بازدیدکنندگان ذی‌نفعان موزه‌ها هستند/ لزوم نگاه جهانی ایکوم

آن لیاشون متخصص حوزه تاریخ، موزه و موزه‌شناسی در کشور چین درباره فعالیت‌های ایکوم به خبرنگار مهر گفت: ایکوم سازمان و تشکیلاتی است که وجهه اروپایی-آمریکای شمالی دارد و اگر می‌خواهد نهاد بین‌المللی باشد و در مجامع بین‌المللی حضور پیدا کند باید به همه ملاحظات بین‌المللی نیز توجه کند. مسیری که ایکوم پیش می‌رود این است که در اجلاس‌ها به خصوص اجلاس‌های آسیاپاسفیک که در آنها نهادهای تصمیم‌گیر حضور دارند، هر کسی از هر کشوری که عضو است و در این برنامه‌ها شرکت می‌کند، تنها به فکر کشور خود نباشد بلکه ما خود را نماینده کشورهای آسیایی و پاسفیک می‌دانیم. این نگرش من نسبت به ایکوم به عنوان موزه شناس است.

وی گفت: ایجاد پل و ارتباط بین مردم و فرهنگ‌ها در قسمت‌های مختلف دنیا وجود دارد و متنوع است با همین نگرش است که دنبال کردیم که بگوییم که چرا فقط مرکز آموزش ایکوم باید در مقر اصلی آن در پاریس باشد لذا ابتکار عمل به خرج دادیم و مرکز آموزش موزه در چین را ایجاد کردیم. نزدیک‌ترین دوره آموزشی در فصل بهار و پاییز هست و هر بار از هر کشور اسیایی یک نماینده حضور دارد. از ایران هم می‌توانند حضور پیدا کنند.

 رئیس کمیته ملی موزه‌های چین که ده هزار و ۲۰۰ عضو در زیرمجموعه خود دارد گفت: موزه‌داران در چین باید از همکاران ایرانی خود نحوه ارتباط و تعامل با مخاطب را یاد بگیرند. در جامعه ما بحث مشارکت در حوزه فرهنگ و هنر و موزه بسیار مهم است. نگاهی که به بازدیدکنندگان از موزه می‌شود این طور نیست که آن‌ها فقط ویزیتور و مصرف‌کننده تولیدات و محصولات باشند بلکه باید کسانی که از موزه‌ای بازدید می‌کنند به عنوان ذی نفعان بخش موزه به حساب آیند. بنابراین یکی از راهبردهایی که مدنظر ماست این است که بین کسانی که از موزه بازدید می‌کنند و کسانی که آن را اداره می‌کنند تعامل برقرار کنیم.

وی افزود: اگر مردم در زندگی روزمره خود موضوع قابل اهمیتی نداشته باشند به موزه هم علاقه‌ای نخواهند داشت. باید در زندگی عادی‌شان موضوع قابل توجهی باشد که از آن رهگذر هم به سراغ موزه بیایند. در چین ما هر سال یک بار یک مقوله‌ای را راه می‌اندازیم و آن اینکه موزه‌هایی که نوآوری کرده اند را انتخاب می‌کنیم.

لیاشون افزود: یکپارچگی،  تلفیق کردن و مشارکت و تعامل حوزه‌های مهمی‌هستند که ما روی آنها تاکید داریم. ما مشارکت عمومی‌را در سطوح مختلفی طبقه بندی کرده ایم یک مدل، مدل مشارکت ملموس و نزدیک است و سیاست و راهبردی که به کار برده می‌شود این است که اصلا به چیزی دست نزنید ولی ما می‌گوییم دست بزنید و در سطح دوم این است که فکرتان را متمرکز کنید. حداکثر فرصت را به بازدیدکننده بدهید که تعامل برقرار کند و مشارکت داشته باشد و سطح بعدی هم این است که با دل و تمام وجودتان آن موضوع را در موزه درک کند. در واقع این به معنای آن است که موزه این توانمندی را دارد که افراد را به لحاظ احساسی به موزه متصل کند.