اقدامات فرهنگی سید الاحرار (ع)

خبرگزاری مهر، گروه دین واندیشه- علی کریمی:اقدامات فرهنگی و ایجاد بسترهایی که جامعه را به سمت فرهنگ و سبک و سیره ی زیستی منطبق بر موازین ناب اسلامی سوق دهد بسیار مهم و حیاتی است تا آنجا که شاید از اهم امور در امر تبلیغ و تفسیر دین فی الحال همین نکته مهمّه باشد. این مهم در سیره  اخلاقی سید الاحرار علیه السلام بخوبی قابل مشاهده است و اصلا برای غور کنندگان در تاریخ و سیره پیشوایان دین بالاخص سیره امام حسین علیه السلام کاملا ملموس و محسوس می باشد .

اکنون من باب مثال چند مورد را با رعایت پرهیز از اطناب مملّ عرض می نمائیم :

۱ –عرب فقیر و مستمند به حضور سیدالشهداء علیه‌السّلام رسید و گفت: ‌ای پسر پیامبر،! هزار دینار قرض دارم، نمی‌توانم پرداخت کنم. با خود گفتم: مشکل خویش را برای مرد کریمی چون شما بیان کنم. اینک خواهان مساعدت می‌باشم. امام حسین علیه‌السّلام با شنیدن این سخن، کلاس علم و دانش را باز کرد و فرمود: ‌ای برادر عرب! سه سؤال می‌پرسم و در برابر هر جواب مثبت، یک سوم قرضت را می‌پردازم.عرب بی نوا به تمام سؤالات حضرت پاسخ صحیح دادو هزار دینار را گرفت و با تمام ثنا و خوشحالی راهی خانه گشت. (۱)

۲ - حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام برای تجلیل علم و معلم، «عبدالرحمن سلمی» را که معلم یکی از بچه هایش بود، به خانه اش دعوت کرد و مجلس با شکوهی تشکیل داد و در حضور مردم ضمن قدردانی از آموزگار، هزار  دینار از جنس طلا، هزار دست لباس مرحمت کرد و دهانش را پر از در و جواهر نمود و... برخی از حاضران، نسبت به این رویه اعتراض کردند! حضرت فرمود: عطای مادی من، در برابر عطای فرهنگی معلم، کم است! سپس اشعاری در این باره سرود . . .(۲)

۳-حسین بن علی علیه‌السّلام در یکی از سال‌ها در موسم حج، در سرزمین عرفات غرق در عبادات و مناجات بود و اشک چشمش فرو می‌ریخت. در این اثنا، یکی از شیعیان به حضور رسیده، یک سؤال شرعی را مطرح ساخت. آن حضرت توجه خود را به وی معطوف داشته، به آموزشش پرداخت و نشان داد: در صحرای عرفات که زمان عبادت و مناجات بود، آموزش علم و فرهنگ مقدم است. (۳)

۴-امام حسین علیه‌السّلام مردی پرتلاش و پرکار بود و از نظر مال و منال بسیار متمکن و ثروتمند بود؛ ولی ثروت دنیا ذره‌ای در دل او نفوذ نداشت و هرگز تحت تاثیر قرار نگرفت و همانند فقرا و نیازمندان زندگی کرد و....او بارها به دیگران کمک مالی نمود، قرض هایشان را پرداخت کرد و در یک مورد به شخص مقروض که پناه آورده بود، هزار راس گوسفند و هزار دینار طلا مرحمت کرد؛ اما در زندگی شخصی گرفتار تکلف نبود، بر سر سفره افطارش فقط «سویق» داشت و آن را خورشت می‌نمود.  (۴)

۵- «انس بن مالک»  از یاران و خدمتگزاران پیامبر می‌گوید: در خدمت حسین بن علی نشسته بودم که یکی از کنیزان وارد شد و شاخه گلی به محضر آن حضرت تقدیم کرد. آن بزرگوار، بی درنگ، خطاب به کنیز فرمود: تو اینک در راه خدا آزادی! «انس» گفت: ‌ای فرزند پیامبر! به همین آسانی او را آزاد می‌کنی؟ مگر این شاخه گل چقدر ارزش دارد؟ فرمود: خداوند ما را چنین تربیت کرده است. خود در قرآن می‌فرماید: «واذا حییتم بتحیة فحیوا باحسن منها او ردوها؛هرگاه کسی به شما نیکی کرد، شما نیز بهتر از آن و اقلا مثل آن را انجام دهید»(۵)

اکنون وقتی یک انسان با دیده انصاف و وجدان الهی به این سیره ی پر از نور و خدمت به  فرهنگ انسان و انسان دوستی می نگرد ، در می یابد که شخص حسین بن علی ، امام و حجت سوم شیعیان (ع) نه فقط امام و یا مورد احترام و ستایش یک آیین و مذهب بلکه ، مورد تقدیر و تمجید تمام ملل و نحل در گستره عالم هستی می باشد و هر کس که خود را آزاده و یا رهرو آزادگی و حریّت می داند بی شک اسوه و الگوی خویش را کسی جز حسین بن علی قرار نمی دهد.

آن بشری که با دید بسیط و عمیق خود حتی کنیز و یا خدمتکار خویش را مانند پادشاه یک مملکت مورد احترام قرار داده و حق و حقوقی برای او قائل است و از همه اینها گذشته از در لطف و مهر و عطوفت با وی برخورد می کند ، تنها حسین بن علی و فرزندان بزرگوار اویند. پس چقدر مسلمین عموما و شیعیان خصوصا باید سر خود را به افتخار بالا بگیرند و به این تتتاج سر بشریت مفتخر باشند!

پی نوشت:

۱- جلاء العیون شبر، ج۲، ص۲۸ / چاپ فرانس

۲-سفینه البحار ج۱ / چاپ ذوی القربی قم -ص۶۰۹

۳-کنزالعمال، ج۱۰، ص۱۳۲، ح۲۸۶۵۷ /چاپ قاهره

۴- شرح ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۴۹ / چاپ نجف

۵- کشف الغمة، ج۲، ص۳۱./ قم