خبرگزاری مهر، گروه استانها – بهنام عبداللهی: «مترو تبریز نقشه شومی دارد»؛ این را پیرمرد بازنشسته‌ای می‌گوید که هرروز وقتی خسته از بازار برمی‌گشت، خستگی‌اش را در نیمکت‌های بتنی فضای سبز مقابل استانداری آذربایجان شرقی بر جای می‌گذاشت و زیر سایه درختان همیشه سبز کاجش، نفسی تازه می‌کرد.
پیرمرد تنها نیست، هم‌سن و سالانش، تمام آن‌هایی که خط دو مترو تبریز از میان زندگی‌شان می‌گذرد، این نظر را دارند. مترویی که هنوز به راه نیفتاده، چندین و چند اصله درخت را راهی آن دنیا کرده است!
فضاهای سبزی که قربانی قطار آهنی شدند
کارگرانی که قرار بود خط دوم مترو تبریز را بسازند، بجای کلنگ و بیل و...، تبر به دست‌شان گرفتند. اول درختان پارک حاشیه‌ای باغمیشه، بعد فضای سبز میدان فهمیده، این‌روزها هم کل درختان رفیوژ میانی خیابان عباسی تبریز از بیخ کنده شدند، تا راه باز شود، برای عبور مترویی که قرار است وسیله‌ای باشد برای حمل و نقل عمومی، برای کاهش ترافیک، برای دودشدن هوای دودآلود تبریز...!
چندماه قبل هم فضای سبز روبروی استانداری آذربایجان شرقی که بسیاری از مردم شهر آن را می‌شناختند و روزهای بسیاری خستگی‌شان را در آن پارک کوچک و در سایه درختانش جا گذاشته بوند، نابود شد. چندماه قبل‌تر هم پارک حاشیه‌ای قره‌آغاج با تمام درخت‌هایش، نصف پارک آخونی و... همه از میان رفتند تا مانع عبور قطار شهری تبریز نشوند.
باتوجه به آمار استخراج‌شده از سالنامه‌های آماری تبریز، مشهد و اصفهان؛ برای هر تبریزی ۶متر مربع سرانه فضای سبز موجود می‌باشد درحالی که برای هر اصفهانی ۲۵متر مربع موجود است و استاندارد سرانه فضای سبز، ۲۹ متر مربع برای هر فرد می‌باشد.
حالا ساخت و اجرای خط دوم مترو تبریز، در پی خط اول آن که گرد و غبار حاشیه‌ای کمی به پا نکرده بود، به راه افتاده و ساخت ایستگاه‌های آن در نقاط مختلف شهر تاکنون، باعث نابودی فضای سبز و درختان زیادی شده است. درختانی که صدایشان از حنجره مردم درمی‌آید.
شهروندان تبریزی از این موضوع ناراحت هستند و خواستار آن شده‌اند که هرچه زودتر ماجرای نابودی یک به یک پارک‌های تبریز، به یک‌باره به اتمام برسد.
من هم مخالفم!
رئیس سازمان فضای سبز شهرداری تبریز با مردم ابراز همدردی می‌کند: «من هم مخالف این هستم که درختان و فضای سبز در جریان ساخت خط دوم مترو از بین بروند و از طرفی دیگر بیش‌ترین فشار در این‌باره روی من تحمیل می‌شود. ۷۰اصله درخت از بین رفته درحالی که بنظر من یک درخت هم نباید آسیبی ببیند.»
جبران می‌کنیم!
حسن‌زاده به خبرنگار مهر توضیح می‌دهد: «در بحث مترو مسئله این است که ایستگاه‌ها در کجا اجرا شوند و کمیسیون ماده ۵ که استاندار در راس آن است به ما اجازه می‌دهد که از فضاهای عمومی برای ساخت ایستگاه استفاده کنیم به شرطی که به همان تعداد در محلی دیگر درخت بکاریم.»
