای را داشتند اما در کنار آن عدم مدیریت مناسب فدراسیون و کادر فنی، عدم انتخاب درست نفرات ، ورزشکارانی که سالهاست به رقابتهای برون مرزی می روند اما هیچ نتیجه ای نمی گیرند، تصمیم گیری عجولانه در اخراج یا حضور مربیان خارجی تیم، عدم اعزام مربیان تخصصی ورزشکاران به مسابقات و بسیاری از مسائل دیگر را نمی توان نادیده گرفت. مطمئنا فدراسیون تیراندازی با چنین نگاهی نمی تواند فرصتی را برای جبران نتایج کسب شده، بدست آورد.
نظر شما