مستندهای عطارپور در کانون فیلم نور نقد شد

به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای این برنامه که شب گذشته در کانون فیلم نور برگزار شد، طوسی درباره وضعیت سینمای مستند در ایران گفت: "سینما از نگاه اول و شکل گیری ابتدایی با مستند آغاز شد، اما متاسفانه در شرایط سینمای کشور ما نتوانست راه خود را درست بپیماید. البته این موضوع به نظر من از یک طرف به فرهنگ کشور و از طرف دیگر به مسئولان و مدیران هنری ما برمی گردد."

عطارپور نیز در ادامه در این باره توضیح داد: "وضعیت سینمای مستند حاصل اتفاقاتی است که در بخش فرهنگ کشور ما افتاده است. این نوع سینما از نظر چرخه اقتصادی زیر نفوذ سینمای داستانی است. البته سینمای مستند اصولا وابسته به مراکز دولتی است. در کشور ما نیز وضع این نوع سینما به همین صورت است. مستند در ایران از نهادهای دولتی یا ارگان های مربوط به دولت حمایت می شود."

وی در ادامه افزود: "البته در این چند سال اخیر سینمای مستند نسبت به سال های اول انقلاب تکان خورده است. شالوده شکنی در این نوع سینما در سال های اخیر امیدوارکننده است. فضاها، وسایل و ابزارهای جدید در سینما موجب پیشرفت در مستند شده است. نوع نگاه نسل جدید فیلمسازان علاقمند به این سینما نیز تغییراتی را به وجود آورده است."

این فیلمساز و تهیه کننده سینمای مستند درباره مخاطبان این گونه سینمایی گفت: "مردم تقاضای معناداری برای سینمای مستند ندارند. اما برای سینمای داستانی همیشه در هر سطحی تقاضا از طرف مخاطبان وجود دارد. وقتی هم فرهنگ توجه به سینمای مستند عمیق نیست، اختصاص سالن سینمایی نیز به آن معنایی نخواهد داشت."

طوسی در ادامه این نشست درباره مستند "پرنیان" گفت: "این فیلم مورد استقبال جشنواره ها قرار گرفت و می توان از آن به عنوان یکی از آثار شاخص مستند یاد کرد. عطارپور سعی کرده دیدی متفاوت را به این نوع سینما تزریق کند و در کنار استفاده از نشانه های همیشگی سینمای مستند، شالوده شکنی در ساختار آن انجام دهد. این کار وی نوعی تزریق نگاه مستقل و جدید به سینمای مستند است."

عطارپور در پاسخ به سئوالی مینی بر استفاده وی در ساخت "پرنیان" از فیلم "تپه های قیطریه" به کارگردانی پرویز کیمیاوی افزود: "ممکن است "پرنیان" مشترکاتی با "تپه های قیطریه" داشته باشد، اما من این فیلم را پس از ساختن "پرنیان" دیدم. به هر حال من فکر می کنم که این فیلم تفاوت هایی با کار کیمیاوی دارد. فیلم این کارگردان با اینکه اثری تاثیرگذار است، من را زیاد شیفته خود نکرد که بخواهم از آن الهام بگیرم."

طوسی در ادامه درباره فیلم "از شمس تا شمس" دومین اثری که از این کارگردان به نمایش گذاشته شد، گفت: "دغدغه فکری این کارگردان در آثارش همیشه جبر و اختیار است و این موضوع در "از شمس تا شمس" به خوبی نشان داده می شود. این فیلم در مقایسه با "پرنیان" از وسواس و انگیزه خاصی برخوردار نیست."

عطارپور هم ساخت "از شمس تا شمس" را یک اعتراض دانست و گفت: "این فیلم به نوعی اعتراض به هویت و شکل پرداختن به این شخصیت هنری در کشور ما بوده است. مولانا متعلق به حوزه فرهنگی ایران است، در صورتی که ترک ها آن را با نصیب خود کرده اند. این بی اعتنایی به مولانا در کشور ما من را رنج می داد و خواستم با ساخت این اثر کمرنگ شدن حضور این هنرمند پارسی را به تصویر بکشم."

این کارگردان سینمای مستند با مقایسه "پرنیان" و "از شمس تا شمس" گفت: "من فیلم دوم را به عنوان یک مستند گزارشی ساخته ام. حرکت مولانا و سفر دوربین به مکان هایی که این هنرمند در آنجا زندگی می کرده بهانه ای بود تا به مقایسه بین ملیت ها را بپردازم. این سماع که در فیلم دیده می شود حرکات نمایشی است که ریشه ایرانی دارد. البته این فیلم یک بخش از یک مجموعه چهارقسمتی است."