بسیاری از شروح الهیات شفا در مکتب اصفهان نگاشته شده اند

به گزارش خبرنگار مهر، در دومین روز از همایش مکتب حکمی هنری اصفهان که عصر دیروز در موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران برگزار شد، دکتر سید صدرالدین طاهری، استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی، درباره "موقعیت الهیات شفا در حکمت متعالیه و مکتب اصفهان" سخنرانی کرد.

دکتر طاهری به تعدد شروح کتاب الهیات شفای ابن سینا در قرون دهم و یازدهم هجری اشاره کرد و گفت: از میان 24 شرح این کتاب در 18 مورد در مکتب اصفهان نگاشته شده است که مهمترین آنها یکی حاشیه آقاحسین خوانساری و دیگری شرح ملاصدراست.

وی با بیان این که بسیاری از این شروح در کتابخانه ها خاک می خورند از کم توجهی به این میراث فکری فلسفی ابراز ناراحتی کرد.

دکتر طاهری دلایل پیشرفت صدرا را گذشته از نوآوریها ارزش اخلاقی او و هوشمندی او در انتساب مسائل جدید خود به گذشتگان دانست و گفت: امروز باید مسائل فلسفه او را یکی یکی مورد بازنگری و نقد قرار دهیم و از سطح شعار بالاتر رویم.

پس از دکتر طاهری، محمد علی مدرس مطلق به ارائه گزارشی درباره "معرفی فیلسوفان مکتب اصفهان" پرداخت.

وی دلیل روی آوردن به فلسفه غرب را تنوع این فلسفه دانست و گفت: در فلسفه اسلامی به گونه ای بحث می شود که گویی تنها فلسفه ملاصدرا ارزشمند است.

وی از نادیده گرفته شدن مکتب ملارجب علی تبریزی از شاگردان میرفندرسکی ابراز ناخرسندی کرد و گفت: بنده با سخنان دکتر اعوانی موافقم که مکتب اصفهان را مربوط به دوره ابن سینا می داند. ضمن آن که در اصفهان دو قبر به نام ابن سینا هست یکی در بازار و دیگری در محلی پشت مسجد شیخ لطف الله که محل مدرسه شیخ لطف الله بوده و امروز خراب شده است، در ضمن ابوعبدالله معصومی شاگرد بزرگ ابن سینا که رساله العشق خطاب به او نوشته شده و نسبتش به ابن سینا مثل ارسطو به افلاطون بوده، در اصل اصفهانی بوده است.

مدرس مطلق در سخنرانی بعد از ظهر خود نیز گفت: یکی از دلایل مهجور ماندن مکتب ملارجب علی تبریزی آن بوده است که پس از حمله افاغنه مدرسه این فیلسوف مورد حمله و تخریب واقع شده است که شاید دلیل آن رابطه شاه عباس دوم با این حکیم بوده است.

وی میرداماد را به عنوان موسس مکتب اصفهان دانست و گفت: میرداماد، میرفندرسکی و شیخ بهایی سه ضلع اصلی مکتب حکمی اصفهان بودند.

وی در پایان به برخی از حکمای متاخر این مکتب در عصر حاضر اشاره کرد و کسانی چون مرحوم حاج میرزا علی شیرازی، حکیم امامی و مرحوم مفید را از جمله این حکیمان نامید.