خبرگزاری مهر - گروه جامعه، میلاد سعیدی: از ترویج تا تحکم مسئله سبک زندگی یک دهه ای است که لااقل در ایران جدی تر شده است و نظریه پردازان و سیاستمداران بیشتر از قبل در موردش به بحث و گفتگو می پردازند. مسئله سبک زندگی همچون سایر شاخص های اجتماعی مسئله ای است نیازمند زمان و بررسی چند بعدی و نه تک بعدی است و به نظر می رسد جنس این مسئله متفاوت از سایر مسائلی است که با بخشنامه وتبصره و قانون قابل حل باشد.
اساسا انسان در چارچوب زندگیش تبصره و بخشنامه پذیر نیست. اگر بخواهیم از دیدی آسیب شناسانه به این مسئله بنگریم که علی رغم طرح مبحث سبک زندگی چرا هنوز که هنوز است ما به سرمنزل مقصود نرسیده ایم باید گفت اولا این گونه مسائل را نمی توان با تحقیق دانشگاهی صرف جلو برد و برایش حکم داد ثانیا اصل حکم دادن در مسائل انتخابی بشر کار غلط و بیهوده ای است. ثالثا سبک مطالعات ملوک الطوایفی جاری در علوم انسانی ما راهگشا نیست زیرا در عصر مطالعات بین رشته ای به سرمیبریم و باید این مهم را پذیرفت.
شاید اگر به جای حمله به فرهنگ غرب فرهنگ غرب و سبک زندگی غربی را مصلحانه نقد کنیم و ابعاد و وجوه گوناگونش را استخراج کنیم همچنین متوجه این مهم شویم که سبک زندگی و هر مسئله فرهنگی دیگر مبتنی بر یک نظریه فلسفی پایه ای است آنگاه است که می توان تازه به این نقطه برسیم که فرهنگ مقابل را فهم کنیم و سپس به تجزیه و تحلیل عمیق فرهنگ بومی خود پرداخته و در ادامه با اصول و روشی ترویجی و آزاد به بیان و عرضه ی فرهنگ بومی و ریشه دار خود بپردازیم.
نظر شما