پوشش نامرئی با کمک نانو ساختارها ساخته شد

به گزارش خبرگزاری مهر، این تحقیق از سوی محققان دانشگاه های Duke  و Sensor metrix  و دانشگاه Imperial  کشور انگلستان انجام شده است.

David R Smith  از دانشگاه Duke  در خصوص این تحقیق گفت : با استفاده از خواص مواد پیچیده، این پوشش قادر است خود و اشیاء داخل خود را پنهان کند و وقتی از بیرون به آن نگاه می‌شود خالی به نظر می‌رسد. این پوشش، انعکاس نور از سطح و سایه خود را کاهش می دهد.

این پوشش از 10 حلقه متحدالمرکز دو بعدی تشکیل شده که به وسیله 6 پره شعاعی به هم متصل شده‌اند. این ساختار از کامپوزیت Durion  فیبر شیشه ای تقویت شده با پلیمر PTFE   ساخته شده که لایه های مسی به ضخامت 17 میکرون درون آن کار گذاشته شده است. مس درون ارتعاش دهنده دارای الگوهای حلقوی شکل روی خود است.

اسمیت معتقد است این پوشش بر خلاف دیگر شبه مواد نیازمند یک تغییر تدریجی در خواص خود در هنگام تغییر محل است و‌ رسیدن به یک تنوع در خواص مواد یکی از مهمترین دستاوردهای این طراحی بوده است.

این تیم از این پوشش برای پنهان کردن سیلندرهای مسی با شعاع 25 میلی متر از پرتوهای پهن میکروویو استفاده کرد. بررسی پرتوها نشان داد که امواج در جلوی پوشش از هم جدا شده و پس از عبور از اطراف آن در آن سوی پوشش دوباره به هم متصل می شوند.

David Schuring  از دانشگاه Duke  معتقد است، در نگاه اول یک خمش در فضا به نظر می ‌رسد ، درست شبیه زمانی که نقطه ای روی یک تکه از پوشش فشار داده می شود، آن قسمت خم می‌شود اما نخ های آن پاره نمی‌شود.

به اعتقاد وی نور و یا دیگر امواج الکترومغناطیسی پوشش را احاطه کرده و الیاف آن را پنهان نگه می‌دارند، در نتیجه چیزهایی که درون آن قرار دارند با نور یا امواج تماس نداشته و از معرض دید پنهان نگه داشته می‌شود.

این محقق خاطرنشان کرد : آنچه که ما در این پروژه به آن رسیدیم پوششی بود که فقط در یک طول موج خاص نامرئی بود، در صورتی که بخواهیم پوششی داشته باشیم که به چشم انسان نامرئی باشد باید در تمام طول موج مرئی بین 400 تا 700 نانومتر نامرئی باشد.

فناوری پوشش نامرئی این گروه می‌تواند با فرکانس‌های باند برخی از دستگاه های مخابراتی مطابقت داشته باشد .  به گفته اسمیت در حال حاضر این فناوری کاربردی نشده است.

این تیم در حال ساخت نسخه پیشرفته تر این پوشش دو بعدی است تا بتواند انعکاس و سایه ‌افکنی کمتری در پی داشته باشد. همچنین آنها درصدد ساخت نمونه سه بعدی آن هستند.  نتایج این کار در Science Express منتشر شده است.