کاشت درخت‌های جایگزین در مکان‌های دور از شهر و دور از دسترس مردم، هیچ‌وقت زیبایی و کارایی فضای سبز وسط شهر را نخواهد داشتاو قول می‌دهد که نابودی درختان طی یک سال جبران می‌شوند: «مخالف واژه انتقال هستم. بهتر است بگویم تا یک سال در محلی به نام آرپادره‌سی درختانی می‌کاریم و فضای سبز جدیدی احداث می‌کنیم بلکه آسیب‌های رسیده به فضای سبز شهرمان جبران شود.»
مدیرعامل سازمان فضای سبز شهرداری تبریز از مردم دعوت می‌کند که به صورت عینی از کاشت درخت‌های جایگزین دیدن کنند.
کاشت درخت‌های جایگزین در مکان‌های دور از شهر و دور از دسترس مردم، نه تنها نخواهد توانست در پاکسازی هوای تبریز مثمر ثمر واقع شود، بلکه دیگر هیچ‌وقت زیبایی و کارایی فضای سبز وسط شهر را نخواهد داشت.
درختانی که می‌توانستند حال بد شهر را به جان بخرند، جان به جان آفرین تسلیم کرده‌اند!
خط یک مترو تبریز به دلیل اینکه بیش‌تر زیرزمینی بود، چندان مشکلی به وجود نیاورد اما خط دو این مترو دقیقا از بافت فشرده شهر عبور می‌کندبهبود شرایط بیوکلیماتیک در شهر ، کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی‌های صوتی، جلوگیری از پدیده جزیره گرمایی، افزایش رطوبت نسبی، تعدیل دما، جذب غبار و ذرات معلق در هوا و کارکردهای روانی، از جمله ویژگی‌های مثبت وجود فضای سبز و درختان در شهرها محسوب می‌شوند.
تبریز در روزهای اخیر به صورت پی‌درپی آلوده‌ترین شهر ایران می‌شود و همین موضوع باعث شده مدارس این شهر ۴روز متوالی تعطیل باشند. هرچند این آلودگی علل متعدد و مختلفی دارد، اما بی‌شک حضور درختان در این آشفته‌بازار آلودگی می‌تواند مسکن خوبی برای شهروندان باشد.
فریدون بابایی‌اقدم عضو شورای شهر تبریز از دلایل نابودی فضای سبز شهر به دست خط دو مترو سخن به میان می‌آورد: «خط یک مترو تبریز به دلیل اینکه بیش‌تر زیرزمینی بود، چندان مشکلی به وجود نیاورد اما خط دو این مترو دقیقا از بافت فشرده شهر عبور می‌کند و همین باعث می‌شود که برای ساخت ایستگاه‌های آن در نقاط مختلف شهر و مکان‌یابی درست و دقیق دچار مشکلاتی شویم.»
«بسوزد پدر بی‌پولی» در ابعادی شهری
او با ناگزیر خواندن شهرداری تبریز از ساخت ایستگاه‌های مترو در فضاهای سبز به خبرنگار مهر می‌گوید: «شما می‌دانید شهرداری تبریز وضع مالی خوبی ندارد و اگر داشت می‌توانست به جای مکان‌های عمومی مثل پارک‌ها، املاک خصوصی واقع در خط مترو را خریداری کند که این‌همه مورد هجوم و نارضایتی مردم و گروههای حامی محیط زیست نباشیم.»
رئیس کمیسیون شهرسازی شورای شهر تبریز از مخارج ۴هزار و ۵۰۰میلیاردتومانی خط دو مترو تبریز سخن به میان می‌آورد. او همچنین راه‌حل کمبود پول را پیش‌برد پروژه به صورت مشارکتی عنوان می‌کند. راه‌حلی که عملی نشده، و درختانی که دیگر نیستند.
مترو تبریز هنوز به ایستگاه آخر خود نرسیده است. مترویی که قرار بود روزهای پاک و خبرهای خوب با خودش بیاورد، حالا درختان شهر را می‌برد به دنیایی دیگر؛ به دنیایی که از تبریز دور است. به این فکر می‌کنم که وقتی مترو راه بیفتد، چه صحنه‌های غم‌انگیزی پشت پنجره‌هایش نقش خواهد بست، چه سوت‌های غمگینی خواهد کشید؛ بخاطر تمام مسیری که به بیراهه رفته است.
نظر شما