به گزارش خبرنگار مهر، کمپانی سندکستل فایو که مدیریت آن را آلتمن به عهده داشت، در بیانیه ای اعلام کرد فیلمساز افسانه ای به دنبال 18 ماه جدال بی امان با بیماری سرطان، دوشنبه شب در بیمارستانی در لس آنجلس از دنیا رفت. هنگام مرگ، همسرش کاترین و شش فرزند او کنارش بودند. در این بیانیه آمده او قصد داشت از ماه آینده تولید فیلم بعدی خود را آغاز کند.
مرگ آلتمن در دنیای سینما واکنش های گسترده ای به همراه داشت. مریل استریپ که در A Prairie Home Companion آخرین فیلم آلتمن با او همکاری کرده بود در بیانیه ای گفت: "هیچکس مثل او نبود و دل ما برایش تنگ خواهد شد." ریچارد گیر که در "دکتر تی و زنان" فیلم سال 2000 آلتمن نقش اصلی را بر عهده داشت ضمن "بی سابقه" توصیف کردن این فیلمساز گفت: "او بیش از هر کس دیگری می توانست حماقت خاص آمریکایی ها را درک و تشریح کند."
تیم رابینز، بازیگر شخصیت حیله گر فیلم "بازیگر"، کمدی سیاه و شاهکار آلتمن که سال 1992 ساخته شد، گفت این فیلمساز از خود آثاری به جا گذاشته که گذشت زمان نمی تواند چیزی از ارزش آن بکاهد: "نگاه منحصر بفرد او و حساسیت های خودمدارانه او در فیلمسازی الهام بخش تعداد زیادی از فیلمسازان نسل من بود. او پشت سر خود میراثی از بهترین فیلم ها را به جا گذاشت."
آلتمن در طول 55 سال فعالیت هنری 86 فیلم ساخت و هفت بار نامزد اسکار شد. او سال گذشته پس از دریافت یک اسکار افتخاری دوران کاری طولانی خود را چنین توصیف کرد: "از دید خودم من فقط یک فیلم بلند ساخته ام. من عاشق فیلم ساختن هستم. این کار به من فرصت می دهد وارد دنیا و شرایط انسانی شوم."
آلتمن برای پنج فیلم MASH، "نشویل" (1975)، "بازیگر" (1992)، "راههای میان بر" (1993) و "گاسفورد پارک" (2001) نامزد اسکار کارگردانی شد، اما هیچ وقت این جایزه را نبرد. آلتمن که فیلم های ناموفقی هم در کارنامه دارد همیشه اصرار داشت برای رضایت تماشاگر عام فیلم نمی سازد. از دیگر فیلم های مطرح او می توان به وسترن "مک کیب و خانم میلر"، تریلر جنایی "خداحافظی طولانی" و "سه زن" و "لباس حاضری" اشاره کرد.
رابرت آلتمن 20 فوریه 1925 در کانزاس ایالت میسوری به دنیا آمد. پیش از آنکه در 1945 به عنوان خلبان هواپیمای بمب افکن در نیروی هوایی ارتش آمریکا ثبت نام کند، به کار در استودیو ضبط صدا علاقه داشت. با پایان جنگ جهانی دوم مسیری دیگر را انتخاب کرد. ابتدا در مجلات و رادیو داستان می نوشت و بعد در کانزاس در حوزه فیلم مستند مشغول به کار شد. اولین فیلم بلند آلتمن "بزه کاران" در 1957 ساخته شد. سپس به تلویزیون رفت و اپیزودهایی از مجموعه "آلفرد هیچکاک تقدیم می کند" و چند مجموعه دیگر را کارگردانی کرد.
در 1969 فیلمنامه MASH به دست آلتمن رسید که داستانی طنزآمیز و نیشدار درباره جنگ کره بود. پیش از او 15 فیلمساز دیگر این فیلمنامه را رد کرده بودند. نمایش این فیلم با موفقیت زیادی رو به رو شد و همزمانی نمایش آن با اوج جنگ ویتنام به این موفقیت دامن زد. آلتمن با این فیلم برای نخستین بار نامزد اسکار شد و یک مجموعه تلویزیونی طولانی به همراه داشت.
در اوایل دهه 1970 "مک کیب و آقای میلر" را با بازی وارن بیتی و جولی کریستی و داستان پلیسی "خداحافظی طولانی" را با نقش آفرینی الیوت گولد و بر مبنای رمانی از ریموند چندلر ساخت. دیوید تامسن، منتقد و مورخ سینما، درباره او می گوید: "آلتمن به آشفتگی علاقه داشت. او لزوما شیفته شخصیت های خود نبود. او به آنها شک داشت. مثل زندگی واقعی می ماند. به آدم ها نمی شود اطمینان کرد. تکنیک فیلمسازی آلتمن طوری بود که زندگی خارج از کنترل مردم را نشان دهد."
نظر شما