به گزارش خبرنگار مهر، این روزها نمایشگاه «تا مانده ها» با نمایش آثاری از کتایون معادلیان و فراز ناصر شریف در گالری سیحون برپاست. نمایشگاهی با یک مضمون مشترک اما دو رویکرد متفاوت در اجرا که روابط انسانی را به چالش می کشد. آثار ناصر شریف بیشتر فیگوراتیو است و آثار معادلیان به سمت اکسپرسیونیست گرایش دارد.
معادلیان درباره ایده اصلی خلق این آثار که به گفته او از ابتداد برای برپایی نمایشگاهی مشترک خلق شده اند، به خبرنگار مهر گفت: در واقع این کارها از ناخوداگاه ما نشات گرفته است. هدفمان این بود که ببینیم وقتی ناخوداگاهمان در ارتباط با آدم ها قرار می گیرد و در واقع آن حس که به افراد داریم در ما ته نشین می شود، چگونه می تواند در یک اثر نقاشی تجلی پیدا کند. همه ما تحلیلی در ارتباط با آدم ها داریم که باعث می شود نسبت به آنها حس هایی متضاد را تجربه کنیم حالا فرقی نمی کند این فرد یکی از اعضای خانواده باشد یا دوست یا یک پیکره انسانی از اجتماع اطرافمان. شناخت ناخوداگاه ما از ارتباطات انسانی، محصول تجربه های ناشناخته و مرموز است که ما به دو شیوه متفاوت سعی در بیان آن داشتیم.
وی ادامه داد: ما در این آثار نخواستیم روابط یا انسان ها را قضاوت کنیم بلکه چیزی را که حس کردیم بیان کردیم. این آثار بیشتر بیان حس هایمان است تا بیان نقطه نظری مشخص درباره آدم ها. با اینکه این نمایشگاه اولین نمایشگاه انفرادی ماست اما شبیه کارهای گذشته‌مان نیست و هر کدام فرمی جدید را برای خلق آثار انتخاب کردیم که با آثار دیگرمان متفاوت است برای همین در کارهایمان تفاوت فرمی هم دیده می شود. نگاه من اکسپرسیوتر است اما آقای ناصر شریف بیشتر فرمالیستی و فیگوراتیو به این مضمون نگاه کرده است.
این هنرمند جوان با گلایه از اینکه پروسه به توافق رسیدن با یک گالری برای برپایی نمایشگاه برای هنرمندان جوان سخت است، بیان کرد: وقتی در مسیر برپایی نمایشگاه قرار می گیرید به هر نحوی شده پیش می روید اما فضاهای دلسرد کننده ای در این میان وجود دارد. بسیاری از گالری دارها آدم را ناامید می کنند و به نتیجه رسیدن در این پروسه صبوری زیادی می خواهد.
معادلیان با اشاره به اینکه هنرمندان جوان در برپایی نمایشگاه اول و دوم خود باید از یک سیستم حمایتی برخوردار باشند، گفت: ما برای گرفتن وقت نمایشگاه به هر گالری سر می زدیم از ما سابقه نمایشگاهی می خواستند. برای من عجیب بود چرا که به نظرم اول یک گالری دار باید ارزش یک اثر هنری را بفهمد و به آن توجه کند و بعد این سوال ها را بپرسد. من می دانم که فروش و اعتبار برای گالری مهم است اما هر هنرمندی بالاخره از یک جایی باید شناخته شود و باید فضا برای جوان هایی که قدم های اول در برپایی نمایشگاه بر می دارند، مهیا باشد.
این نقاش در پایان بیان کرد: ما حتی به بسیاری از گالری ها که مراجعه کردیم به ما پیشنهاد می دادند نمایشگاه را به یک نمایشگاه گروهی تبدیل کنید تا به شما وقت بدهیم. به نظرم برای همین است شمار نمایشگاه های گروهی بسیار زیاد است در حالیکه هنرمند در نمایشگاه انفرادی دنیای شخصی خود را نشان می دهد.
نظر شما