به گزارش خبرنگار مهر، مدیرکل دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان محیط زیست صبح امروز در نشست بیست و هشتم گفتگوهای پردیسان که دفتر مشارکت سازمان محیط زیست با موضوع «محیط زیست، احیا یا احتضار» و با حضور احسان شریعتی و کاوه مدنی برگزار می‌شود، گفت: در سرزمینی صحبت می‌کنیم که رکورد نشست زمین را دو بار شکسته است. یکی تهران با ۳۶ سانتی‌متر و ۹۰ برابر حد بحرانی و دیگری در استان فارس با ۵۴ سانتی متر در سال ۱۴۰ برابر حد بحرانی که نشانگر وضعیت نشست زمین در ایران است.
محمد درویش افزود: الان فقط در کرمان یزد سمنان اصفهان و فارس یا خراسان و سیستان و بلوچستان با بحران نشست زمین رو به رو نیستیم. نشست زمین در دامنه‌های سهند و سبلان هم گریبان ما را گرفته است. در سرچشمه‌های کوهرنگ در خان میرزا و در حاصل خیزترین دشت همدان فامنین گریبان ما را گرفته است. در پنج سال گذشته چهار میلیون از یگانه درخت اندمیک کره زمین که فقط در ایران رویش می‌کند از دست داده‌ایم. چیزی از گاوخونی بختگان دشت ارژن و تالاب‌های دیگرمان باقی نمانده است. در قلمروی به وسعت صد میلیون هکتار میزان افت سطح آب زیرزمینی به ۲ متر و بیشتر رسیده است.
مجموع گونه های جانوری ایران از وقتی سازمان محیط زیست ایران کلنگش به زمین خورد یعنی ۱۲ بهمن ۱۳۵۰ که ۱/۳ میلیون تخمین زده می‌شد امروز همه و همه روی هم به کمتر از ۱۱۰ هزار رسیده است یعنی ۹۰ درصد اندوخته جانوری را از دست داده‌ایم.
از منظر آلودگی هوا خوش‌بینانه‌ترین برآوردها نشان می‌دهد دست کم ۳۵ هزار نفر در سال جان خودشان را به دلیل آلودگی هوا از دست می‌دهند.
روندهای ما مثبت نیست. در میان این روندهای به شدت کاهنده بارقه‌هایی از امید وجود دارد. شاهد اینیم که در منصورآباد رفسنجان جمعیت وحوش به بیش از هزار راس رسیده در حالی که ۶ سال پیش این عدد حدود ۲۰ راس بود.
می‌بینیم که گروهی از مردم سلحشور وطن‌مان تلاش کردند پرچم یکی از تالاب‌های استان فارس را زنده نگه دارند و ماهی گورخری که مدت‌ها از آن گزارشی نداشتیم دوباره مشاهده شود.
غاز پیشانی سفید کوچک بعد از نیم قرن در گندمان دیده می‌شود و شاهد بیداری محیط زیستی در میان ایرانیان هستیم. ۸۰ هزار نفر از اهالی زنجان به خیابان می‌آیند تا یک بحران محیط زیستی را ریشه‌کن کنند. مردم آبپخش در تنگستان به خیابان می‌آیند تا جلوی کلنگ‌زنی یک واحد پتروشیمی را بگیرند و بگویند ما توسعه ناپایدار نمی‌خواهیم.
مردم ایران کمربند انسانی تشکیل می‌دهند تا خلیج فارس که این روزها مورد هجمه بالاترین مقام کاخ سفید قرار گرفته را حفظ کنند.
ما هنوز خانه‌ای که بالزاک در آن متولد شده و نیمکتی که ویکتور هوگو بر آن نشسته را در اروپا محفوظ می‌داریم. علی شریعتی می‌پرسد واقعاً ارزش چیست؟ خودمان چگونه ارزش‌هایمان را حفظ می‌کنیم.
ما در خت‌افکن نه‌ایم آن‌ها گروه دیگرند
با وجود صد تبر یک شاخ بی‌بر نشکنیم
اما منزل وحشی بافقی در بافق برای ساخت سرویس بهداشتی یک ساختمان تخریب می‌شود.
نظر شما