عضو گروه مولفان مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی درگفتگو با خبرنگار مهر، افزود : ایرانیان مردمان فرهنگ پرور و کتاب دوستی هستند و عادت به ایجاد کتابخانه خصوصی در میان بسیاری از اهل فرهنگ وجود دارد ، اما سرنوشت کتابخانه های خصوصی محققان و اهل فرهنگ گاهی تاسف بار و گاهی خوشحال کننده است .
وی افزود : وقتی می شنویم یک استاد دانشگاه یا ورثه یکی از اهالی فرهنگی کتابخانه ای خصوصی را اهدا می کند این نوید را می شنویم که دیگر اهل تحقیق هم می توانند از مزایای آن استفاده کنند .
این پژوهشگر خاطرنشان کرد : دربرخی موارد هم خبرهای تاسف باری ازافتادن کتابخانه خصوصی یکی از اهل فرهنگ به دست دلالها را می شنویم که اصلا خوشایند نیست . به درستی مشخص نیست که گنیجنه های فرهنگی چه سرنوشتی پیدا می کنند . در طول سالها خطر دلالها و سودجویان برای این کتابخانه ها از حوادث طبیعی بیشتر است .
وی در ادامه گفت : به عنوان مثال " نصرالله تقوی " مجموعه بی نظیری داشت که در طول سالهای حیات خود گردآورده بود . در این مجموعه رقعه های خطی با ارزشی نگهداری می شد که در نوع خود بی نظیر بود در میان رقعه های او نسخه های خطی کلهر و دیگر خوشنویسان ایرانی نگهداری می شد که مشخص نیست بعد از درگذشت او بر سر آن چه آمده است .
عبدالحسین آذرنگ یادآور شد : اساتیدی که کتابخانه های خود را برای استفاده دیگران وقف عام می کنند و یا در اختیار دیگران قرار می دهند ، در واقع اقدام فرهنگی انجام می دهند که همیشه درخاطر دانشجویان و اهل فرهنگ باقی می ماند .
وی افزود : تاسف بارترازهرچیزآن است که نویسنده ، محقق یا اهل فرهنگ براثرعسرت بخواهند کتابخانه شخصی خود را به فروش برسانند. اگر وضعیت معیشیتی اهل فرهنگی مناسب باشد آنان هرگزدست به چنین اقدامی نمی زنند و مجموعه هایی که در طول سالها جمع آوری شده و نیاز یک پژوهشگر است از بین نخواهد رفت .
آذرنگ گفت : حفظ ارتباط ارگانیک کتابخانه های شخصی در برخی موارد از اهمیت زیادی برخوردار است . مثلا کتابخانه " مجتبی مینوی " از چنان اهمیت والایی برخوردار است که مشتمل بر 16 هزار جلد کتاب در حوزه مطالعات تاریخ و ادبیات ایران است که هر دانشجویی می تواند برای تز دکتری خود از آن استفاده کند و اگر ارتباط این کتابخانه به همر بخود و منابع آن پراکنده شود به این مجموعه لطمه وارد می شود .
نظر شما