به گزارش خبرگزاری "مهر"، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز با بررسی وضعیت توسعه روستایی در کشور و جایگاه آن در برنامه چهارم توسعه افزود: با پذیرش این پیش‌شرط که «هدف از برنامه‌ریزی روستایی عمدتا دستیابی به توسعه است» و نیز با نگاهی تطبیقی به اهداف توسعه روستایی به معنای حقیقی آن و اهداف وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مرتبط، می‌توان به این حقیقت دست یافت که هیچ‌یک از وزارتخانه‌ها و سازمان‌های موجود، قادر به پوشش کامل اهداف گوناگون توسعه روستایی نیستند .
برهمین اساس، بهتر است سازمان توسعه روستایی – نظیر سازمان حفاظت محیط زیست و با قدرتی بالاتر از آن – تکوین یابد و این سازمان باید به گونه‌ای قدرتمند باشد که بتواند از دستگاه‌های اجرایی کار بخواهد و حتی بودجه این کار را نیز داشته باشد تا بتواند تصمیماتش را عملیاتی کند.
در صورتی که عملکرد هر سازمان یا وزارتخانه‌ای نظیر وزارت جهاد کشاورزی، نافی اهداف توسعه روستایی باشد، راهکارهای اجرایی مناسب برای بهبود عملکردها ارائه نماید و برای عملیاتی کردن این راهکارها از سازمان‌ها و وزارتخانه‌های موجود اقدامات لازم را خواستار شود.
در بخش دیگری از این بررسی با اشاره به نتیجه تحقیقات انجام شده آمده است: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که برنامه چهارم توسعه در ایران در راستای توسعه یکپارچه روستایی نبوده و بین توسعه روستایی به معنای واقعی آن با توسعه روستایی به معنای حقیقی آن تفاوت‌های بسیار زیادی وجود دارد و به همین دلیل پیش‌بینی می‌شود که این برنامه در کاهش توسعه نیافتگی روستایی کامیاب نباشد.
این نکته نیز قابل ذکر است که اگر چنانچه در برنامه‌های – پنجساله - آینده نیز مسیر توسعه یکپارچگی روستایی دنبال نشود، نه تنها در چشم‌انداز 20 ساله، نواحی روستایی به توسعه نخواهند رسید؛ بلکه آثار توسعه نیافتگی به سایر مناطق کشور از جمله فضاهای شهری نیز تسری پیدا خواهد کرد و باعث ایجاد اختلال در توسعه ملی خواهد شد.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی همچنین اهداف کیفی بلندمدت و آرمانی و اهداف کیفی و کمی بخش توسعه روستایی در برنامه چهارم را مورد بررسی قرار داد و در همین زمینه متذکر شد که وجود یک نوع کسستگی بین اهداف کمی و قابلیت‌ها و محدودیت‌ها بیانگر این نکته است که احتمالا قابلیت‌ها و محدودیت‌ها توسط عده‌ای و هدف‌ها توسط عدة دیگری تعیین شده‌اند و شاید به همین دلیل و دلایل دیگر همخوانی چندانی بین آنها وجود ندارد.
براساس پژوهش انجام شده در مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، تهیة برنامة جامع توسعة روستایی در یک وزارتخانة بخشی (sectoral) امکان پذیر نیست، زیرا توسعة روستایی دارای ابعاد گسترده‌ای است که مستلزم مشارکت نهادها و دستگاه‌های مختلف دولتی و غیردولتی است و به علاوه یک دیدگاه سرزمینی (Territorial) همراه با رویکرد همدیده‌بانی یا سیستمی را می‌‌طلبد که به نظر می‌رسد بدون تکوین سازمان توسعه روستایی، دستیابی به اهداف حقیقی توسعة روستایی، قابل تحقق نباشد.
نظر شما