سعید مافی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: دودکش نخستین مؤلفه خروج گازهای سمی ناشی از احتراق وسایل حرارتی است و هر گونه نقص در سیستم آن، تأثیر قابل توجهی در بروز حوادث گازگرفتگی دارد.
وی با تأکید بر اینکه قطر لوله دودکش باید بزرگتر یا مساوی خروجی کوره وسایل حرارتی باشد، افزود: گاهی اوقات مشاهده می شود که به علت کوچک بودن دهانه ورودی دودکش، از لوله تبدیل با قطر کمتر استفاده می شود که به دلیل ایجاد یک مقاومت در مسیر جریان هوای گرم و محصول حریق، بخشی از گاز منوکسید کربن از دودکش پس زده شده و از طریق منافذ کوره و لوله یه فضای ساختمان برمی‌گردد.
مدیر آموزش سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری قزوین خاطرنشان کرد: نکته دیگر اینکه دودکش باید دارای شیب مثبت باشد؛ یعنی جهت دودکش رو به بالا باشد، نه به سمت پایین؛ همچنین نصب افقی دودکش به فاصله طولانی و اجرای پیچ و خم و استفاده از زانویی زیاد در مسیر آن، غیر استاندارد است.
مافی با بیان اینکه به هیچ وجه نباید از لوله‌های آکاردئونی به عنوان لوله وسایل حرارتی استفاده شود، تصریح کرد: این لوله ها به مرور زمان مقاومت خود را از دست داده و دچار افتادگی و شیب منفی می‌شود که در نهایت باعث برگشت گازهای ناشی از احتراق به فضای سکونت خواهد شد.
وی افزود: همچنین با گذشت زمان و بر اثر حرارت و گذر هوای گرم از داخل لوله های آکاردئونی، سوراخ های بسیار ریزی در این لوله ها ایجاد می شود که اگرچه ممکن است قابل دیدن نباشد ولی گازهای سمی کربن مونواکسید از طریق این سوراخ ها کم کم وارد فضای خانه شده و باعث مسمومیت و گازگرفتگی افراد می شود.
مدیر آموزش سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری قزوین با اشاره به اینکه جنس دودکش های داخل دیوار باید از مصالح مقاوم بوده و به صورت مشترک و انشعابی کار شده باشد، اضافه کرد: بارها دیده شده که برای تخلیه دود حاصل از موتورخانه، یک دودکش بزرگ در ساختمان تعبیه شده و از هر طبقه هم یک انشعاب به این دودکش متصل شده است که این کار خطرناک بوده و دلیل برخی از حوادث گازگرفتگی در سال های اخیر، همین انشعابات مشترک دودکش هاست.
مافی مقاوم نبودن مصالح و عدم یکپارچگی دودکش های داخل دیوار را از دیگر دلایل وقوع حوادث گازگرفتگی خواند و تصریح کرد: گاهی اوقات دیده شده که لوله های سیمانی را داخل دیوار روی هم چیده و روی آن را با موادی مانند گچ و ... پوشانده اند که به مرور زمان و بر اثر انبساط و انقباض ناشی از گرما و سرمای هوا، ترک هایی در مسیر پوشش لوله ها ایجاد شده و گاز مونواکسید کربن از این طریق به داخل اتاق‌ها نفوذ کرده و حادثه گازگرفتگی اتفاق افتاده است.
وی ادامه داد: بعضی مواقع افراد به دلیل نبودن دودکش در ساختمان، لوله بخاری را از پنجره یا دیوارهای جانبی به بیرون می کشند که کار اشتباه و خطرناکی است و امکان دارد محصولات احتراق و گازهای سمی به دلایل مختلفی دوباره به داخل وسیله حرارتی و در نهایت فضای ساختمان پس زده شود.
مدیر آموزش سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری قزوین در صورت اجبار و نصب لوله از طریق پنجره باید به ازای کشیدن هر یک متر لوله افقی، سه متر لوله عمودی نصب شود و انتهای دودکش از دیوار جانبی پشت بام حداقل ۶۰ سانتی متر بالاتر و مجهز به کلاهک H باشد.
مافی با توصیه به شهروندان مبنی بر خودداری از قرار دادن سر دودکش در ظرف آب گفت: این کار هیچگونه منطق علمی ندارد و محصولات احتراق نه جذب آب می شود و نه در آن حل خواهد شد؛ بلکه با این عمل قطعا گازهای سمی در محیط سکونت پخش و سبب مسمومیت و مرگ افراد می شود.
وی یادآور شد: تجهیزات و وسایل حرارتی غیراستاندارد هم می تواند منجر به بروز حوادث گازگرفتگی شود؛ به ویژه در محیط های کارگری یا خانه های دانشجویی به دلیل استفاده از وسایل گرمایشی مانند اجاق گاز برای تأمین گرما احتمال وقوع این حوادث بیشتر است.
مدیر آموزش سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری قزوین ضمن پیشنهاد نصب دستگاه هشداردهنده گاز مونواکسید کربن در نزدیکی محل استقرار وسایل حرارتی گفت: با نصب این دستگاه اگر اشکالی در سیستم دودکش ها یا وسایل حرارتی ایجاد شود، افراد پیش از آنکه دچار گازگرفتگی شوند، از انتشار گازهای سمی در محیط خانه آگاه می شوند و از حادثه نجات خواهند یافت.
نظر شما